ฉันไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาทำคือความรัก?

สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องที่อยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆฉันมีแฟนเป็นชาวต่างชาติ เราเจอกันผ่านโลกออนไลน์ เราคุยกันประมาณครึ่งปี ก่อนที่เราจะเจอกัน วันนั้นฉันมีงานด่วนและจำเป็นที่จะต้องบินไปประเทศที่เขาอยู่และเราได้เจอกันเพราะฉันเกิดหลงทาง ฉันไปที่นั่น 3 วัน 2 คืน 1 วัน สำหรับการดูงาน และอีก 1วัน สำหรับพักผ่อน เขาสัญญากับฉันว่าจะพาฉันเที่ยวในที่ต่างๆ วันแรกที่เราเจอกันเขาพาฉันไปที่โรงแรมที่ฉันจองไว้และจากนั้นเขาปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวตลอดทั้งวัน ฉันพยายามที่จะไปที่ต่างๆด้วยเองอาจจะหลงทางไปบ้างโดยที่ฉันยังหวังว่าเขาจะถามว่าฉันต้องความช่วยเหลือไหม เขาบอกกับฉันว่าวันนี้เขามีนัดกับเพื่อนและพรุ่งนี้เขาสัญญาว่าจะพาฉันไป USS ฉันรอจนถึงตอนเที่ยง ฉันไลน์ไปหาเขาซึ่งไม่มีการตอบกลับและฉันคงจะทนรอต่อไปอีกไม่ไหว ฉันเดินทางไปที่นั่นคนเดียวหลงบ้างแต่ได้ประการณ์ไปอีกแบบ เขาไลน์มาหาฉันและเขาเพิ่งจะตื่น เขาขอโทษที่ผิดสัญญา ฉันไม่แน่ใจว่าตอนนั้นฉันควรจะรู้สึกยังไง ซึ่งในตอนเย็นพาฉันเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการไถ่โทษ เราใช้เวลาคุยกันสักพัก เขาบอกว่าบอกชอบฉันและขอฉันเป็นแฟนหลังจากที่เราพูดคุยกันมาเป็นเวลาเกือบครึ่งปี สำหรับฉัน ฉันหลงรักเขามาตั้งแต่ที่เรายังไม่เจอกัน และแน่นอนฉันตอบตกลง และหลังจากที่ฉันกลับมาเรายังคุยกันต่อไปเรื่อยๆ เราทะเลาะกันบ่อยมากและฉันคิดระยะทางเป็นอุปสรรคสำหรับเรา ฉันขอเลิกกับเขาและแน่นอนเขาตอบตกลงแต่แม้ว่าฉันจะต้องให้เหตุผลี่ดีสำหรับเขา เมื่อครบรอบ 1 เดือน ฉันจึงบินไปเจอเขาอีกครั้งเพื่อที่จะพูดคุยเกี่ยวกับคามสัมพันธ์ของเรา ฉันไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไง แต่เจอกันกลับเป็นฉันที่ยังคงรั้งให้เขาอยู่ต่อ เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน 3 วัน ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยด้วยซ้ำ แม้แต่โทรศัพท์ของเขาฉันยังไม่เคยแตะ เาตกลงกันว่าอีกหนึ่งเดือนเขาจะบินมาหาฉัน ฉํนกับเขาเราคุยกันผ่านโทรศัพท์ทุกวัน แต่ฉันต้องทำงานวันละ 12 ชั่วโมง ตั้งแต่ 8.30 - 20.30 น. เราทะเลาะกันทุกวัน เขาตอบข้อความของฉันช้าบ้าง และพอฉันพูดเรื่องนี้ เขาบอกขอโทษ เขาไม่เห็น ฉันรู้ว่าฉันงี่เง่า