สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก...ที่สายไป

สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะมาเล่าเรื่องประสบการ์ณชีวิตเรื่องนึงที่เก็บมานานแล้วแต่อยากเอามาเล่าให้ทุกคนฟังเพราะว่าความเสียใจภายหลังมันมีจริงแล้วมันเจ็บมาก

อยากบอกว่าความรักนี้เริ่มตนเมื่อตอนปิดเทอมม.4 ขึ้น ม.5 มีผชคนนึงที่ไปโบสถ์ด้วยกันกับเรา จะเรียกเขาคนนี้ว่าจอนก็ละกันแล้วเราก็จะแทนตัวเองว่าเจน

เรากับจอนได้ไปโบสถ์มาด้วยกันนานแล้ว แต่เราไม่เคยคุยกันเลยเพราะเราไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยกัน แล้วกลุ่มเพื่อนของเขากับของเราคนละกลุ่มกันเลยไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลย แล้วคือสมัยนั้นมันเป็นช่วงที่เฟสบุ้คมันเพิ่งเปิดใหม่ เราก็อยากอินกับเพื่อนๆคนอี่นเค้าบ้าง เราเลยสมัครเฟสบุ้คไปธรรมดา แล้วคือเฟสจะมีรายชื่อโผล่มาคุณรู้จักชื่อคนนี้หรือเปล่า เราก็แอดหมดเลยทั้งคนคุย ทั้งคนไม่เคยคุย เพราะมันก็ไม่เคยเสียหายอะไร เราก็แอดจอนไป เนื่องจากมันปิดเทอมตอนนั้น แล้วเราก็ไม่ค่อยชอบออกจากบ้าน (ตอนนั้นจำได้ว่ายิ่งบ้าๆดงบังชินกินกับบิ๊กแบงอยากมากๆๆๆ เลยติดยูทู้บ ไม่ค่อยออกจากห้องเท่าไหร่) เราก็เลย ทักจอนไป พูดไปแบบว่า เอ๊ะ เราไม่เคยคุยกันมาก่อนนี่นา เราจะทักนายก่อนละกัน จอนก็บอกว่าเป็นไงบ้าง อ้าวแต่เธอแอดเรามาไง ตั้งแต่นั้นมาเราก็คุยเรื่องเล็กๆน้อย แบบเปิดเทอมยัง มีการบ้านระหว่างเทอมเยอะมั้ย อะไรเงี้ย พอไปเรื่อยเราก็เลิกคุยไป หนึ่งปีถัดไป ตอนปิดเทอมขึ้นม.6เราก็ได้คอมเมนท์จากจอนมา เค้าบอกว่าอ้าววว ไม่ได้เห็นคอมเม้นของเธอเลยจนมาวันนี้ เราก็ตอบเค้าไปว่าไม่เป็นไร แล้วในเมื่อมันตอนปิดเทอมแล้วเราก็ดูซีรีส์เกาหลีจนดึก เราก็คอมเม้นให้เค้า ทักเค้าไปว่าเค้าทำอะไรบ้างปิดเทอมนี้ เค้าก็ตอบมาทางแชทของเฟสเลยว่าตอนนี้เค้าอยู่ไต้หวันนะเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ แล้วเค้าก็ขอเบอร์เราเลย เราเป็นคนไม่เล่นตัวอยู่แล้วก็ให้เค้าไป พอเค้ากลับมาจากไต้หวัน เค้าก็ส่งข้อความมาว่าซื้อปากกามาให้ ขอที่อยู่หน่อยจะได้เอาของไปให้ เราก็คิดในใจเอาว่า เรากับจอนก็ไม่ได้สนิทกันมากนี่นา แต่เราก็ทำเป็นเฉยๆแล้วก็ให้ที่อยู่เค้าไป

