มีค่าเมื่อสายไป..

สวัสดีค่ะ อยากแชร์ประสบการณ์

"เมื่อก่อน เราชอบเขา เราใส่ใจเขา เรามีเวลาที่จะอยู่เพื่อเขาเสมอ แต่.. เขาไม่ต้องการมาตอนนี้ เราไม่ได้ชอบเขาแล้ว เราเมินเฉยใส่ เราไม่มีเวลาให้เขาอีกต่อไป แต่.. เขากลับต้องการ"คำพูดข้างบนนี้เกิดขึ้นกับเราเสมอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าเราจะคบจะคุยกับใครก็ตามก็มีบ้างที่เราคิดว่าคงเป็นเวรกรรมของเรา ชาติก่อนคงไปทำให้ใครเสียใจมาก็เยอะอยู่ ชาตินี้เลยต้องมาเจอตลอด เพ้อเจ้อไปใหญ่ล่ะ = =

เคสแรกเรา : (คบคุยกันมาตั้งนานก็ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ต้องบอก) เราชอบเธอR : ........เรา : (ค่อนข้างมั่นใจว่าเซนส์เราไม่ผิดที่เขาก็ชอบเราเหมือนกัน) แล้วเธอชอบเราหรือเปล่าR : เราไม่ได้ชอบเธอ คิดไปเองทั้งนั้นเราเสียใจมาก เพราะเราชอบคนนี้มานานจริงๆ ตั้งแต่ตอนนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขามีเราเพียงแค่คุยแก้เหงา แต่ไม่คิดจริงจัง เราเลยถามว่าเรา : เธอแน่ใจนะว่าคิดกับเราแค่เพื่อน (พอดีช่วงนั้นมีอีกคนมาขายขนมจีบอยู่เนืองๆ)R : อืม ก็เพื่อนกัน แค่นั้น (พูดแบบไม่มีเยื่อใย แล้วเมื่อก่อนที่ปฎิบัติต่อกันคืออะไรแว้)แล้วหลังจากนั้นไม่นานเราก็มีแฟน คบกับอีกคนนึง หลังจากวันนั้นมาสองสามเดือน R กลับมารื้อฟื้นเรื่องราววันเก่าๆ เพื่อ!?เรา : มีอะไร?R : คิดถึงนะ..เรา : ก็เพราะเธอคิดว่าเราจะอยู่ตรงนั้นเสมอเพื่อรอเธอ เธอคิดผิด (ในใจนึกสมน้ำหน้า เพราะตอนนั้นเราเหมือนถูกปล่อยเคว้งคว้าง เจ็บสิ)ผ่านข้ามปีก็แล้ว R ยังคงแวะเวียนและทักมาพร้อมกับประโยค "คิดถึงนะ" เสมอๆ จนบางทีเราก็รู้สึกแปลกๆว่ามันเพ้อมากไปหรือเปล่ามันคือประโยคที่เราเคยอยากจะได้ยินเสมอ แต่ตอนนี้มันไม่มีค่าอีกแล้ว สุดท้าย R ตื้อไม่สำเร็จ นางเลยหายตัวไปเลย ติดต่อไม่ได้อีกแต่วันเกิดนางเราก็อวยพรวันเกิดไปให้เพราะเห็นว่าคนเคยๆรู้จักกัน

เคสสองเมื่อก่อนตอนคุยกัน เราชอบร้องเพลงให้คนนี้ฟังอยู่บ่อยๆก่อนนอน แต่ด้วยสาเหตุใดไม่ทราบ คุยกันไปได้สักพักนางตัดสินใจหายตัวไปพร้อมกับข้ออ้างที่ว่าออกเดินทางเที่ยวกับเพื่อนๆ เป็นเดือนๆ โดยทิ้งเราให้เหงาและเอาแต่รอเขาติดต่อมาโดยที่เขาก็มีความสุขอยู่กับเพื่อนๆ โดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกคนตรงนี้กันบ้างเลย สุดท้ายเราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเขาปล่อยให้เขามีความสุขให้พอ ส่วนเวลาที่เรามีให้เขาหมดไปแล้ว ผ่านไปหลายเดือน นางทักกลับมาว่า หายไปนะ คิดถึง วันดีคืนดีโทรมาหาบอกว่าเหงาบ้าง เบื่อบ้าง อยากได้ยินเราร้องเพลงอีกนะ ว่างให้โทรกลับ หลอกล่อเราสารพัดให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างที่เคยแต่เราไม่ทำ ตัดบทบอกไม่มีเวลา ยุ่งอย่างอื่นอยู่ เขาพยายามทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนตอนนี้ก็เหมือนจะยอมแพ้และหายไปเอง

เคสสามกับคนนี้เข้ากันได้ดีเรื่อง ทำอาหาร เพราะชอบทำอาหารและเป็นสายกินทั้งคู่ แต่เพราะที่เราต่างก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นไปได้ยากเลยทำได้แค่คุยกันเฉยๆ แต่มันมาทำให้มีความหวังก็ตรงที่นางตัดสินใจบอกชอบเราและเราก็บอกชอบเขาไป แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้คืบหน้าเขาก็ไม่ได้ขอเราเป็นแฟน นึกจะมาคุยก็มา นึกจะหายก็หายไป เรารู้สึกไม่โอเคเลยออกมาจากตรงนั้น หายออกมาเงียบๆเช่นกัน แต่เขาหายไปก่อน

ถามว่าเสียใจไหม เสียใจเพราะทุกครั้งที่เราคบคุยกับใคร เราจริงใจ ไม่มีแสดงเสแสร้ง ใช้ใจล้วนๆ รู้สึกยังไงก็ทำตามนั้นมีอะไรให้ช่วยก็ยินดีช่วยจริงๆ อยากทำทุกอย่างให้มันน่าจดจำ แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับมาคือความเสียใจก็ทำไงได้ อยู่ไม่ได้ก็ต้องยอมออกมา

มาตอนนี้เราคบกับแฟนคนปัจจุบัน แต่อีตาเคสที่สามนี่กลับมาหาเฉย ประมาณว่าคิดถึงและมาไล่ไลค์รูปทั้งเฟสและไอจี ส่งสติกเกอร์หัวใจมั่งล่ะแฟนเราเห็นก็เข้าใจผิด ยิ่งเลยระแวงทีนี้ ซวยอีก อธิบายยาวเลย อันนั้นนอกเรื่องล่ะ ขอตัดออกไปนะคะ

เลยอยากจะรู้จริงๆว่าทำไมตอนที่เราอยู่ด้วยกันถึงไม่เห็นความสำคัญกันมากกว่านี้ มาตอนนี้แล้วจะได้อะไร มันสายไปแล้วหรือต้องให้เกิดขึ้นจริงก่อนถึงจะรู้สึก และคิดถึงกัน.. เราไม่คิดย้อนกลับ เพราะคิดว่าทำเต็มที่แล้ว ไม่เสียใจ ไม่มีเสียดายถ้ากลับไปก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ได้แล้ว ความรู้สึกที่ให้ไปก็ถูกเอาไปโยนทิ้ง กลับไปก็เหมือนเดิม ไม่ดีกว่า ขอเดินหน้าต่อไป