สาวไทยบ้านๆ กับ บ่าวกิมจิหน้ากลมที่ใช้ Walker ช่วยเดิน ^^

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้อง ๆ ชาวพันทิปทุกๆคน วันนี้เรามีประสบการณ์เรื่อง

ความรักของเรากับบ่าวกิมจิ อยากจะมาเล่าให้เพื่อนได้ฟังกันนะค่ะ ผิดพลาด

ประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ อมยิ้ม01

เรามาเริ่มกันเลยยยยยยยย

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราเป็นสาวหนองคายหลังจากเรียนจบ ม.ปลายก็ได้ย้ายไป

เรียนมหาวิทยาลัยในภาคเหนือแห่งหนึ่ง แล้วเกิดมีความสนใจในการเรียน

ภาษาอังกฤษขึ้นมา ไอ้วิชาที่เราเรียนมัก็ไม่อำนวยนักในการสนทนา

เราก็เลยได้ทำการค้นหาเว็บไซต์ในการเรียนภาษาอังกฤษจนไปเจอ เว็บไซต์

"Interplas" ไม่ใช่เว็บหาคู่นะคะ อย่าเข้าใจผิด หลายคนอาจจะ

คุ้นหน้าคุ้นตากันดี แต่เราเริ่มไปนี่งงมากเลยหละค่ะ พักหลังๆก็เล่นมาเรื่อย

จนมีเพื่อนมาสอน ถ้ามีเพื่อนดีๆนี่คือยาวจนเป็นเพื่อนกันทุกวันนี้เลยนะค่ะเนี่ย

แล้วก็ดันสนใจเรียนภาษาเรียนภาษาเกาหลีเพิ่ม ก็เรียนมาเรื่อย เอ๋อๆไปตาม

ประสาคนเพิ่งเริ่มเรียน ก็มีเพื่อนบ้างไม่มีบ้าง จนมีหนุ่มเกาหลีหน้ากลม คน

หนึ่งทักมาพูดคุยด้วยตามประสา ถามสารทุกข์สุขดิบกันไปด้วยความที่เขาบอกจะมาเที่ยวไทยเลยอยากจะปรึกษาเราเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวจนนางอยากได้แอพแชทส่วนตัวเพราะคุยไม่ถนัด เราก็ให้ไปเพราะ ไอ่เราก็

จะได้ทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีให้คำแนะนำเขาอย่างเต็มที 5555555555

welcome สุดๆกระตุ้นเศรษฐกิจท่องเที่ยว เฮ้ย !! ไม่ใช่ละเริ่มออก

นอกกรอบ 5555555 ไอ่เราก็เริ่มแปลกใจเข้าทุกวัน ทักมาอรุณสวัสดิ์

เราทุกๆเช้า จากแค่ตัวอักษรก็ค่อยๆกลายมาเป็นคลิปเสียง จนในที่สุดพ่อหนุ่มเกาหลีคนนี้ก็ขอเราคบ เรานี่อึ้งกิมกิ ไม่คิดว่าเขาจะมาคิด

อะไรแบบนี้ เราเลยถามเขาไปว่าเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอ?? เรายังไม่คิด

อะไรด้วยหรอกนะ แต่ในใจจริงเรานี่คิดเลยผู้ชายคนนี้เจ้าชู้แน่นอน เชื่อไม่ได้

ผู้หญิงไทยไม่ได้โง่นะจ๊ะจะบอกให้ แย่แย่คนอะไรแค่คุยกันในเน็ตยังไม่เห็นหน้าด้วยซ้ำแถมอยู่กันคนละประเทศอีก

ความเป็นไปได้นั้นเป็น 0% เลยนะค่ะ

นางก็เลยบอกว่ายังไม่ต้องรีบ นี่คือแกไม่รีบใช่ไหม ? ไอ่เราก็เออเห็นด้วย

ยังไม่ใช่ตอนนี้แต่หลังจากตอนนั้นแค่ 1 อาทิตย์เรานี่กลืนน้ำลายตัวเองเลย จากที่นางตื้อเรา