แล้วตอนนั้น เราว่างๆอยู่เลยนัดเพื่อนไปดู the dark knight เพราะมันเข้าโรงพอดี (นานมาแล้วววว จขกทรู้สึกแก่จุง) แล้วเรื่องๆของเรื่องคือ เพื่อนๆโบสถ์ที่ตกลงไปดูหนังด้วยกับเราและจอนกลับมีแค่คนเดียว คนนี้จะเรียกว่าแซมก็แล้วกัน วันนั้นเนี่ยถือว่าเป็นวันแรกที่ได้เจอกับจอนต่อหน้าต่อตาเลย เค้ามารับเราที่บ้าน แล้วเราเปิดประตูรถขึ้น ตอนแรกก็คิดแบบ เฮ้ยๆๆๆ เราไม่รู้จักเค้านะ แต่ก็แบบเออไม่เป็นไรว่ะ ถือว่าได้เพื่อนใหม่ก็ละกัน วันนั้นเรา จอน และก็แซมก็ไปดูหนังด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน (เรากับแซมรู้จักกันมานานแล้ว แต่เรากับจอนเพิ่งคุยกัน)

ตั้งแต่นั้นมาจอนกับเราก็เริ่มคุยกันบ่อยเรื่อยๆๆ แบบเค้าทักเอ็มเรามา เราก็ทักกลับ บ้างครั้งเราไม่ต้องทักด้วยซ้ำ ส่งเพลงให้กัน เรากับจอนคุยกันถูกคอมาก แต่เค้าชอบพูดว่า ทำไมเรากับเธอไม่เคยพูดกันมาก่อน เราทั้งสองคล้ายกันมาก เราชอบเพลงแนวเดียวกัน หนังก็แนวเดียวกัน บุคลิกก็เข้ากันได้ดีมา เธอเหมือนเป็นแฝดเราเลย เราก็แบบเออเนอะ ทำไมเราไม่เคยคุยกันมาก่อน พอนานๆไปเราก็คุยกันถี่ขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นจอนอยู่มหาลัยปีหนึง เรายังเรียนม.6 อยู่ แต่เค้าโทรมาหาเราตลอด แบบโทรมาคุยเรื่องไม่เป็นเรื่อง โทรคุยเรื่องเล็กๆน้อย พูดได้ว่า เราคุยกันเป็นขั่วโมง บางครั้งคุยกัน5 ชั่วโมง บางครั้งคุยกันบ่ายสี่ถึงเที่ยงคืน แบบเรากับจอนกลายเป็นว่า คุยถี่มากๆๆๆๆ ตอนที่เค้าเริ่มโทรมาบ่อยๆ เราก็รู้แล้วแหละ ว่าจอนจะทำให้เราต้องรักเค้าแน่ๆเลย ดูเหมือนว่าเราจะชอบเค้าล่ะ แต่เราก็บอกตัวเองไปเรื่อยๆว่าเราไม่หลงรักเค้าหรอก เราเป็นแค่เพื่อน ตอนนั้นจอนยังแอบหลงรักเพื่อนสนิทผญของเค้าอีกคน จะเรียกเค้าว่าเคนะคะ เจนก็ถือว่าตัวเองเป็นคนนอก ไม่รู้เรื่องของเค้า เวลาจอนโทรมาบอกเค้าว่าเค้าคิดถึงผญคนนั้นเราก็ทำเฉยๆ เพราะเจนถือว่าเคเค้ามาก่อน แต่เจนรู้แล้วล่ะว่าเจนเริ่มจะหลงรักจอนแล้ว ตอนนั้นก็ตอนม.6

