ทุกอย่างคือความบังเอิญ

ตาลเด็กอายุ18ที่พึ่งเรียนจบกำลังเข้ามหาลัย ตาลสอบติด ม.ราชภัฎพระนคร แต่ในช่วงรอเวลาเปิดเทอมตาลก็หางานทำด้วยเป็นความต้องการของแม่ แต่พอใกล้เปิดเทอมตาลไม่ได้ไปเรียนเพราะมีปัญหาทางบ้าน ตอนนั้นเสียใจมาก แต่ตาลก็ไปยังไม่ทิ้งเรื่องเรียนไปสมัครที่ ม.รามแหง เพราะจะได้เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แต่การทำงานนี้ค่ะจุดเริ่มต้นของความบังเอิญ ตาลทำเกี่ยวกับทันตกรรม เป็นคลีนิคเล็กๆย่านทองหล่อซึ่งมีดารามาใช้บริการเยอะมาก แล้วก็ทำให้ได้เจอกับคนๆนึง ที่เห็นครั้งเรียกเราก็จำได้ เค้าชื่อ พบตะวัน จากภายนอกที่เห็นดูเป็นคนหยิ่งๆ เเต่ด้วยความที่อยากรู้จักด้วยโอกาสที่มาถึงจังหวะที่อยู่กัน2คน เริ่มถามเลยค่ะ (เรา)ไม่ทราบเรียนอยู่ที่ไหนคณะอะไรค่ะ: มธ. BBA24 (เรา)ถามอายุซึ่งเรารู้อยู่แล้วว่าเค้าอายุเท่าไหร : 18 เอ้าเท่ากันเลย ทีนี้และเค้าก็ถามเรากลับว่า (เค้า)เรียนอะไรทำไมได้มาทำงานที่นี้ : จบ ม.6นี้และ พอดีทำงานด้วยแล้วก็เรียนด้วย (เค้า)แล้วเรียนอยู่ที่ไหน: ม.ราม (เค้า)เอ้าหรอแม่เราเป็น อ. สอนที่ราม บังเอิญครั้งที่สอง แล้วต่อมาเราก็เจอพบอีกเพราะต้องมาเจอหมอ แต่เราซิ่วนี้สิจากรามไป มก. เราก็จะไม่ได้เจออีก แต่ยังดีที่ยังได้เจอก็ที่จะไปเรียน วันนั้นเราพยายามที่จะทำเหมือนไม่เห็นแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะมีพี่ให้เราไปแรกพบ วันนั้นนายยิ้มให้เรา เราดีใจมากแล้วพบก็ยังถามเราอีกว่ายังเรียนที่เดิมอยู่มั้ย แต่เราก็ไม่ได้ตอบ หลังจากที่เราลาออกจากคลีนิค เราก็ พยายามที่จะหา FB IG แต่ก็ไม่เจอ จนเราถอดใจ แต่อยู่ดีๆเราก็นึกถึงคำถามที่นายถามแล้วไม่ได้ตอบมันคาใจ เราก็ลองมาหาFB IG ใหม่ ครั้งนี้เจอค่ะ เจอแบบง่ายๆจัดการแอดเลยไม่พอแอดเพื่อนพบด้วยเเล้วก็ถามว่าใช่เพื่อนพบมั้ย แต่เพื่อนนางก็ฉลาด ถามกลับว่าเราชอบพบหรอ บอกให้จีบอีกโอ้ยอะไรจะขนาดนั้น บอกอีกพบมันนิสัยดีนะแต่ก็นะมันยังไม่รับแอดเลย เราก็ลองพิมพ์ ID ดู ดันเจอค่ะ อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น ทักเลยค่ะ แล้วก็ตอบด้วยดีใจมากที่พบจำเราได้ ตอนนี้เราพึ่งคุยกันเราไม่รู้ว่านายคิดยังไงเรารู้แค่ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือความบังเอิญ แล้วมันก็บังเอิญที่เราดันชอบนายนี้และ เราก็ได้แต่หวังว่าเราจะคุยกันแบบนี้ไปตลอด