มา สงสัยแพ้คารมมั้ง ???55555555 ประหลาดใจแต่ก็ไม่นะด้วย

ความที่นางดูสุภาพ ดูใจดี ไอ่เราก็คิดว่าคงจะไม่ได้เสียหายอะไร แถมอยู่คน

ละประเทศเดี๋ยวเขาเบื่อหรือเราเบื่อก็คงเลิกคุยกันไปเองนั่นแหละ

ดูเหมือนจะไม่อะไรหรอกเนอะ แต่หลังจากคุยกันมาเดือนกว่าๆนางบอกว่าจะ

มาหาเราที่เชียงใหม่ OMG มันคืออะไรกันเนี่ยยย จะมาทำไม ??ได้แต่บอกว่าไม่ต้องมาๆ จะมาทำไม เรากลัวมากกกกกกแต่นางดันซื้อตั๋วอะไรเรียบร้อยหมดแล้ว แง่วๆ ซวยแล้วไง ไม่รู้จะทำยังไง

เลยยยยยยยยย หลังจากเรื่องที่บอกว่าจะมาไทย

แล้วนางก็บอกเราว่าผมมีบางอย่างจะบอกคุณนะ ผมไม่รู้ว่าคุณรับผมได้รึเปล่า

เขาบอกกับเราว่า เขาเกิดอบัติเหตุ ตอนประมาณ 1 ขวบร่วงจากที่สูงทำให้

เค้าเดินไม่ค่อยถนัดจนต้องใช้ที่ช่วยเดิน ไอ้เราก็ตกใจนิดหน่อยแต่ในใจคิดว่า

คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง แค่นิดหน่อยเอง

แต่ในใจเราก็กลัวนะเพราะว่าใครก็ไม่รู้อยากเจอเรา ในแผนตอนแรกไม่ใช่

แบบนี้นี่หว่า ทั้งเครียดทั้งกลัว กลัวโดนหลอก ข่าวเยอะแยะมากมายยย ในหัว

สารพัดความคิด

จนถึงวันที่นางได้มาถึงเชียงใหม่ นางถึงตอนดึกๆแล้วบอกให้เราออกไปหา

มารับหน่อยได้ไหม OMG พราะเพิ่งจะมาเหยียบไทยครั้งแรก ภาษาก็ไม่

ได้ ไอ้ความคิดที่คิดไว้นั้นมาสนับสนุนท่านทีว่านางจะมาหลอกเราแน่นอน เรา

เลยบอกไปว่าไม่ได้หรอกดึกแล้ว กลับโรงแรมไปนอนเถอะนางก็บอกโอเค เดี๋ยวรอวันพรุ่งนี้เราค่อยมาเจอกัน กลังจากเราเรียนเสร็จตอน

เย็นๆ ตรงร้านกาแฟหน้า มหาวิทยาลัย เราก็เลยตอบตกลงไปอย่างน้อยก็เป็น

ที่ๆคนผ่าน ไม่น่ากลัวอะไรจนเราเรียนเสร็จ เราก็กลัวอยู่ดีเลยไปกับเพื่อนอีก 2 คน จังหวะที่เดินเข้าไป

ใจเต้นแรกสุดๆ เห็นผู้ชายหน้ากลมนั่งอยู่ร้านไอ่เราคิดว่านี่ต้องใช่แน่นอน พอ

ไปถึงก็ไม่กล้าพูดอะไรด้วย ทั้งเขินทั้งอายยยยยย จนคุยกันเสร็จนางบอกไป

เที่ยวต่อไหมความกลัวมาอีกละ เราเลยบอกไปว่า เราขอเอาเพื่อนเราไปด้วยได้ไหม นางก็

บอกว่าเอาเลยๆ ไปด้วยกันสนุกดี

จังหวะที่นางยืนขึ้นและกำลังจะเดิน นางเลยขอมือเรา เราก็เลยงง ไอ่บ้าจะบ้า

หรอ ? เพิ่งเจอกันครั้งจะขอจับมือเกินไปป่ะนายยยยยยย !!แต่จังหวะที่นางจะเดินเรา ช็อค !! เพื่อนเราก็ช็อค คือนางไม่สามารถ

เเดินแบบคนปกติได้ หรือที่เรียกว่า คนพิการนั่นแหลค่ะ เราก็รีบมาจนไม่ทัน

สังเกตว่านางมี walker อยู่หน้าร้าน เราก็เลยต้องช่วยพยุง

หลังจากนั้นก็ไปเที่ยวกัน แล้วมีจังหวะหนึ่งที่นางกำลังจะลงจากฟุตบาท แล้ว

นางทรงตัวไม่ได้ โอ้วแม่เจ้า นางล้มมมมมมมมม !!!!! ต่อหน้ต่อตาเรา

เราตกใจมากกกกก จนในใจคิดว่าทำไมไม่คอยดูนางให้ดีกว่านี้ มีแผลถอก

ตามตัว เราแทบจะร้องไห้ไม่รู้เป็นอะไร นางก็บอกเราไม่ต้องเป็นห่วงไม่เป็นอะไรผมเป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้ว ร่าง

