ควรทำไงต่อไปดี... ถ้าคุณเจอแบบนี้...

เรื่องเกิดจาก (ย้อนอดีต)เรามีเพื่อนสมัยเรียนอยู่ 2 คน เค้าชอบเราทั้ง 2 คน แต่เราก็ไม่ได้ชอบใคร จนกระทั้ง เราเรียนจบ ม.3 เราก็มาเรียนในตัวเมือง แล้วก็คบกับแฟนเราตั้งแต่ ปวช.-ป.ตรี คบกันจนถึง ปี 4 ก็มีเรื่องทะเลาะกัน ระหว่างที่มีเรื่องทะเลาะ เรื่องที่ไม่คาดคิด ก็บังเกิดขึ้น??? เพื่อนสมัย มัธยม ก็ทักเข้ามาอีกครั้ง !!!ทักมาทำนอง จีบ บอกว่ายังคงชอบ เราอยู่นะ ทักมาทุกวัน ระหว่างนั่น เราก็ยังเลิกกับแฟนเรา ไม่ขาด เราเลยไม่สะดวกคุยเท่าไหร่... เราบอกว่าเราอยู่กับแฟนน่ะ เราไม่สะดวกคุยด้วย... เค้าก็ไม่ทักมา...จนกระทั่งวันหนึ่งเรารถชน นาย ข. ก็ตัดสินใจโทรมาทางเฟสด้วยความเป็นห่วง แฟนเราเห็น ว่าเป็น ผช. เค้าก็รับสายแทนเรา... เค้าก็คุยกัน นาย.ข ก็บอกว่าอยากโทรมาแค่ถามอาการ เราเฉยๆ ไม่มีอะไร...

เวลาผ่านไป... เมื่อเราเรียนจบ... เราก็ห่างกับแฟนเราไม่อยู่หอด้วยกัน!! เค้าก็เริ่มไม่สนใจเรา ไปเรียนบ้างไม่ไปเรียนบ้าง ติดยา กินน้ำกระท่อม รู้มาล่าสุดขายม้า ด้วย เราก็เลยตัดสินใจเลิกดีกว่า... จนกระทั้ง เลิกกับเค้าได้...

เวลาผ่านมา...เราก็มาหางานทำ... ใช้ชีวิตโสดๆ สนิท 100% แล้วอีตา เพื่อน สมัย มัธยมทั้ง 2 คนนี่แหละ ก็ตามจีบเราอีก ตั้งชื่อสมมุติว่า. นาย ก. /นาย ข. ละกันนะ

นิสัยนาย ก. : จะเป็นคนที่ ชอบพูดตรงๆ คิดอะไรพูดอย่างนั่น โผงผาง ชัดเจน ไม่มีความอ่อนโยน

นิสัยนาย ข. : จะเป็นคนตลก อ่อนโยน มีแต่คำหวานๆพูดตรงๆเหมือนกัน แต่จะไม่ค่อยชัดเจนสักเท่าไหร่

เราทั้ง 3 คน เป็นเพื่อนสมัยเรียน มัธยม มาด้วยกันนายก. ก็รู้ว่า นายข. ชอบเรา นาย ข. ก็รู้ว่านาย ก. ชอบเรา แต่ก็คือไม่ถึงขั้น จริงจัง ต้องแย่งต้องชิงต้องฆ่ากันตายอะไรปานนั้น..

มีอยู่วันนึ่ง... นายก. มาถามเรา ว่า เธอชอบ นายข. ป เธอรู้ป่าวว่าเค้าชอบเธอ...เรา : รู้แต่เราคิดกับนายทั้ง 2 คนแค่เพื่อน???นาย ก. : สรุปเธอไม่ได้ชอบเค้าน่ะเรา : ไม่ได้ชอบ... กูเพิ่งเข็ดกะผู้ชายที่กูคิดว่าดี จมปักมา6 ปี กูยังเบื่ออยู่...

นายก. ก็เข้าใจ เวลาทักเค้าก็จะทักเค้าก็จะใช้คำว่า"เพื่อน"

ทำอะไรอยู่เพื่อน... ไปเที่ยวกันป่ะ... พี่เราเพื่อนเราก็ไป... เราก็ไปกับเค้าทุกที... เพราะมีพี่ๆ เพื่อนๆเค้าไปด้วย... กลางค่ำกลางคืน... ก็มาส่งถึงบ้าน... ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเลย...สักครั้ง...

