ความรัก.... ทางออก........เวลา...........ไม่ใช่คำตอบเสมอไป
อย่ารอ ..........เริ่มจากเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เราได้รู้จักกับเด็กผู้หญิงในที่ทำงาน 1 คนที่เรียกเด็กเพราะเค้าห่างจากเรา 8 ปีเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันแต่ทำงานกันคนละแผนก ทั้งกลุ่มมี 10 คนเค้าเป็นเด็กที่นิสัยน่ารัก ชอบหัวเราะ และ มีน้ำใจ
เรา 2 คน สนิทกันอย่างรวดเร็ว ไปกินข้าว ดูหนัง จนถึง Shopping กันตามประสาสาว ๆ เราไม่เคยสังเกตุว่าจริง ๆ แล้ว เด็กคนนี้ค่อนข้างขี้งอน และ ชอบคิดมากซึ่งมีวันนึงเราทะเลาะกันรุนแรง เค้าโกรธเรามาก เราก็งงว่าทำไมเค้าต้องโกรธเราขนาดนี้
เราเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เพื่อน ๆ ฟัง ซึ่งเพื่อน ๆ เราต่างลงความเห็นว่าเค้าน่าจะแอบชอบเรา เค้าถึงแคร์เรามากซึ่งเราก็ถามกับเค้าไปว่า ชอบพี่หรือเปล่า ? เค้ากลับ เงียบ ไม่ตอบ นั้นอาจจะเป็น เพราะเค้ามีแฟนอยู่แล้ว หรือ อาจจะไม่รู้ตัวจริง ๆ
หลังจากวันนั้น เราก็บอกน้องว่ากรุณาอย่ามาใกล้เราอีก ใจเรารู้สึกเจ็บมากเราอยากรู้ใจจะขาดว่าเค้าเคยรู้สึกอะไรกับเราบ้างมั้ย ?เรานั่งย้อนกลับไปคิดถึงภาพวันเก่า ๆ ของเรา 2 คน อยู่เกือบตลอดเวลาในช่วงนั้น
ถึงเค้าจะพยายามขอโทษเราหลายครั้ง ความเป็นเพื่อนของเราจบลงเพราะตอนนั้นเราโกรธมาก ถ้ามีแฟนแล้วจะมาทำแบบนี้ทำไมเรารู้ว่าเค้าเสียใจจากการกระทำของเรา เพราะเราไม่เคยพูดจาดี ๆ เลยเราตะหวาดใส่ จิกด่าว่า แต่ บางครั้งเราให้เพื่อนที่ทำงานไปว่าแขวะเค้าแต่เพื่อนกลับตอบมาว่าเค้าไม่ได้มีปฎิกิริยาอะไรเลย กลับเฉยเมย ว่างเปล่า ?อย่าถามว่าเรารักน้องเค้ามั้ย เรารักเค้ามาก ใครไม่รู้เรารู้คนเดียวพอเพราะเค้าไม่พูด เราก็พูดไม่ได้ หัวใจเราถึงต้องเจ็บแบบทุกวันนี้
ถ้าเราเลือกได้ เราจะไม่ถามคำถามนั้นเพราะถึงเค้าจะชอบเราจริงๆ เค้าไม่เคยวี่แววเกินเลยซักครั้ง ไม่เคยพูดอะไรซักคำเราจะเลือกรับแต่สิ่งที่ดีๆ ที่มีให้กันเท่านั้นแค่รู้จักเห็นค่าความดี มีน้ำใจที่เค้ามีให้เราในส่วนของความเป็นเพื่อน มันก็มากพอเกินแล้ว
วันนี้เรายอมรับว่าวิธีการของเราไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง เรากลัวตัวเองจะเจ็บ โดยการที่เราหยุด จบ และ วิ่งหนีซึ่งถ้าเรายอมรับและฟังเค้าบ้าง เราคงยังเป็นพี่น้องกันได้อยู่ เราคงมีเพื่อนที่น่ารัก ๆ คนหนึ่งมาจนถึงวันนี้
เพราะเวลาอาจจะทำให้ทุกอย่างมันสาย...........เกินไป
สายไปจนเราต้องรอไปบอกเค้าผ่านควันธูป 1 ดอก ในวันพรุ่งนี้หลับตาลงให้สบายนะคะ พรุ่งนี้ พี่จะเป็นคนพูดเอง
รักเสมอ ....................
