ทำผิดกับคนที่รักมาเยอะมากครับ จนวันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว ...

ทุกคนอาจจะไม่เคยทำเรื่องเเย่ๆขนาดนี้นะครับ แต่ผมมีเรื่องที่อยากปรึกษาอยู่ จะด่าก็ได้ครับ ว่าได้เลย เต็มที่เพราะคนอย่างผมมันก็สมควรแล้ว เริ่มนะครับ ..

ถ้าจะให้เล่าตั้งแต่แรก คงต้องอ่านกันจนตาแฉะเลยแหละครับ ผมจะย่อๆให้มันเข้าใจง่ายที่สุดนะครับ

ผมมีแฟนอยู่คนนึงครับ ในช่วงนั้นเรามีปัญหาบ่อยมาก (ต้องบอกก่อนนะครับว่าเราเรียนกันคนละที่) จนบอกเลิกกันเป็นประจำ ส่วนใหญ่คนที่บอกจะเป็นเค้ามากกว่า จนเราทั้งคู่เริ่มเหนื่อยครับ ผมร้องไห้บ่อยมากเพราะเป็นคนคิดมากครับ ชอบเก็บมาคิด จนมีวันนึงผมดันมีเพื่อนที่เป็นทอมครับ แบบจริงๆเรียนด้วยกันมานานละ แต่ไม่ค่อยได้คุยกัน วันนึงผมทักไลน์เค้าไป เพราะเค้าบอกว่าอยากให้ผมสอนกีตาร์เค้าหน่อย เค้าอยากเล่นให้แฟนเค้าฟัง ผมก็เลยทักไปคุยเรื่องนี้แหละครับ คุยๆไป ผมเริ่มรู้สึกหลงรักเค้าขึ้นมา ละเค้าเองก็เหมือนว่าจะชอบผมด้วย ผมกับเค้าก็เลยปรึกษากันเรื่องแฟนของตัวเองเป็นประจำเวลาที่มีปัญหามา จนวันนึงเค้าได้เลิกกับแฟนเก่าเค้าไปเพราะเหตุผลบางอย่างซึ่งตอนนั้นผมเองก็ยังไม่ทราบเหตุผล ผมก็ให้คำปรึกษาอย่างทุกครั้งครับ คุยไปคุยมา ผมก็เริ่มรู้สึกว่าผมรักเค้าขึ้นมาจริงๆ แต่ผมก็คิดว่าทำไม่ได้เพราะผมมีแฟนอยู่ พอเวลาผ่านไปผมรู้สึกว่าความรู้สึกที่แท้จริงของผมคือ ผมรักเค้ามากกว่าแฟนคนปัจจุบันของซะอีก ผมเลยคุยกับแฟนผมครับ ว่าผมเองไม่ได้อยากให้เค้าต้องมาทนกับคนอย่างผมอีก แค่ความรู้สึกของผมยังหวั่นไหวเลย ผมเลยบอกเค้าไปว่าอยากให้เค้าเจอคนที่ดี เค้าสียใจมากนะครับ ไม่ยอมเลิกด้วย ผมคุยและบอกเหตุจนสุดท้ายผมเลิกกับแฟนครับ ผมก็ตกลงกับแฟนว่า เราเป็นพี่น้องกันเนอะ มีอะไรก็ปรึกษาได้ ไม่วว่าอะไร (แฟนของผมอายุเค้าจะน้อยกว่าสองปีครับ) เค้าก็โอเค ผมจึงเดินหน้ากับเพื่อนที่ผมบอกว่าเค้าเป็นทอมครับ เราสนิทกันมากขึ้นทุกวันๆ แล้วเค้าก็คิดมากตลอดว่าผมยังรักแฟนเก่าอยู่ ผมเลยบอกเค้าไปว่าผมไม่ได้รักแฟนเก่าแล้วแหละ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมเพิ่งเลื่อนชั้นเรียนครับ ครูประจำชั้นมีให้จับคู่บัดดี้ชายหญิงครับ ผมเลยจับคู่กับเค้านั้นแหละ เราเลยสนิทกันมาเรื่อยๆครับ นั่งเรียนข้างกันทุกวัน ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด จนเพื่อนๆแซวครับว่าแบบ เห้ยย อะไรเนี้ย เป็นแฟนกันป่าวว ตอนนั้นต้องบอกเลยว่าเพื่อนบางคนยังไม่รู้ว่าผมเลิกกับแฟนไปแล้ว ผมบอกแต่เพื่อนผู้ชายคนที่ผมสนิทๆคุยได้ทุกเรื่องอะครับ มาต่อครับ ระหว่างนั้นทุกวันๆผมก็เริ่มสนิทกันมาเรื่อยๆละคิดว่าความรู้สึกผมมันเลยจุกนั้นไปแล้ว ผมเลยขอเค้าคบครับ เราเป็นแฟนกัน เพื่อนในห้องยังไม่รู้ครับ มีรู้แค่คนเดียวเป็นเพื่อนของแฟนผมเนี้ยแหละครับ จนวันนึงเราไปเข้าค่ายธรรมะครับ เลยไปหาซื้อเสื้อคู่ใส่กัน ได้มาคู่นึงเลยเอาไปใส่ด้วย ช่วงนั้นเริ่มมีคนรู้เยอะละครับว่าเราคบกัน ไปถึงค่ายวันแรกก็ไม่ได้อะไรทำกิจกรรมไปตามระเบียบ แต่พอตื่นมาอีกวัน ผมเลยนัดกันใส่เสื้อคู่ เป็นลายทหารครับ พอใส่เท่านั้นแหละ มีแต่คนมองครับ ทั้งๆที่คนอื่นก็ใส่คู่กันเต็มไปหมด แต่ที่จะมองจิกๆหน่อยจะเป็นเพื่อนของแฟนเก่าผมครับ ก็คือรุ่นน้องผมนั้นแหละ ตั้งแต่วันนั้นเพื่อนๆเริ่มเปลี่ยนไปทีละคนสองคน บางคนไม่คุยด้วย บางคนไม่สนใจพวกผมเลยครับ (ผมว่ามันจะน่าเบื่อละ จะเล่าย่อๆละครับ) หลังจากนั้นผมก็ทำเค้าเสียใจมาหลายครั้งครับ ทั้งคุยแบบหยอดเพื่อนที่สนิทกับเค้าที่สุด กลับไปคุยกับแฟนเก่าทั้งๆที่เค้าไม่ชอบ (ต้องบอกก่อนว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับแฟนเก่าแล้วแค่ให้คำปรึกษากันเฉยๆ) แล้วก็แอบไปเล่นเกมส์กับเพื่อนโดยไม่บอกเค้า ทำให้เค้าเสียความรู้สึกเสียใจ ทำในสิ่งที่เค้าไม่ชอบเป็นประจำ เอาง่ายๆนะครับ หน้าที่ที่แฟนควรทำ ผมไม่ค่อยจะทำได้ เค้าต้องขอผมเสมอ ระหว่างนั้นเราเลิกกันประจำเลยครับ หลายครั้งมาก และมาครั้งนี้ครับ ผมได้สัญญากับเค้าไปว่าผมจะไม่คุยกับใครอีก แต่ผมดันไปคุยกับแฟนเก่า ไปคุยกับคนที่เค้าไม่ชอบที่สุด ทำให้เค้าเสียความรู้สึกมากครับ เค้าบอกจะไม่กลับมาอีกไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ผมรู้สึกเหมือนทุกครั้งละคิดว่าครั้งนี้จะทำให้เค้ากลับมา และจะไม่ให้เค้าต้องมารู้สึกแย่ๆอีก ตอนนี้เป็นช่วงที่ผมเข้าเรียนที่มหาลัย เลยมีพี่รหัสครับ ผมดันมีพี่รหัสเป็นผู้หญิงอันนี้บอกเลยเค้าทักผมมาคุยเรื่องสายรหัส ผมก็ตอบไปตามระเบียบ ตอบแบบไม่ได้คิดอะไรเลย ละพี่เค้าบอกมาว่า มีอะไรปรึกษาได้นะ ผมเลยปรึกษาเรื่องที่ทะเลาะกับแฟนเนี้ยแหละครับ ปรึกษาไปจนจบละก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย ผมเลยไปคุยกับแฟนผมครับ ผมให้รหัสไลน์เค้าไปเช็คว่ามันไม่มีอะไร แฟนผมไปเห็นแชทที่ผมคุยกับพี่รหัสเลยไม่ชอบ เค้าบอกผมไปม่อพี่เค้า ทั้งๆที่ผมก็บอกแล้วว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว แล้วเรื่องที่ปรึกษามันก็คือเรื่องของเรานะ เค้าก็คิดว่าผมอยากได้พี่เค้า อยากคุยกับพี่เค้า ผมเลยบอกไปว่าถ้าผมอยากคุยจริงๆผมไม่มาง้อเค้าแน่ๆ ผมรักแฟนผมมากนะผมบอกเลย ผมไม่อยากให้เค้ามาเสียใจอะไรกับผมอีกละ แต่เค้าก็ยังคิดว่าผมชอบพี่เค้าอยู่ ตอนนี้เค้าคุยแปลกๆไป ชวนผมเลิกตลอด พอคุยกันดีๆได้ ซักพักเราก็ต้องมาทะเลาะกันละก็บอกกันอีก ผมอาจจะทำแย่มาเยอะ และรู้ว่ามันอาจจะไม่ทันแล้วสำหรับความรู้สึกของคนคนนึงที่ผมไดเทำให้เค้าเสียมันไป เค้าเสียอะไรไปเยอะครับ ผมไม่ได้เล่าให้ฟังเพราะมันยาวมากๆ ตอนนี้อยากรู้ว่า ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมรักและไม่อยากเสียเค้าไป ผมพยายามทำให้เค้ารู้ว่าผมจะไม่กลับไปทำเรื่องแย่ๆอีก แต่ตอนนี้ความไว้ใจที่เค้าเคยมีให้ผมมันไม่เหลือแล้ว มีแต่อคติเต็มไปหมด ไม่ว่าผมจะอธิบายหรือพูดอะไรไป ผมจะผิดตลอด ผมก็ยอมรับนะว่าผมเคยทำผิดมามาก แต่ผมกลับตัดสินใจและไม่เข้าใจในตัวเองว่าทำไม ผมถึงไม่เคยรู้ว่าเค้ามีอะไรอยู่ในใจยังไงบ้าง ผมเองก็มีเรื่องที่เสียใจมากมาย บางครั้งมันเจ็บจนแทบจะทนไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะบอกเลิกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมผิดมากๆเลยครับ ผมจะทำยังไงต่อไปดี ..