***จนเวลาผ่านไปๆ นายก. ก็เกิดความใกล้ชิดสนิทกับเรามากขึ้น เลยตัดสินใจ... ทักมา ว่าขอ มานอนด้วย เราก็รู้สึกแปลกใจ อะไร??? ของมัน... เราก็ปฎิเสธไปว่าเราอยู่หอกะเพื่อน แกจะมานอนได้ไง???

ผ่านไป 1 ครั้ง ครั้งที่ 2 ก็ขอทักมานอนอีก... เราว่ามันเริ่มไม่ใช่ละ ทีนี้เวลานาย ก. ชวนไปเที่ยวไหนเราก็เริ่มไม่ไปด้วยละ!!! เพราะเรากลัว...***แล้วเค้าก็หายไปไม่ทักมาอีกเลย........

นาย ข. ก็โทรมาทุกวัน เค้ากับเราอยู่ไกลกัน... คนละจังหวัด ที่ทำงานเค้าห้ามคุยโทรศัพท์ แต่ เค้ามักจะแอบโทรหาเราประจำ เลิกงานก็โทร แต่ละครั้งที่คุยกับเค้า เรามีความสุขมาก... เค้าเป็นคนตลก อ่อนโยน สุขภาพ คุยทุกวัน ไม่มีวันไหน ที่ไม่ได้คุยกัน...

***hook เวลาผ่านไปเราคิดว่าเราคงชอบนาย ข. แล้วละมั้ง เพราะเวลาผ่านไปยังไง เค้าก็ยังอยากคุยกับเรา เค้าแสดงอาการเหมือนกับว่า"ชีวิตนี้เค้าคงขาดเราไม่ได้ " เราคิดว่าถ้าเราได้คบกับเค้าเราคงเป็นเจ้าหญิงแน่ๆ คุยกันอยู่แบบนั่นแหละ ทุกวัน จนวันนึง ช่วงวันหยุดเค้า เราก็นัดเจอกัน

*** ครั้งแรกที่เจอกัน เราคิดไม่ถึงว่าเค้าจะเป็นแบบนี้ จากคนอ่อนโยน ตลก เราคิดว่าเราคือนางฟ้า...ก็เหมือนนางฟ้าตกนรกเลย #เค้าพยายามแต่จะข่มขืนเรา เราก็คิดนี่นะหรอ คนที่รักเราจริงๆ มันใช่หรอ?? ครั้งแรกนะเนี่ยที่เจอกัน???

***โธ่ทั้ง... แล้วเราก็ตกเป็นของเค้าจนได้... แต่หลังจากนั้น... เค้าก็ดีกับเรามาตลอดนะ... พาไปเที่ยว...กิน... อยากได้อะไรซื้อให้... พาไปเที่ยวจนเราขอร้องว่าพอเถอะ...

***เราคบกันจนพ่อแม่เค้า พ่อแม่เรารับรู้ ทั้ง 2 ฝ่าย คบกันได้แค่ 4 เดือน พ่อแม่เค้าชอบเรามาก เค้าบอกว่าเรา เป็นคนพูดจาฉะฉาน ดี ขยันทำงาน

#พ่อเค้าเลยตัดสินใจจะมาสู่ขอเราให้กับลูกชายของเค้า เราก็โทรไปเล่าให้แม่เราฟัง แม่เราก็แปลกใจทำไมถึงรีบมาขอ นักขอหนา เพราะคบกันได้แค่ 4 เดือนเอง ( เราไม่ได้ท้องนะ )

#แม่ก็บอกว่าทางนี้เรายังไม่พร้อมรอไปก่อน*** แล้วฝ่ายชายก็มาที่บ้านเพื่อมา เจรจาเรื่องค่าสินสอด ทางเราก็ ได้บอกไปว่าจำนวน เท่านี้ๆทางฝ่ายชายก็ตอบตกลง

***เราทั้งคู่ก็สบายใจ ที่พ่อแม่ เราทั้งคู่รับรู้และกำลังดำเนินเรื่องอย่างถูกต้อง อีกไม่นาน จะได้แต่งงานแล้วโว้ย...

****เวลาผ่านไป... นาย ข. ก็เปลี่ยนไป...-กินเหล้า บ่อย-กลับบ้านดึก / สว่างก็มี-ชอบทิ้งเราให้อยู่คนเดียว-ไม่พาไปไหน-จะกินข้าวทั้งที ก็ต้องไปหาซื้อเอง ต่อให้ทางเปลี่ยวดึกดื่นแค่ไหน ก็ให้ไปคนเดียว

*** เค้าก็เริ่มทำตัวแย่ๆขึ้นทุกทีๆ เราก็สุดจะทน นี่น่ะหรอสิ่งที่เราตัดสินใจ คิดว่าดีสุดกลับมาต้องพลาดอีกแล้ว

!เลยตัดสินใจกลับบ้าน... พ่อแม่ เราก็ไม่ว่าอะไร ถ้าอยู่กันไม่ได้ก็รีบปริตัวออกมาดีแล้ว... พ่อแม่เค้าต่างก็ทุกข์ใจ ทำไมถึงขั้นที่เราที่เราต้องหนีกลับบ้านเลยหรอ

***เมื่อนาย ข. กลับถึงห้อง เค้าก็ตกใจเป็นอย่างมาก ไม่เห็นเรา เลยโทรใหญ่เลย เราก็ตัดสินใจจะเลิก...

***แต่เมื่อเวลาผ่านไป พี่เค้าก็โทรมาบอกว่าน้องชายเค้าเศร้าซึม โทรม ผอมลงมาก ข้าวก็ไม่กินชวนไปไหนก็ไม่ไป... ไม่ออกไปเที่ยวเหมือนแต่ก่อน...

* เลิกงานก็โทรมาหา ไปทำงานก็โทรมาหา ไม่ไปกินเหล้าเหมือนแต่ก่อน... เราก็คงคิดเค้าคงกลับตัวกลับใจได้แล้ว

เราก็ดีกะเค้าเช่นเดิม ... แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน... เค้าก็ถามว่าจะแต่งงานกับเค้าไหม เราก็บอกว่า แต่งเค้าก็บอกว่า เค้าจะเก็บเงินซื้อทอง 3 บาท

เราก็ภูมิใจที่เห็นเค้าคิดได้... แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น... ทางบ้านเค้าค่อนข้างจะลำบากเรื่องเงิน อย่างมาก เค้าเป็นคนสุดท้อง เรียนจบแค่ ม.6 ส่วนพี่เค้ามีงานดีๆทำ แต่เงินเดือนไม่เคยพอใช้

เวลาทางบ้านไม่มีเงิน ก็มักจะโทรมาขอที่เค้า เราก็อยู่ในเหตุการณ์น่ะ ขอจน นาย ข. มีเงินเหลือติดตัวอยู่ 2,000 คิดดูคนจะมาสร้างครอบครัวเป็นคู่ชีวิต มีเงินติดตัวอยู่2,000 เราก็ไม่คิดอะไร เพราะ เค้าเป็นคนดี รักพ่อรักแม่ ให้พี่ จนหมดตัว

เราคิดว่าเค้าต้องรักเรามากแน่ๆ จนเวลาผ่านไปๆ ก็ใกล้ เวลาจะแต่งงานเข้าไปทุกที... วันนี้ก็เป็นวันที่เราดีใจที่สุด คือวันมาลองชุด บ่าวสาว... ก่อนจะมาเค้าบอกว่าเงินเดือนเค้ายังไม่ออกน่ะ... ไม่มีเงินมาจ่ายค่าชุด...

เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เราออกไปก่อนได้เพราะเค้าให้มัดจำแค่ครึ่งนึงเอง เราก็ออกไปก่อน...

เมื่อลองชุดเสร็จจ่ายเงินค่ามัดจำเสร็จก็กลับไปทำงานของเค้า...

***แล้วเรื่องที่เจ็บใจหนักมากคือ เค้ากลับไปเที่ยวกลับไปใช้ชีวิตกินเหล้าแบบเดิมๆอีก... เราโมโหมากทำอะไรไม่ถูก...

***ตอนแรกเค้าก็เครียด ว่าจะเอาเงินจากไหนมาแต่งเรา... สุดท้ายด้วยความเป็นพ่อ เงินค่าสินสอด พ่อเค้าเป็นคนออกทั้งหมด เค้าไม่ได้ออกสักบาท ถึงว่าทำไมถึงสบายใจ กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆ สำมะเลเทเมา แต่ ทอง 3 บาทนั่นละ...