กายผมมันทรงตัวไม่ได้ ขาผมมันไม่ยอมฟังผม บางทีผมก็รำคาญตัวเอง

เหมือนกัน ที่ทำอะไรไม่ได้อย่างที่คนอื่นเขาอยากจะทำ แล้วนางก็กลับไปส่ง

เราที่หอ แล้วนางก็กลับไปที่โรงแรมคเนคนเดียว คือเราเป็นห่วงมากกกกกกก

กกก

จนกลับมานางก็เลยโทรหาเราแล้วบอกว่า "คุณรับผมได้มั้ยที่ผมเป็นแบบนี้

และนี่คือเหตุผลที่ผมมาหาคุณที่นี่ อยากให้คุณได้เห็นผมจริงๆแต่ถ้าคุณรับไม่ได้ก็แค่บอกผม แล้วผมจะไป" คืออึ้งแล้วในหัวคิดว่า เฮ้ยยย

!! เราเป็นแฟนเค้านะเว้ย เราไม่ได้ชอบเค้าที่หน้าตาหรือรูปร่าง ไม่ใช่

เพราะความสงสาร แต่เรารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนคนอื่น เราเลยอยากจะ

คบและดูแลต่อไป เราก็เลยบอกไปว่าไม่เป็นไรหรอกเราโอเค

แต่เราก็ไม่รู้ความคิดของนางในตอนนั้นนะว่าเป็นอย่างไร ......

เช้าวันต่อมาเราก็เลยไปเที่ยวสวนสัตว์ด้วยกันแล้วก็มีความทรงจำดีๆเยอะแยะ

มากมาย แล้วได้เห็นนางว่าเป็นคนที่สุภาพมาก อย่างที่เคยคุยกัน ทุกอย่างยัง

เหมือนเดิม

จนนางกลับเราไปส่งนางที่สนามบิน ความรู้สึกไม่อยากให้นางกลับ เราร้องไห้

หนักมากจริงๆ ทำการจากลามันเป็นปวดแบบนี้นะ

จนนางกลับไป เราก็เริ่มวิดิโอคอลคุยกัน แล้วก็วิดิ โอคอลตลอด ตามประสา

แฟนไกลกัน

และเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ นางก็อยากมาเจอเราอีก แต่พ่อแม่นางตอนแรกก็ไม่

สนับสนุน หรอกนะค่ะ ก็คงจะเหมือนที่เราคิดนั่นแหละกลัวลูกเขาโดนหลอกบ้างอะไรบ้าง ช่วงแรกก็หนักอยู่เหมือนกันนะค่ะ กดดัน

ทางความคิด แต่ก็ผ่านมาได้เราเพิ่งมารู้ทีหลังว่าพ่อกับแม่เขาไม่อนุญาติให้มาเจอเรา แต่เขาไม่ฟังแอบมา

เอง เง้อออ ไหงเป็นงั้นไป

วันๆก็ได้แต่วิดิโอคอลกันไปเรื่อยๆ จนเขาอยากจะมาเจอเราอีกครั้ง เราก็เลย

บอกไปว่าจะมาทำไมบ่อยๆเปลืองตังมากกกกกกกกกกกกกกกกกแต่นางก็จะมาเพราะเห็นบอกว่าเค้ามีสวัสดิการสำหรับคนพิการในประเทศเขา

หรืออะไรสักอย่างเราก็ไม่รู้ว่าตั่วเครื่องบินนี่มีส่วนลดด้วยหรอ แล้วก็จนนาง

มาเจอเราแล้วอยากไปเจอพ่อกับแม่เรา จนเราได้พาไปหาที่หนองคาย ตัวแข็ง

ทื่อเป็นท่อนไม้เลยหละค่ะ เกาหลีของเรา55555เขาอยากจะมาขออนุญาติคบเราเพราะกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่อนุญาติเพราะเขา

เป็นคนต่างชาติ เราก็คิดว่าเอ้ยมันต้องทำด้วย บางทียังแอบคบกันเลย

55555 แต่พ่อแม่เราก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอกค่ะ เพราะเราก็พูดให้

