เราจะต้องเสียแฟนไปเพราะการเป็นตัวของตัวเองจริงๆหรอ

ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะ...เราแอบชอบพี่เค้าเลยแอดเฟรนไป สักพักพี่เค้ารับแอดได้เป็นเพื่อนกันในเฟชบุ๊ค ทีนี้ด้วยความที่เราแอบชอบเค้า เราก็ชอบไลค์ ไลค์ทุกตัสของเค้า วันต่อมาพี่เค้าอินบ็อคเข้ามาเริ่มจากสติ้กเกอร์ยิ้ม ก็ทักมาคุยทำความรู้จักปกติ คุยกันแค่ไม่กี่ประโยคตัวเราเองรู้สึกว่าคงเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ คิดจะตัดใจไป เวลาผ่านมาประมาณ3อาทิตย์พี่เค้าทักเรามาอีกรอบหนึ่ง เราดีใจแบบโคตรเขิน พี่เค้าก็มาคุย คุยนานกว่าเดิม แล้วสักพักเราก็คุยเรื่องความรักกันสนทนา...พี่:ไม่มีแฟนหรอเรานะเรา:ไม่มีค่ะ คนคุยยังไม่มีเลย(แอบเขินจิกหมอน)พี่:พี่ก็ไม่มีนะ...เรา:จ้าาาา(นี่อ่อยรึป่าว)แล้วเราก็คุยกันทุกวันหลายเดือน จนวันหนึ่งพี่เค้าขอเราเป็นแฟน ด้วยความที่พี่เค้าเป็นคนที่เราแอบชอบละนะ เราเลยตัดสอนใจคบตกลงไป แบบเร็วมากกก เราก็คบกันเรื่อยมา แต่ด้วยระยะทางที่ไกลกันมาก มันก็เป็นธรรมดาที่จะต้องมีระแวงบ้าง...แต่เราเข้าใจกันพอช่วงนี้พี่เค้าชอบบอกให้เราแต่งตัวสวยๆ. ชอบถามว่าทำไมถึงไม่แต่งตัวบ้าง เรียนมหาลัยแล้วนะไม่ใช่เด็กมัธยมกะโปโล ช่วงแรกๆเราพอรับไหว พอช่วงหลังมาพี่เค้าพูดประโยคนี้บ่อยมาก มากจนเราคิดว่าพี่เค้าคงไม่ชอบที่เราเป็นเรา พี่เค้าชอบคนสวย คนที่ชอบแต่งตัวแต่งหน้าทาปาก ซึ่งเราไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ เราไม่ได้บอกว่ามันไม่ดีนะคะ แต่ก็เป็นความชอบส่วนบุคคลละนะปล.อยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ค่ะ. ถ้าหากว่าเราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อความรักมากขนาดนี้