พอเจนเข้ามหาลัย เจนคิดแบบเอาล่ะจอนกับเราคงจะหายสนิทกันแล้วมั้ง เราเข้ามหาลัยแล้ว เรากับจอนคงไม่มีเวลาให้กันแล้ว ผิดค่ะ ผิดทุกข้อค่ะ เรากับจอนซี้ปีกเข้ามาอีกหลายเท่า ตอนนั้นskypeเพิ่งมาใหม่ๆๆ เรากับจอนก็เว็บแคมกันทั้งวันค่ะ ไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดนะ แค่คุยกันทั้งวันแบบนั้น แล้วคือตอนนั้นจอนชอบพูดว่า ถ้าเราแต่งงานกัน เธอกับฉันจะไปเที่ยวด้วยกัน ถ้าเราแต่งงานกัน เราก็จะเห็นหน้าเธอทุกๆเช้า จอนเค้าชอบพูดแบบนี้กับเราอยู่บ่อยๆๆ จอนก็จะพูดแซวอีกว่าเจนจำเป็นภรรยาที่ดีมาก แต่น่าเสียดาย เจนไม่สวย หุ่นไม่ค่อยดี เธอไม่ใข่สเป็คเราอ่ะ เราก็เริ่มสับสนและก็เสียใจมากค่ะ ว่าเฮ้ยจอนเค้าเป็นไรวะ แต่เราก็ทำหน้าเฉยๆตลอดนะ ทำเป็นแบบว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่เคยแสดงอารมณ์ให้เค้าเห็น แล้วช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่จอนจะชอบบอกเราให้โทรมาปลุกเค้าในตอนเช้า เราก็ซื่อศรัทค่ะ โทรประมาณ 38 ครั้งตอนเช้าจนเค้าตื่น เค้าก็พูดทำให้หัวใจเต้นแรงทุกครั้ง ว่าถ้าเค้าทำเราเป็นภรรยาเค้า เราก็จะได้ดูแลเค้าแบบนั้นทุกวัน แต่เค้าก็ชอบตบท้ายพวกประโยคแบบนั้นว่า น่าเสียดายที่เจนไม่ใช่สเป็คเราแล้วตอนนั้นเพลงของtaylor swift- you belong with me ดังมากก มีครั้งนึงเราบอกลาจอนทางskypeเราก็บอกจอนว่าเราจะลาเธอเหมือนนางเอกในเอ็มวีนั้นก็แล้วกัน เค้าก็อมยิ้มบอกว่าเราก็รักเธอนะเจน เจนก็ยิ่งงงสิ แล้วช่วงนี้เป็นช่วงที่เรากับจอนแบบ ไปกินข้าวกันสองต่อสอง ดูหนังกันสองต่อสอง ขับรถสองต่อสอง แต่เราไม่เคยขอจับมือเค้าหรือว่าล่วงละเมิดเค้าอะไรใดๆทั้งสิ้น เพราะเจนถือว่า เค้าไม่ใช่แฟนเจน แต่ก็เที่ยวกันแบบนี้ตลอดค่ะ ไม่ว่าจะไปทำธุระหรือขับไปเที่ยวดึกๆ เค้ารู้ว่าเราชอบผู้ชายแบบไหน เรารู้ว่าเค้าชอบผญแบบไหน แต่เจนไม่เคยบอกเค้าว่าเจนชอบเค้าแค่ไหน จนวันนึงหลังจากโบสถ์เลิก เจนก็คุยกับเค้าต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ แต่คือกลัวว่าจะเสียเค้าไป เลยบอกเค้าว่า จอน เจนคิดว่าเจนชอบเธอนะ แต่จอนก็ทำหน้างงๆแบบ เธอคิดว่าหรอ? แล้วหลังจากนั้นเราก็ทำตัวเหมือนกับว่าเราเลิกชอบเค้าได้แล้ว แต่ผิดค่ะ เรายิ่งรักเค้ามากยิ่งขึ้น

เราเป็นเพื่อนคนนั้นของจอนที่ไม่ว่าเค้าอยู่ไหน ทำอะไรถ้าเค้าต้องการให้เจนช่วย เจนจะปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อจะช่วยจอนค่ะ มี2-3ครั้งที่จอนต้องการให้คนพาไปส่งที่บ้านเพื่อนอีกคน เค้าโทรหาเจน เจนก็วิ่งออกจากบ้านไปรับเค้าเลย จอนบอกขออะไรจากเจน เจนจะช่วยจอนให้หมดได้ค่ะ ช่วยทำการบ้านก็ทำ เค้าก็ช่วยติวเค็มให้เจน เรียกได้ว่าจอนกับเจนทุกๆวันและเวลาไม่เคยขาดกัน จนกระทั่งวันนึงจอนย้ายมหาลัย (เราทั้งสองอยู่แถวๆซานฟรานซิสโก) ไปเรียนที่ชิคาโก้ พอเจนได้ยินเรื่องนี้เจนก็เสียใจมากค่ะ คิดไว้แล้วล่ะว่าเราจะขาดกันกับเค้าแน่นอน เพราะเค้าเป็นคนเข้ากับสังคมเก่งมากอะไรงี้ อยู่ที่ไหนก็อยู่รอดไม่มีปัญหาค่ะ แต่เจนก็ไปกินข้าวกับเค้า ไปเที่ยวดูหนังเหมือนเดิมกับจอนก่อนเค้าจะบินออก