แต่เรามีทางเดียวที่จะติดต่อกันได้คือโทรศัพท์ ฉันทำได้เพียงรอเขาตอบ ฉันบอกเขาไปแต่มันยังคงเป้นแบนี้ไปเรื่อย เราสัญญาว่าจะโทรหากันทุกวัน และแน่นอนฉันกลับถึงบ้าน ฉันรอเขาโทรมาในทุกวัน เขาโทรหาฉันน้อยมาก และบางวันเราแทบไม่ได้คุยเลย เราทะเลาะกันเขาฉันถึงเวลาฉันควรจะให้เขาบ้าง ฉันไม่แน่ใจว่าเวลาที่ฉันให้เขามันยังคงไม่เพียงพอสำหรับเขาใช่ไหม ฉันไม่แน่ใจว่าการที่เขาตอบกลับข้อความของฉันในแต่ละวันมันทำให้เขาเสียเวลามากขนาดนั้น เพราะแต่ล่ะวันเราคุยกันไม่ถึง 1 ชั่วโมง และวันนั้นเขาหายไปโดยท่ฉันไม่รู้เลยว่าเขาทำอะไร อยู่ไหน ตอนเย็นฉันเห็นใน FB ของเขาว่าเขากำลังมีความสุขกับเพื่อนๆที่ชายหาด ในตอนนั้นฉันไม่แน่ใจเลยว่าเราเป็แฟนกัน ฉันไม่รู้เลยว่าฉันยังคงมีความสำคัญกับเขา ฉันรอเขาจนฉันเลิกงาน ในเวลา5 ทุ่ม ฉันส่งข้อความไปบอกฝันดี ฉันไม่ถามอะไรเกี่ยวกับเขาเลย จนเกื่อบตี 1 เขาส่งข้อความมาขอโทษและเราทะเลาะกัน เขาบอกกับฉันว่าวันนี้ถึงแม้เขาจะอยู่กับเพื่อนแต่เขาคงยังพูดคุยกับเพื่อนของเขาเกี่ยวกับเรื่องของฉัน เขาบอกว่ามีขวัญสำหรับฉันมากมาย เขาขอเวลาไม่นาน และถึงเวลาที่เขาบินมาหาฉัน ไม่มีอะไรฉันเลยแค่ตุ๊กตาตัวเล็กๆ และรูปไม่กี่ใบ ฉันไม่แน่ใจว่ามันต้องใช้เวลาขนาดนั้นเลยเหรอ สำหรับของขวัญพวกนี้ เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน 3 วัน ฉันให้เรียนรู้การใช้ชีวิตของฉันที่มันเรียบง่ายและธรรมดา ฉันกินอาหารข้างทางราคาไม่แพง ฉันรู้ว่าเขาไม่เคยทำอะไรแบนี้ แต่นั่นแหละ ถ้าเขาไม่ชอบ เราจะได้มาคิดเกี่ยวเรื่องนี้ เขาบอกกับฉันว่าถ้าฉันไปที่ประเทศเขา เขาจะพาฉันไปกินอาหารที่ดีกว่านี้ แต่นั่นแหละเขาไม่เคยบ่นตลอด3วันที่เขาเรียนรู้การใช้ชีวิตในแบบของฉัน หลังจากี่เขากลับไปไม่กี่วัน ฉันก็บอกเขาว่าฉันจะบินไปที่นั่นเพื่อจะไปหาเขา ฉันคิดว่าเขาจะดีใจ แต่มันไม่เลย เขากลับมีคำถามสงสัยในตัวฉันมากมายว่า ฉันไปที่นั่นทำไม ทำไมฉันจะเลื่อนไปเป็นวันอื่นไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นวันนั้น และฉันจะไปทำอะไรที่นั่นบ้าง และแน่นอนฉันปฏิเสธการเจอเขา แต่เพราะฉันใจอ่อน เรายังคงเจอกันอยู่ดี ฉันไปที่นั่น 4 วัน วันแรกเขาพาฉันไปที่ club ไปเจอเพื่อนๆของเขา เมื่อเขาเจอเพื่อนเขากลับทิ้งให้ฉันยืนอยู่คนเดียวทั้งๆที่เขารู้ว่าฉันไม่รู้จักใครเลยสักคน เขาหันไปพูดคุยกับเพื่อนและหัมามองฉันบ้างในบางเวลา หลังจากนั้นเาออกมาจาก club