แม่ผัว ลูกสะใภ้??

เริ่มเรื่องคือ ปกติแม่แฟนอยู่บ้านเฉยๆคะไม่ได้ทำงาน เราเรียนปวชเช้าเค้าก็จะเลี้ยงลูกให้ จนมีเหตุต้องย้ายไปภาคค่ำคะ แม่เค้าก็เปลี่ยนไปทำงานคะ เรามีเรียน6โมง แต่แม่เราเลิกงาน6โมงคะ(แม่มารับช่วงต่อตอนเราไปเรียน) ทุก5โมง เราต้องอุ้มลูกจากซ11 ไปนี่งวินที่ซ6ทุกวัน เพราะรถติดแม่ถึงบ้านช้า เราเหนื่อยมากๆที่เป็นแบบนี้ แต่เราก็ไม่อะไรอดทนมาตลอด จนตอนนี้เราบอกแม่แฟนว่า แม่กลับมาเลี้ยงหลานได้ไหม เพราะปีหน้าแฟนเราต้องไปทหารแล้ว เรายังไม่มีเงินเก็บให้ลูกเลย เราอยากเก็บเงินให้ลูกไว้ใช้เป็นค่านมให้ลูกตอนแฟนไปทหารคะ ถ้าแฟนไปเรากับลูกต้องลำบากแน่ๆ แม่เค้าสวนมาด้วยเสียงและสีหน้าไปพอใจคะว่า แม่ทำงานได้เงินเยอะกว่าเลี้ยงหลานอีก ดราอึ้งไปเลย แต่ก็ทนไม่พูดอะไร พอเมื่อวานศุกร์เราโดนรถชนคะ กระดูกขานิ้วโป้งหัก เราขอให้เค้าลางานมาดูลูกให้เราหน่อย เค้าตอบอีกเช่นเลยว่า ลูกใครก็ดูเองสิ เราแบบร้องให้เลย ขาก็กะเพกๆกะเตงลูกเลี้ยงกันไปจนนิ้วบวม บทสรุปได้ความว่า ที่เค้าไปอยากเลี้ยวลูกให้เราเพราะได้เงินน้อยคะ ทำงานได้เงินเยอะกว่า เราได้แต่น้อยใจคะ หลานตัวเอง(ลูกของลูกสาวเค้า) เค้าเลี้ยงได้ พอเป็นลูกเราเลี้ยงไม่ได้ ไม่สงสารเราบ้างเลย ตังเก็บก็ไม่มีให้ลูก แฟนก็จะไปทหารแล้ว เครียดมากๆคะ ทำไมเค้าใจร้ายกับเราจัง?? ส่วนแฟนเราก็อีกคนคะ หาว่าเราอคติบ้างละ เกลียดครอบครัวเค้าบ้างละ มืดไปหมดคะ ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราควรทำยังไงดีคะ??