ต้องให้เราทำยังไงต่อเหรอ ทำไมรู้สึกเหมือนพยายามอยู่คนเดียว

เราจะต้องทำไงต่อไปดี เราชอบเพื่อนอยู่คนหนึ่ง พวกเราอยู่คนละ ร.ร. เรารู้จักกันมาเกือบ 3 ปี แล้วเร็วเหมือนกัน แต่ทีเริ่มคุยกันจริงๆก็ประมาณปีหลังๆเนี่ยแหละ เราคุยกันบ่อยมากๆ มากกว่าเพื่อนที่อยู่ ร.ร. เดียวกันซะอีก ยอมรับนะว่าชอบเขา ชอบมากจริงๆ จากคนที่ไม่เคยคิดที่จะชอบจะรักใครอีกก็ดันมาชอบเขา เขาคุยกับเราเกือบทุกเรื่อง เราก็เหมือนกัน มีอะไรก็บอกกัน เขาร้องเพลงให้ฟัง บอกความลับของเขาให้ฟัง บอกทุกๆอย่าง ตอนเขาเลิกกันแฟนเก่าเราก็ค่อยอยู่ข้างๆ ทำตัวเป็นเพื่อนที่ดี คอยเป็นที่ระบายให้เขา ตลกดีเนอะ555 ทำทุกอย่างแต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะสนใจเรา จำได้ทุกอย่างว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร ชอบ ผญ แบบไหนเราก็รู้ รู้ทุกเรื่อง จนวันหนึ่งที่ได้เจอกันก็โอเคเราเอาของขวัญวันเกิดย้อนหลังเขาไปให้ แต่รู้มั๊ยเขาอะไร เขาไม่สนใจมันด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะพูดกับเราสักคำ ตอนนั้นเจ็บมากๆ เจ็บจนตื้อไปหมด เขาทำให้คนที่ไม่คิดที่จะเสียน้ำตาให้ใครง่ายๆกลับมีน้ำตาไหลมาแบบไม่รู้ตัว ตลกดี ตั้งแต่วันนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด จากที่คุยกันคุยวันกลับไม่คุย หรือบางครั้งก็อ่านแล้วไม่ตอบ คงรำคาญเราสินะ รู้สึกเป็นตัวตลกสำหรับเขาเลย มาวันหนึ่งเราอยากเคลียร์ให้จบ เราบอกกับเขาไปตรงๆว่า เราชอบเขา ชอบมานานแล้ว แต่ที่ไม่บอกเพราะกลัวเสียเพื่อน กลัวมองหน้ากันไม่ติดแบบนี้ กลัวทุกอย่างจะเปลี่ยนไปซึ่งมันก็เปลี่ยนไปจริงๆ มีไม่กี่คนหรอกที่ทำให้เราหวั่นไหวได้ มีเขาคนเดียวนั้นปล่ะที่ทำได้ แค่ตอบที่ได้รับกลับมานั้น ทำให้เราเซไปพักหนึ่ง 555 แต่ก็ทำใจมาประมาณหนึ่งแล้วแหละ เขาบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราก็โอเคถึงยังไงเราก็ยังได้อยู่ข้างๆเขา แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้น มันไม่เหมือนเดิม ขนาดตอบแชทยังไม่ตอบเราเลย เนี่ยเหรอที่บอกว่าจะเหมือนเดิม ทำเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน รู้มั๊ยมันเจ็บทุกครั้งที่เห็นแบบนั้นเห็นตอบได้ทุกคนยกเว้นเรา เราผิดมากเหรอที่ชอบแก ไม่ใช่แค่ชอบหรอกบางทีเราอาจจะรักแกไปแล้วก็ได้ มันอึดอัดมากเหรอที่จะทำตัวให้เหมือนเดิม แล้วตอนนั้นจะมาให้ความหวังกันทำไม ให้เราได้แต่หวังไม่มีทางเป็นจริง เราก็เจ็บเป็นนะ อย่าไปทำแบบนี้กับใครเขาอีกนะ แต่ต่อจากนี้เราจะต้องทำยังไงช่วยบอกเราทีเราทำตัวไม่ถูกแล้วจริงๆ