***เราก็ถามเค้า??? เค้าบอกว่าเค้ามีอยู่แค่ 2 หมื่นกว่าเราก็อึ้งเดือนหน้าแล้วนะ จะแต่งงานแล้ว จะหามาจากไหนทัน #กลับได้คำตอบที่ว่า... งั้นเราก็ช่วยออกซิ โถ่เอ้ยชีวิต... จะทำไงละค่ะ ก็ต้องช่วยมันออก ทอง 1 บาท แหวน 2 สลึง มันออกทอง 1 บาท

*** แล้วที่แย่ไปกว่านั้นก่อนวันงาน 1 วัน... แม่นาย ข. โทรมาหาเรา กำชับเราว่า... อย่าบอกใครนะ พอจะมีตังมั้ย... ซื้อสร้อยคอให้พ่อ สัก 1 บาทซิ เอาเงินมาแต่ง เราหมด เค้าไม่มีเงินจะใช้ละ...

*** โถ่ชีวิต... เราก็บอกไปว่าไม่มีแล้วค่าชุดค่าสร้อยค่าแหวน เราออกเองทั้งหมด... ไม่มีให้ แล้ว เออถ้าอย่างนั่นไม่เป็นไร...

หลังจากที่แต่งเสร็จกันไป... พ่อผัวทำงานเสร็จก็มาเมาที่บ้านเราประจำ พอเวลาผ่านไปๆ เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มายืมเงินแม่เรา... บอกว่าเดี๋ยวให้

จนถึงบัดนี้ 3 เดือนละ. ยังไม่คืนเลย คงคิดว่าให้มาก็เยอะแล้ว เงินเท่านี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...

ที่ผัวเราก็มารีดมาไถจนตอนนี้เค้าไม่เหลือสักบาท คิดชีวิตครอบครัว... ผัวไม่มีเงินสักบาท ให้เมียเลี้ยง แม่เมีย พ่อเมียเลี้ยง เราสงสารพ่อสงสารแม่หนักมาก จวบจนถึงทุกวัน...

ย้อนมาเรื่องนาย ก. เราเพิ่งมาเจอกันไม่นาน( มีฐานะ สร้างเนื้อสร้างตัว พ่อแม่สุขสบาย มีรถขับ )แต่ ชีวิตเค้าก็ น่าสงสารเหมือนกัน เค้าบอกว่า โดนผู้หญิงต้มมา มีให้ทุกอย่าง เพียงแต่เราไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน เพราะเราต้องทำงาน โอนแต่เงินไปให้ฝ่ายหญิงเลย ได้ไปคบกับ ผช. คนใหม่

เค้าเป็นคนไม่กินเหล้า ทำแต่งาน มีเงิน มีทอง จ่าย มีรถขับ มีทุกอย่าง แต่ก็ยังปากดีเหมือนเดิมตามนิสัยที่พูดตรงๆ เค้าบอกว่า... กูชอบแต่ไม่เลือกกูเองกูช่วยไม่ได้...

#ประโยคนี้เราฟังแล้วเราอยากแขวนคอตายเลยผญ. เราอย่าเลยอย่างหลงเชื่อคนที่พูดดีทำดี มันไม่แสดงออกถึงความจริงใจทั้งหมด

.แต่ก็โชคดีอยู่อย่างนึ่งที่ตอนนี้ไม่ได้ท้อง ถ้าจะเลิกกะเค้าก็สงสาร แต่บางที ก็สงสารตัวเองเหมือนกันปัจจุบันนี้เค้าก็ดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่ไปกินเหล้าเหมือนแต่ก่อน ขยัน ช่วยพ่อแม่เราทำงานที่บ้าน แต่ก็ไม่มีเงิน... จะได้สักทีก็นานๆที เรามีธุรกิจส่วนตัว มีรายได้มาทุกวัน เราก็เลยต้องเลี้ยงเค้า เลี้ยงพ่อแม่...

.คิดว่าถ้าเค้าไปกินเหล้าเหมือนแต่ก่อนอีกเราคงต้องเลิก แล้วละ เป็น ผช. ต้องเลี้ยงครอบครัว เลี้ยง ผญ. ได้

#แต่ก็ดีเหมือนกันเราเป็น ผญ. เราเลี้ยง ผช. ได้เนี้ยเราสุดยอด... เลย ยืนบนขาตัวเองเท่ห์สุด

อยากไปเริ่มต้นใหม่... จะสายไปมั้ย