ระยะทางที่ห่าง กับการคุยกัน เค้าคุยอะไรกัน

เริ่มเรื่องก่อนนะครับ >>> เมื่อก่อนผมกับแฟนตอนที่เริ่มคบกัน เราอยู่กรุงเทพด้วยกัน แต่คนละที่นะครับ คิดถึงก็มาหากัน มีคุยกันโทรศัพท์บ้างนิดหน่อย เวลาอยู่ด้วยกันถึงไม่ต้องพูดกันมันก็อุ่นใจแล้วครับ แค่ได้นอนกอดเค้าก็เหมือนลืมเรื่องเครียดๆทุกเรื่องเลย แต่พอตั้งแต่ที่เค้าขอผมกลับไปทำงานใกล้บ้าน โดยเค้าให้เหตุผลว่าอยากมีเวลาให้ครอบครัวเค้า ชีวิตผมก็เริ่มเปลี่ยนครับ แรกๆ เราก็คุยกันทาง Line บ้าง คุยโทรศัพท์ปกติบ้าง ผมก็พอโอเคนะครับ (ถึงจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะคุยแล้วชอบปวดหูครับ) พอหลังๆ นี่ประมาณเกือบปีได้เริ่มหมดมุกคุยครับ แต่แฟนผมเค้าก็โทรหาผมปกตินะ สงสัยจะกลัวผมงอนมั้ง (คิดเอง) เพราะผมชอบน้อยใจด้วยสิที่เค้าไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ คือจริงๆ ผมยังสะเทือนใจเรื่องที่เค้าขอกลับไปทำงานใกล้บ้านอยู่เรื่อยๆมั้งครับ พอดีว่ามีอดีตไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่ // พอคุยกันความรู้สึกผมมันก็อยากคุยนะครับ แต่มันไม่รู้จะคุยอะไร ผมชอบถามเค้าว่าทำอะไรอยู่หลายรอบมากเพราะไม่รู้จะใช้คำพูดไหนดี เค้าก็ไม่รู้จะคุยอะไรเหมือนกัน มันก็เลยทำให้เราเหมือนเงียบใส่กันตลอดเลย ผมก็สงสารเค้านะครับทำงานเหนื่อยๆ ตั้งแต่เช้ายันเย็น ยังต้องมาคุยกับผมอีก ส่วนผมหลังจากเค้าขอกลับไปทำงานแถวบ้าน ผมก็กลับมาทำงานอยู้บ้านบ้าง (ตอนนั้นประชดเค้าหน่ะครับ) ขายของชิวๆ แต่ไม่มีวันหยุดนะครับ ซึ่งก่อนหน้านี่เค้าก็ชอบเล่าเรื่องที่ทำงานเค้าให้ผมฟังนะครับ แต่อยู่ๆ เค้าก็บอกไม่อยากเล่าให้ผมฟังแล้วเพราะเค้าไม่อยากเอาเรื่องเครียดมาเล่า กลัวจะพากันเครียดซะเปล่าๆ มันเลยไม่รู้จะคุยอะไรจริง ๆ

ผมกลัวมากเลยครับ กลัวทั้งเรื่องระยะทาง ความรัก และความรู้สึกของเราทั้งคู่ เหมือนมันไม่สามารถที่จะเติมเต็มส่วนที่ขาดให้กันได้แล้วปล. โดยส่วนตัวผมเป็นคนไม่เชื่อในรักระยะไกลครับ เพราะมีอดีตไม่ดีมาก่อน ไม่รู้เพื่อนๆ พันทิปมีความเห็นว่ายังไงบ้าง แนะนำหน่อยครับ เพราะว่าผมค่อนข้างทั่จะจริงจังกับรักครั้งนี้ตั้งแต่ที่ตัดสินใจคบกับเค้าแล้วครับ พอมาเจอแบบนี้ก็หวิว ๆ