ความไม่ชัดเจน...กับการขอเป็นคนบอกเลิก เจ็บกว่าไหม

เราเป็นคนนึงที่เคยเจ็บกับความรักมา เมื่อเปิดใจอีกสักครั้งกลับรู้สึกตั้งคำถามตลอดเวลาเพราะประสบการณ์ครั้งแรกเราเชื่อใจคนรักมากแทบจะไม่เคยสงสัย และใช้คำว่าเชื่อใจมาตลอดและพบความจริงว่าถูกหลอก เพราะเขามีใครอีกคนและเราเลือกที่จะเดินออกมา แต่ครั้งนี้เมื่อเราเปิดใจเรากลับมีคำถามมากมายตลอดระยะเวลาเกือบ 1ปีเต็มที่คบกันและอยู่กับคำว่าไม่ชัดเจน คุยกันทุกวัน คุยโทรศัพท์กันทุกเช้า เจอกันบ้าง แต่บางเดือนแทบจะไม่เจอกันเลยเพราะเราเรียนเสาร์-อาทิตย์ด้วย แต่กลางคืนแทบจะติดต่อเขาไม่ได้ ไม่ตอบไลน์บอกงานยุ่ง หลับบ้าง ต่อมาทราบว่าเขาเข้าไปเล่นในแอฟหาคู่แอฟหนึ่งแต่เขาบอกแค่คุยเท่านั้น (เราสองคนทำงานอยู่กันคนละจังหวัดค่ะ ห่างกันประมาณ 70 กม.) จนวันนี้เรารู้สึกอึดอัดกับคำถามที่หาคำตอบไม่ได้กับสถานะที่ไม่ชัดเจน สถานะที่เรารุ้สึกผูกพันธ์มากขึ้นเกือบ1ปีที่ผ่านแค่สติ๊กเกอร์,ตัวอักษร และน้ำเสียง เท่านั้น...จนวันนึงน้องชายเขาพักที่โรงพยาบาลไม่ไกลจากเรามาก เรารอและคิดว่าเขาจะมาหาแต่วันนั้นเขาหายไปค่ะ ไม่ติดต่อมา ไม่รับสาย และเช้าวันต่อมาบอกทำธุระที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วและสุดท้ายก็มีคำถามและคำตอบที่คลุมเครือ สุดท้ายวันนี้เราเป็นคนขอจบเอง เพราะไม่อยากเสียเวลากับสถานะแบบนั้น แม้เขาจะบอกว่ารักเรา เราดี ผูกพันธ์กับเรา...แต่คำว่ารักที่ผ่านสติ๊กเกอร์,ตัวอักษร และน้ำเสียง ไม่สำคัญเท่าการกระทำ...สุดท้ายแล้วสักวันนึงทุกคนก็ต้องการความชัดเจน เพราะยิ่งนานยิ่งผูกพันธ์...เจ็บแต่จบ ดีกว่าอยู่แบบครึ่งๆกลางๆ กับคำถามของคำว่าไม่ชัดเจน..