วันนั้นเค้าบอกเจนว่าเวลาเค้าไปเที่ยวกับเจนเค้าไม่มีความรู้สึกอึดอัด เพราะเวลาไปกับเพื่อนผญคนอื่นๆพวกเพื่อนผญพวกนั้นจะขอคล้องแขน จับมือตลอด แต่เจนไม่เคยขอแบบนั้น ก่อนจอนไปชิคาโก้เค้าพาเจนไปดูสร้อย เจนก็ถามว่าเอาให้ใคร แล้วจอนก็ตอบว่าเค้าเอาให้หลานสาว เพราะหลานคนนี้จอนปกป้องเค้ามาตลอด เลยอยากเอาสร้อยนี้ให้หลาน หลานจะได้ไม่รู้สึกเหงา หรือเศร้าที่เค้าย้ายไปไกล เจนก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ พอเค้าไป เจนก็ปี2มหาลัยพอดี แล้วก็เริ่มยุ่งมากขึ้น เจนก็เลยเริ่มอายที่จะทักคุยกับจอนก่อน ก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกันค่ะ พอวันนึงจอนก็ส่งข้อความมาว่า ไม่อยากเชื่อว่าเจนจะยุ่งจนไม่มีเวลาให้จอน วันนั้นเจนก็ดีใจมากค่ะ เลยบอกเค้าไปว่าคิดถึงเราหรอ เค้าก็ตอบเลี่ยงๆค่ะ ว่าเราไม่น่าจะยุ่งมากมายย แล้วจอนกับเจนก็กลับมาคุยสนิทกันเหมือนเดิมค่ะ เว็บแคมกัน ส่งข้อความกันตลอด คุยโทรศัพท์กันตลอด เขียนอีเมล์ให้กันทุกสัปดาห์ค่ะ จอนกับเจนจะชอบเขียนลงท้ายกับ I love you แต่ที่นี่ (อเมริกา)คุยแบบนั้นระหว่างเพื่อนสนิทถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ เราเลยไม่ได้คิดมาก แล้ววันนึงเจนก็พูดไปว่า จอนเราชอบเธอมากนะ ชอบเธอมากๆ จอนก็อึ้งไปเลยค่ะ เค้าบอกเจนว่าทำไมเจนไม่เคยบอกเค้าเลย เจนก็บอกว่าเจนอายและก็กลัวที่จะเสียจอนไปมากๆ เจนไม่เคยกล้า แต่เจนก็พูดเลี่ยงๆไปอีกว่า เจนลืมจอนได้แล้ว แต่ก็โกหกอีกค่ะ เพราะเจนจริงๆแล้วเจนตกหลุมรักจอนอย่างบ้าคลั่งเลย แล้วเจนก็บอกต่อว่า จอนมีผญมาสารภาพให้จอนตลอด วันนึ้คนนึง พรุ่งนี้อีกคนนึง เจนรู้สึกว่าความรู้สึกของเจนไม่สำคัญเท่ากับผู้หญิงคนอื่นๆ จอนก็บอกเจนว่า เจนผู้หญิงคนอื่นๆอ่ะ เค้าสารภาพอะไรกับจอนไป แต่เค้าเป็นผู้หญิงคนอื่นนะ แต่เจนเป็นเพื่อนสนิทจอนนะ เราก็อึ้งเลยค่ะ เสียใจที่โกหกต่อหน้าเค้าอีกครั้งว่าเจนลืมเค้าได้แล้ว ทั้งๆที่ไม่เคยลืมเค้าเลย ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้พูดเรื่องนั้นกับจอนอีก

แต่เราก็คุยสนิทกับจอนตลอดนะคะ จอนชอบพูดเรื่องผญคนอื่นๆ มันทำให้เจนเจ็บแล้วก็อิจฉาผู้หญิงพวกนั้นที่ได้รับความเอ็นดูจากจอนเพราะ จอนเค้าไม่ค่อยเอ็นดูเจนเท่าไหร่ พอมาวันเกิดเจนเค้าไม่เคยทักค่ะ ทั้งๆที่เค้ามีเพื่อนสนิทผชคนนึงที่วันเกิดเดียวกับเจนด้วยซ้ำ เค้าทำให้เจนแบบพอดีก็รัก พอเค้าพูดแทงใจดำก็ทำให้เจนโกรธและเก็บความโกรธตลอด เพราะจอนชอบทำให้เจนรู้สึกเหมือนว่าเราเป็นคนสำคัญในชีวิตเค้า แต่บางครั้งเหมือนว่าเจนไม่มีความหมายอะไรกับเค้าเลย เวลาคุยบางครั้งจอนจะเล่าเรื่องว่าเค้ามีเพื่อนผญคนนึงแบบนี้นะ เออเค้าเป็นโรคมะเร็ง เจนก็ถามว่ามะเร็งอะไร จอนก็จะพูดแบบนั่นมันไม่ใช่เรื่องของเธอ เค้าชอบคุยแบบลับๆแบบนี้กับเจนตลอด