ท่านฟังตลอด ว่าเขาเป็นยังไง พ่อแม่เราก็ไม่ได้ติดอะไร

จนเราได้ไปหาเขาที่เกาหลี อยากจะบอกว่าตื่นเต้นมาก ออกนอกประเทศครั้ง

แรก มึนงง แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนมาเหยียบแผ่นดินเกาหลีใต้ ผ่าน ตม.ได้

ฉลุยกับหน้าพาสสปอร์สีขาว 55555

นางก็มารอรับอยู่ที่สนามบินออกมาจากสนามบินมาฝนก็ตกจนใกล้จะถึงบ้าน แม่เจ้า ถนนลื่น รถเกิด

อุบัติเหตุจ้า หมุนสามรอบโชคดีที่ไม่เป็นอะไรทั้งคู่ แค่ช้ำนิดหน่อย กับแผลถลอก (นี่มันโชคดีหรือโชค

ร้ายเนี่ย)

หลังจากขวัญเสียมากสำหรับการต้อนรับของอุบัติเหตุเกาหลี เอิ่มมมมมมมมมก็ต้องหาหมอเช็คกระดูกเพราะเรามีอาการเจ็บไหล่มาก แต่ก็ไม่เป็นอะไร

จนเรากลับไทยแล้วไปเกาหลีอีกรอบนึง นางไปคุยกับพ่อแม่นางเรื่องแต่งงาน

เฮ้ยเราตกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ทำไมเร็วจังขอบอกเลยว่าเรายังเรียนไม่จบ อย่าเพิ่งโจมตีเราเลย TT แต่นางบอกว่าใน

เมื่อเจอคนดีๆแล้วจะรอทำไมหรอ ? เราก็คิดนานอยู่เหมือนกันค่ะ เราก็เลย

ตัดสินใจว่า

แล้วเรื่องเรียนของเราเราตัดสินใจว่าจะออกจากมหาวิทยาลัยค่ะ คิดว่าตัดสินใจ

ดีแล้ว แล้วถ้ามีโอกาสหรือได้ภาษาที่ดีแล้วจากที่เกาหลีเราก็จะเริ่มเรียนที่

เกาหลีค่ะ พอเราตกลงกันได้ เขาก็มาไทยอีกครั้งนึงเพื่อที่จะขอเรากับพ่อแม่เรา

โดยพาพ่อกับแม่เขามาด้วย เพื่อคุยเรื่องแต่งงานพ่อกับแม่เราก็โอเคค่ะ เปิดโอกาสให้เราได้ตัดสินใจ แล้วทกอย่างก็โอเคมา

เรื่อยๆ งานแต่งของเราจัดขึ้นในปีหน้าค่ะที่เกาหลี

จนตอนนี้มันทำให้เราสองคนได้รู้ว่า การผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะๆมันจะทำให้

เราเข้มแข็งมาขึ้นจริงๆ ตอนแรกๆก็ไม่เชื่อหรอกนะค่ะ ว่ามันจะใช้ได้แต่ยิ่งเจออุปสรรคมันทำให้เราเชื่อใจกันกันมากขึ้น มองข้ามสิ่งต่างๆที่เราคิด

ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ให้กลายเป็นไปได้ในที่สุด ตัวของอบป้าเองก็เหมือนกันค่ะ

เขาทำให้เรามองข้ามอะไรที่คิดว่าเค้าทำไม่ได้ จนทำได้ในที่สุด

หลายๆคนอาจจะคิดว่าทำไมเธอถึงไม่ไปชอบผู้ชายหน้าตาดี ๆ หุ่นดี ๆ หรือว่า

ไม่พิการหนะหรอ ?เราอยากจะบอกว่า ทุกอย่างที่ผู้ชาย หน้าตาดี หุ่นดี หรือฐานะที่ดี ก็ไม่ได้นิสัยดี

เสมอไปนี่ค่ะ เราแค่หาคนที่เข้ากับเราได้แค่นั้นมันก็มากพอแล้วไม่ใช่หรอคะ ?

และสุดท้ายนี้เรากำลังเริ่มทำเพจเก็บเรื่องเราความทรงจำของเราไว้ในเฟซบุ้ค

ค่ะ ถ้าเพื่อนๆพี่ๆคนไหนชอบคู่ของเรา ฝากติดตามได้นะค่ะhttps://www.facebook.com/Chobeom-

walker-173087833154565/?ref=settings

เพจ Chobeom walker ค่ะ ^^

ขอบคุณทุกๆคนสำหรับการอ่านนะค่ะ