ร้องไห้เพราะรักผิดด้วยหรอ?

ค่ะ เริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ เราคบกับแฟนมาไม่กี่เดือนค่ะ(5เดือน) แฟนเราเป็นทอมเราอกหัก เค้าก็อกหัก มีญาติติดต่อให้เราคบกัน เราก็คุยกันมาซักพักเริ่มมีการนัดเจอ (เราคุยกันในเฟสบุ๊คนะคะ)เราคุยกันมาซักพักเราก็ตกลงคบกัน ก็ปกติทั่วไปกับคู่ที่คบกันแรกๆ มีงอนมีอ้อนปกติ ตอนแรกเค้าดีมากคะ ตามใจทุกอย่างอยากไปไหนพาไป อยากกินไรพากิน ตามใจคะ เข้าใจคะว่าแรกๆอะไรก็ดี จนกระทั่งเราวันนึงคะเราได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน คือเค้ามาอยู่บ้านเราพ่อแม่เราโอเคคะ โอเคมากเค้าดีกับครอบครัวเราคะ แต่ช่วงพัก3-4 เดือนหลังมา เราเริ่มขี้น้อยใจคะ แต่คือเราไม่ได้น้อยใจอะไรมากมายนะคะ แค่แบบให้สนใจเราหน่อย แต่ส่วนมากเราจะเป็นคนที่งอนเองหายเองคะ เรารู้สึกว่ามันบั่นทอนความร็สึกเราไปเรื่อยๆคะ เราพูดกับตัวเองเสมอเราจะไม่ปล่อยคนนี้ไปเรารักเค้ามากๆ เอาเป็นว่าไม่ใช่ก็ต้องใช่แหละคนคนนี้เราทนคะ ยอมคะ แต่เรามีข้อเสียค่ะ เราขี้น้อยใจ แต่เรามีข้อดีนะคะ เราขี้อ้อนคะ ชอบเอาใจ แต่ชอบอยู่ด้วยนี้ไม่รู้เหมือนกันคะว่าเป็นข้อดีหรือข้อเสียเราอยู่ด้วยกันก็จริงคะ แต่เราจะแค่เจอกันแค่ช่วงเย็น เค้าจะนิ่ง พูดจาห้วนๆใส่เสมอ เราถามเค้าว่าเป็นอะไรเค้าก็จะบอกเปล่าเสมอ เราก็เล่นปกติคะ ขี้เล่น แหย่เค้าแซวเค้าปกติ แต่บางทีเค้าก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่ (คือจะบอกคะว่าเค้ายังเรียนอยู่มหาลัย) เราบอกตัวเองเสมอคะว่าไม่เป็นไร เค้าคงเครียดกับการเรียน แต่พักหลังๆนี่ทุกวันคะ เหมือนเราน่าระคาญ เราน้ำตาคลอตลอดเวลาที่เค้าทำหน้าไม่พอใจ แล้วพักหลังๆนี่ ไลน์ไม่อ่านเฟสไม่ตอบอะไรเลย จะตอบบ้างนานๆที ต่างจากเมื่อก่อนที่คุยกันตลอด ถามกันตลอดว่า ทำไร กินข้าวยัง แต่เดี๊ยวนี้เหมือนเราคุยคนเดียวในแชทเค้าอะคะแล้วทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เราจะเงียบ การเงียบไม่ใช่การตัดปัญหาคะแต่มันเป็นทางออกทางเดียวของเราที่จะไม่ร้องไห้ เรายิ่งพูดยิ่งร้องคะ มันอึดอัดมากเค้าจะว่าเราตลอดเวลาเราเงียบ ร้องไห้ก็ว่าคะ บางทีทะเลาะกันนอนอยู่ด้วยกันเราร้องไห้ เค้าก็เดินออกไปข้างนอกคะ ทิ้งท้ายว่า ถ้าไม่หยุดกูจะไป หยุดร้องไห้เมื่อไหร่เเรียกกูแล้วกัน ร้องไห้เค้าก็จะว่าเราเสมอเหมือนรำคาญตลอด ทั้งๆที่เราร้องไห้หนักมากเค้าก็ตะคอกใส่ ไม่ถามดีๆ ไม่ปลอบใจไม่สนใจ นอกจากคอยจะว่าเราอย่างเดียว เค้าสั่งให้หยุด เสียใจขนาดนี้ร้องไห้หนักขนาดนี้เราเป็นคนนึงแล้วที่ไม่สามารถหยุดร้องไห้โดยทันที เรารั้งเค้าไว้ทุกครั้งคะ เจ็บมาก เสียใจมาก ร้องไห้สะอื้นทุกครั้งคะที่ทะเลาะกัน เราถามเค้าเสมอว่ารักเราอยู่มั้ย เค้าไม่ตอบคะ เอาแต่ตะคอยประชดจะกลับบ้านเค้าอยา่งเดียว บางทีเราก็คิดจะปล่อย แต่ในใจมันทำไม่ได้คะ เราคิดถึงแฟนเก่าเค้าเสมอที่เค้ายอมทุกอย่าง ทั้งๆที่แฟนเก่าอยู่คนละจังหวัดเค้ายังพยายามไปหา แฟนเก่าเค้ามีคนอื่นเค้าก็ยังยอม แฟนเก่าเค้าอยากได้อะไรแพงแค่ไหนหาอยากแค่ไหนตามใจทุกอย่าง งอนเค้าก็ง้อ เราอิจฉาแฟนเก่าเค้ามาก

อ่อ ลืมคะ เวลาทะเลาะกัน เค้าจะชอบให้เราพูดว่าเราเป็นอะไร ห้ามให้เราพูดถึงคนเก่าของเค้า ห้ามร้องไห้โดยไร้เหตุผล มีอะไรให้พูดกัน แต่ทุกอย่างที่เค้าห้ามเรานั้นเค้าทำหมดพูดถึงแฟนเก่าเรา เป็นไรเค้าก็เงียบทั้งๆที่เราก็พยายามง้อ คอยถามว่าเป็นไรกอดเค้าเสมอ หยอกให้เค้าหายงอนเสมอ แต่ทำไมเราถึงไม่ได้รับแบบนั้นบ้างคะ การที่ผญคนนึงร้องไห้ให้คนที่เรารักมันผิดมากเลยใช่ไหมคะเก็บความรู้สึกมากคะ มันกัดกร่อนความรู้สึกเราไปทุกทีกลัวว่าซักวันนึงมันจะหมดความอดทนแล้วระเบิดออกมาคะ