แล้วเค้าก็ได้แต่ชอบพูดถึงเพื่อนผญคนนั้นที่ชื่อเคค่ะ จำศร้อยที่จอนบอกว่าเค้าซื้อให้หลานมั้ยคะ เค้าบอกเจนตอนหลังว่าอันที่จริงไม่ได้ซื้อให้หลานแต่ซื้อให้เค พอเจนรู้เจนก็เสียใจมาก บอกจอนว่าจอนทำไมต้องโกหกเจนด้วย เค้าก็บอกแล้วไง ไม่สนอ่ะ ทำไม เจนก็เก็บความเสียใจตามระเบียบค่ะ

พอทีนี้จอนเรียนจบ เจนก็ซื้อตั๋วบินจากซานฟรานจะไปหาจอนที่ชิคาโก้ ตอนนี้อยากไปหาเค้ามาก จอนบอกว่าจะพาเจนเที่ยวทั่วชิคาโก้ แต่ผลสุดท้ายก็ไม่ได้ไปค่ะ เพราะพ่อแม่ไม่อยากให้ลูกสาวเที่ยวคนเดียว สองสามวันนั้นเจนเสียใจมาก เจนตั้งใจว่าอยากจะเจอจอนมาก

หลังจากงานรับปริญญาจอนก็กลับมาที่บ้านที่ซานฟราน เราก็นัดเจอจอน ครั้งนี้จอนนัดเจอที่บ้านเค้าค่ะ พอเข้าไปที่บ้านเค้า จอนก็โชว์บ้านให้ดู แล้วจอนก็ทักแบบ เจนผอมลงนะ เจนก็ทำเฉยๆ จอนก็ซื้อขนมมาฝาก แล้วก็บอกว่าเจนเราไปไปรษณีย์กัน พูดง่ายๆว่า ไปเที่ยวทำธุระกันแบบเมื่อก่อน จอนก็บอกขอเปลี่ยนเสื้อแป๊บนึง เจนก็พยายามออกข้างนอกห้องค่ะ แต่เจนไปถึงประตูไม่ทัน จอนเค้าปิดประตูทอดเสื้อให้เห็นแผ่นหลัง (จอนเค้ารู้ว่าเจนมีสเป็คชอบแผ่นหลังค่ะ) เค้าทำมันกระทันหันมากแต่เจนก็ยืนอยู่ข้างหลังจอน เห็นเค้าเปลี่ยนเสื้อแล้วเราก็ออกไปทำธุระ เหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา พูดตามตรงนะคะ ช่วงเวลานี้เจนสับสันมากเพราะจอนเค้าเริ่มทำตัวเหมือนกับว่าเค้าเริ่มชอบเจนค่ะ แต่เจนก็ไม่ได้ถาม ทำเฉยๆไปเช่นเดิม

