หมดรัก เหลือแค่ความผูกพันธ์เลยเลิกไม่ได้สักที

เรากับแฟนคบกันมาประมาณ2ปีกว่าๆเกือบจะ3ปีแล้วค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราคิดมาตลอดว่าเรากับแฟนเราทำอะไรให้กันไวเกินไปเช่นการย้ายมาอยู่ด้วยกัน ในแค่ช่วงเวลาคบกันแค่ไม่กี่เดือน ทำอะไรทุกอย่างด้วยกัน นอนด้วยกันกินด้วยกันผ่านช่วงเวลาทั้งทุกข์และสุขมาด้วยกันมากจริงๆคะ แต่ก็นั่นแหละคะมันทำให้เหมือนใช้ชีวิตประจำวันด้วยกันจนเหมือนมันคือหน้าที่สะงั้น ในความรู้สึกเรา เรารักเขามากๆมีคนเข้ามาในชีวิตเราหลายคนแต่เราไม่เคนคิดที่อยากจะคุยกับใครเลยนะคะ เคยลองจะคุยจิตใต้สำนึกนี่ตบหน้าดังเพี้ยๆๆว่าทำไม่ได้ค่ะ ยังไงก็ทำไม่ได้เราไม่เคยรักใครมากขนาดนี้จริงๆเรารักกันมากผูกพันกันมาก ทำอะไรนี่ตัวติดกันแทบจะตลอดขาดกนเหมือนขาดใจ เรารักเขามากเขาก็ดีกับเรามากเช่นกัน เขาเป็นแฟนคนแรกที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก เค้ายอมรับในความผิดพลาด ข้อเสียของเราได้ทุกอย่าง ทำให้ทุกอย่างคือว่าเขาดีจริงๆจนเวลาผ่านมาในช่วง เมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาคะ เราจับได้ว่าเขาแอบไปมีคนอื่น .... จะพิมพ์ยังไงดีคะ มันไม่ใช่คนอื่นมันคือเพื่อนเราเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกับเรา กินด้วยกัน นอนด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ... ครั้งแรกที่เราจับได้เรายังเข้าข้างแฟนเราอยู่นะคะว่าเฮ้ยอาจไม่ใช่ก็ได้รอถามก่อนดีกว่าแต่ท้ายที่สุด เขาไม่พูดอะไร ไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้นบอกแค่ว่าเขาเลือกเรา ช็อคสิคะเหมือนโลกหยุดหมุนตัวสั่นร้องไห้พูดไม่ถูกบอกตามตรงความรู้สึกตอนนั้นเจ็บยิ่งกว่าโดนตบสะอีก เสียใจจนพูดไม่ออกเราเป็นคนขี้โมโหหงุดหงิดงี่เง่าเอาแต่ใจอารมณ์เสียง่ายแต่ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมครั้งนี้ถึงไม่ปริปากพูดอะไรออกมาสักคำเดียว พูดได้แค่แกทำกับเขาแบบนี้ได้ยังไง คำเดียวพร้อมน้ำตาไม่ไหวแล้วคะรับไม่ได้ บอกเลิกคะ เขาไม่ยอม เขากอด เขาร้องไห้ เขาขอร้องให้เราไม่ไปได้ใหมขอร้องมันจะไม่มีอีก เราบอกเราไม่รู้ เราคิดอะไรไม่ออกคะตอนนั้น เรานอนร้องไห้ข้างๆเขาทั้งคืนคะ ผ่านมา1วัน เราก็ทำใจไม่ได้ วันที่2ก็ไม่ วันที่3ก็ไม่ จนเราคิดแค้นอยากจะแก้แค้นเราเปลื่ยนจากความรักกลายเป็นความแค้น เราไม่เข้าใจเราทำอะไรผิด จากความเชื่อใจ ความรักที่มากจนอธิบายไม่ได้ตอนนี้ไม่มีแล้วคะ ไม่มีเหลือเลยเรากล้าบอกตรงๆ จนเราทำเรื่องโง่ๆลงไปคือ เราเลือกที่จะแก้แค้นโดยการคุยกับเพื่อนของแฟนเรา คุยไปได้สักพักค่ะ เขาจับได้เขาบอกเขาเสียใจเขาโกรธมากโมโหมาก ทำร้ายร่างกายเราค่ะ เราเคยมีปมเกลียดคนทำร้ายร่างกายคนที่รักเนื่องมาจากพ่อเราเคยทำกับแม่เราแบบต่อน่าต่อตาเราค่ะ มันทำให้เราฝังใจมาก แต่ระยะเวลาที่ผ่านมาถ้าทะเลาะกนแล้วเขาโมโหเขาจะทำเราเจ็บตัวตลอด แต่เราก็คิดว่าเขาตัวใหญ่กว่าเราเยอะมากเราไม่โกรธเขามาตลอดเพราะอะไรอย่าถามค่ะรักไงคะเคยบอกแล้วใช่ใหมคะเรารักเขามาก มากจนโลกทั้งโลกของเราคือเขา แต่ตอนนี้คือโกรธ และแค้นมากทำกับกูแบบนี้ได้ยังไงเข้าใจความรู้สึกกูรึยังละ เป็นยังไงเจ็บใหมเข้าใจความรู้สึกกูรึยัง หลังจากนั้นมาเราก็เหมือนจะดีกันแบบเฉยๆต่างคนต่างอยู่แต่คือเขายังไม่ยอมไป ขอสรุปสั้นๆนะคะ เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เราบอกรักเขาทั้งๆที่เราไม่ได้รัก เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เราต้องมาคอยนึกถึงเรื่องที่เขาทำกับเรา เราควรจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเผื่อว่าวันนึงเราจะลืมเรื่องพวกนั้นแล้วเราจะกลับมารักกันหรือเราควรจะต้องตัดใจบอกเลิกเขาดีคะ

เรามีคนคุยใหม่แล้วเราไม่อยากโกหกเขา เก็บเขาไว้แบบนี้คะเราอาจดูเห็นแก่ตัวแต่เขาเป็นคนทำให้ความรักของเราที่มีทั้งหมดมันพังลงไปเองเขาทำให้ความรักของเราระหว่างเขามีช่องว่าง เราคิดว่าถ้าเรารักเขาเราคงไม่กล้าคุยกับคนอื่นค่ะ