ฉันและพวกเขาเราไปหาอะไรดื่มที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ฉันกับเขานั่งโต๊ะเดียวกันซึ่งแยกมาจากโต๊ะเพื่อนๆของเขานั่ง และเหมือนเดิมเขาทิ้งให้ฉันนั่งอยู่คนเดียวโดยที่เขาไปนั่งกับเพื่อนๆ (ฉันลืมบอกไปว่าบ้านของฉันอยู่ห่างจากสนามบินมาก ฉันต้องใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง สำหรับกรเดินทางไปสนามบิน และฉันบินไฟท์ 10 โมง หลังจากที่ฉันกลัมาจากที่ทำงาน ฉันก็ต้องแต่งตัวไปรอรถตั้งแต่เท่ยงคืนถึงตี 2 ไปถึงสนามบินประมาณ 8.30น. มันจึงทำให้ฉันเหนื่อยจาการเดินทาง) หลังจากนั้นเราก็กลับไปที่ club อีกครั้ง เขาพาฉันไปคุยเพื่อนของเขา ทั้งที่เขารู้ดีว่าฉันไม่เก่งภาษาอังกฤษเลยเขาก็ยังคงทำ ฉันเหนื่อยเกินกว่าที่จะพูดฉันเลยเดินออกมา และเขาพาฉันกลับมาที่โรงแรม ฉันรู้ว่าฉันแย่มาก แต่ฉันเพิ่งได้นอนเพียงแค่ 2 ชั่วโมง ฉันยังคงรู้สึกผิดที่ทำให้เขาไม่ได้สนุกกับเพื่อน ถึงแม้เขาจะบอกว่าไม่เป็นไรก็ตาม หลังจากี่ฉันบินกลับมาไม่กี่วันเราก็ทะเลาะกันอีก ฉันยังคงรอเขาในทุกวัน เพราะฉันไม่รู้ว่าเมื่อที่เขาจะมีเวลาว่าง เหมือนเมื่อวนที่ผ่านมา 5 ทุ่ม เขาโทรหาฉัน เราพูดคุยกันเล็กน้อย และหลังจากนั้นเขาเงียบไปและไม่พูดอะไรอีกเลย ฉันเห็นว่าเขากำลังส่งข้อความหาใรสักครั้งและตัดสายฉันทิ้ง ฉันถามเขาว่าทำไม เขาบอกฉันว่าให้เวลาเขาหน่อย ฉันเลยบอกเขาว่าฉันให้เวลาเขาจนถึงวันพรุ่งนี้ เขาฉันว่าเพื่อนเขามีปญหาฉุกเฉินแลส่งข้อความมาหาเขาตอนที่กำลังคุยกับฉัน ฉันโกรธเขา ฉันรู้ว่าฉันงีเง่า แต่ไม่ได้บอกฉัน เขาเงียบและตัดสายฉันทิ้งและมาขอเวลาสำหรับเขาอีก ฉันคิดว่าฉันต้องให้เวลาสำหรับเขาเท่าไหร่มันจึงจะพอ เขาบอกว่าเราต้องคุยกัน ตั้งแต่เราคบกันมาฉันไม่เคยมีปัญหาให้เราต้องคุยกันจริงๆ ฉันบอกเขาว่าฉันไม่เคยให้เขารอ ฉันไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขามากมาย ฉันไม่เคยสงสัยในตัวเขา แต่เขากลับตอบกลับมาว่าแล้วสิ่งที่ฉันทำแหละ ใน FB ฉันคอยดูตลอดว่าเขาออนไลน์หรือไม่ออนไลน์ หรือทำอะไรในชีวิตประวัน ฉันจึงตัดสินใจลบเขาออกจากการเป็นเพื่อน ซึ่งตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าฉันลบเขาออก ฉันไม่ใจวาบางที่เขาอาจจะรู้แต่ไม่สนใจ เพราะเราตกลงว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของกันและกันอีกต่อไป เขาบอกว่าเขารักฉัน แต่ฉันไม่แน่ใจเลยว่ามันเป็นแบบนั้น และในตอนนี้ฉันต้องการคำแนะนำว่าฉันจะทำยังไงต่อไปสำหรับความสัมพันธ์ครั้งนี้ ??