สิ้นปีนั้นจอนก็ย้ายอีกค่ะ จากชิคาโก้ไปบอสตั้น ช่วงปีนี้เจนเสียใจตามเดิมค่ะ เวลาห่างกันตั้งสามชั่วโมง พอเราเข้านอนจอนก็ตื่นไปทำงานแล้ว แต่ตอนนั้นเค้ามีเพื่อนๆที่นิวยอร์ค จอนกับเจนก็เริ่มห่างกันจริงแล้ว แต่พอถึงสิ้นปี2012เรากับจอนก็คุยสนิทกันเหมือนเดิมค่ะ เว็บแคมกันทั้งวัน รู้ว่าเค้าทำอะไรอยู่ทุกๆนาที จอนเค้างงๆอยู่ว่าทำไมเราถึงไม่ได้ไปงานวันรับปริญญาของเค้า แต่เจนก็ไม่ได้อธิบายกับเค้าค่ะ เพราะกลัวว่าจอนจะเสียใจ พูดได้ว่าเจนปกป้องจอนเค้าตลอดค่ะ ไม่อยากให้จอนเสียใจ ตอนนี้ก็ประมาณสิ้นปี 2012ค่ะ จอนเค้ากลับมาบ้านช่วงปีใหม่แล้วก็นัดเจนไปทานข้าว ในเมื่อจอนยังต้องกลับไปบอสตั้นเจนก็ขอถ่ายรูปคู่ จอนก็ปฏิเสทบอกว่าเค้ามีกฏของเค้า 1. ไม่ถ่ายรูปคู่กับคนที่ไม่ใช่แฟน และ2.เจนกับจอนไม่มีเพื่อนร่วมกันอยู่แล้ว เจนก็บอกจอนว่า ก็ใช่ไงไม่มีคนเห็นภาพนี้อยู่แล้ว จอนก็ตอบว่าใช่ไงไม่มีเพื่อนร่วมกันก็ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นเพื่อนกันก็ดีแล้ว เจนเจ็บมากค่ะที่เค้าตอบแบบนั้น เจนจำได้เลยว่าเจนลงจากรถน้ำตาคลอ บอกจอนว่าเจนไม่เคยสำคัญกับจอนเลย

จอนบอก เราเพิ่งนัดกับหมอเสร็จเราก็ขับมาหาเจนตั้ง1ชมเลยนะ ถ้าเจนไม่สำคัญจอนก็ไม่มาหรอก เจนอั้นน้ำตาไว้ขอจอนกอดลา เค้าก็ยอมค่ะแต่วันนั้นเจนเจ็บมาก พอจอนกลับไปบอสตั้น เค้ากับเจนก็ขาดการติดต่อไปสักพัก แล้วเจนก็ได้เจอคนใหม่ค่ะ เค้าไม่ทำให้เจนสับสนหรืองง เค้าคบกันเจนเป็นแฟนค่ะ แต่เจนไม่ได้บอกจอนเพราะเราขาดกันอยู่แล้ว จนวันนึงจอนเค้าโทรมาค่ะ เจนวันนั้นหงุดหงิดกับจอน พอคุยกัน5นาทีเจนก็ขอวางหูค่ะ จอนก็งงๆ ถามว่าจอนพูดอะไรไปที่ทำให้เจนโกรธหรือป่าว เจนก็บอก ป่าว แค่ไม่อยากคุยโทรศัพท์แค่นั้น วันนั้นเป็นครั้งแรกให้5ปีที่เจนบอกกับจอนเช่นนั้น แล้ววันๆนึง เจนก็ตัดจอนไปเลยค่ะ บล็อคเฟส บล็อคเบอร์

พอผ่านไป8เดือนจอนเจอเจนที่โบสถ์ เค้าก็ส่งขอความมาแบบ ขอโทษ เจนก็บอกว่าขอโทษเรื่องอะไร จอนก็บอกว่าทุกๆอย่างที่ทำให้เจนโกรธจอน เจนก็บอกพูดได้แค่นั้นเองหรอ จอนก็บอกว่าใช่ จอนจะลบเบอร์เจนก็ละกัน จอนอยากบอกว่า จอนขอโทษสำหรับสิ่งร้ายๆที่ทำให้เจน แต่อยากให้เจนรู้ว่า จอน enjoyed our time together. (แปลแบบ เวลาของเรากับเค้า เค้าสนุกมาก) เจนเสียใจมากค่ะ แล้วอีกสอง-สามวันต่อมาเจนโทรหาจอนบอกจอนว่า จอนยังอยากเป็นเพื่อนของเจนมั้ย เค้าก็บอกเจนว่า ทำไมเพิ่งถามตอนนี้ เจนตัดสินใจแล้วนี่นา แล้วเจนก็ถามว่าแล้วจอนล่ะ จอนก็บอกว่า เค้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนั้น แล้วเค้าก็บอกว่า เจนบอกว่าเราเจอกันก็ทักกันได้ จอนก็จะทักเจนตามนั้น นี่คือกฏที่เจนตั้งไง ตั้งแต่นั้นมา ทุกครั้งที่เจนเจอจอน เจนก็พยายามทักคุยธรรมดาทุกครั้ง แต่เค้าไม่มองทางเจนเลยค่ะ

เขียนอีเมล์อธิบายไปให้จอนทุกอย่างแล้วก็ได้ถามเค้าว่าเค้าอ่านป่าว เค้าก็บอกว่าเค้าได้รับอีเมล์แต่เค้าไม่อ่าน เค้าลบทิ้งเพราะ เรื่องของเราจบแล้ว เค้าไม่ต้องการคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น เจนก็บอกจอนไปว่า จอน เจนอยากไปหาจอนที่ชิคาโก้นะ เจนอยากไปเพราะเจนชอบจอน รักจอน เพื่อนคนอื่นเค้าไม่ทำแบบนี้ แต่จอนทำร้ายเจน เจนเลยกลัว จอนก็ตอบมาว่าเค้ามีเพื่อนของเค้าที่บินไปที่งานปริญญาเค้า แล้วมันไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่เลยเจนถามจอนว่า เจนกับจอนจะเป็นเพื่อนกันอีกได้มั้ย เค้าก็บอกว่า เราไม่เกลียดเจนนะ แล้วเราก็ไม่ได้เสียใจเรื่องนี้ เพราะเรื่องมันนานมาแล้ว เจนลืมมันได้แล้ว แล้วอีกอย่างที่ถามว่าเราเป็นเพื่อนกันอีกได้มั้ย จอนจะตอบว่าไม่ เพราะเจนเป็นคนที่สับสนและไม่รู้ว่าต้องการอะไรกับชีวิต จอนไม่เกลียดเจนแต่จอนไม่คิดว่าจอนอยากเสียเวลากับการเป็นเพื่อนกับคนสับสนอย่างเจน จอนไม่ชอบใช้เวลากับคนแบบนี้ เจนก็อึ้งเลยค่ะ เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าเค้าเคืองหรือแค้นเจนมากๆ เจ็บมากที่เค้าพูดกับเจนแบบนั้น เค้าไม่สนใจเจนแล้ว เค้าจบกับเราแล้วจริงๆ มันเหมือนกันว่าเราไม่มีอิทธิพลกับเค้าเลย ทุกๆวันนี้เจนก็ยังนึกถึงเค้าอยู่นะคะ แฟนของเจนคนใหม่ก็รักและดูแลเจนดีมาก แต่เจนก็ยังคงมีความรักให้จอนอยู่เสมอค่ะ ทุกๆวันนี้เจนเสียใจที่ไม่เคยบอกกับจอนตามตรงว่าเค้ามีค่ามากกับเจนแค่ไหน ว่าเจนรักเค้าแค่ไหน ว่าสิ่งที่ๆจอนทำมันทำร้ายเจนแค่ไหน แต่เจนก็ไม่เคยซื่อศรัทกับความในใจเพราะว่าเจนกลัวว่าจะเสียจอนไป ผลสุดท้ายก็เสียเค้าไปจริงๆ เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดเค้า เจนก็ทักสุขสันต์วันเกิดเค้าไป รู้ว่าเค้าจะไม่มีวันตอบเจนกลับมา เจนยังคงนึกถึงจอนอยู่เสมอ อยากให้เค้ามีความสุขและประสบความสำเร็จในชีวิตแบบที่เค้ากับเราเคยคุยกัน ส่วนเจนก็ต้องดำเนินกับชีวิตของเจนไปค่ะ เก็บเรื่องดีๆไว้เป็นความทรงจำ พอคิดถึงเค้าก็นึกถึงเรื่องเก่าๆของวันวานของเรา อยากเล่าเรื่องนี้เพราะไม่อยากให้ใครๆคนอื่นเสียใจภายหลังเหมือนกับเจนค่ะ เจนยังหวังว่าจะได้กลับไปเป็นเพื่อนกับจอนอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะไม่สนิทกันแบบเมื่อก่อน เจนไม่อยากให้จอนต้องเลี่ยงเจนหรือทำเหมือนเจนไม่มีคุณค่ากับเค้าเท่าที่เค้าทำกับเจนในวันนี้ แต่ทุกๆอย่างมันสายไปแล้ว เวลาเป็นสีงนึงในโลกนี้ที่ไม่เคยรอใคร ถ้าเจนจะย้อนกลับเวลาไปได้ เจนจะบอกจอนเค้าทุกอย่างค่ะ เพราะความสูญเสียที่เจนมีมันรู้สึกเหมือนว่ามันยังมีเรื่องค้างคาอยู่

รักเธออยู่เสมอนะจอน