โดนนอกใจ ในขณะที่ยังคบกับเราอยู่ สุดท้ายเค้าก็บอกเลิก กรรมตามสนอง ขอกำลังใจหน่อยคะ อยากรู้สึกดีกว่านี้ T_T

พึ่งเลิกกันจริงจังเมื่อต้นเดือนธันวาคม อยากเล่าความสัมพันธ์ตั้งแต่เริ่มแรกคะ ตอนนั้นเราอายุ 25 แฟนอายุ 20 เราจบปริญญาตรี ทำงานบริษัทข้ามชาติ บ้านเกิดอยู่ต่างจังหวัด ครอบครัวถือว่าอบอุ่น ส่วนฝ่ายชายเรียนไม่จบเนื่องจากประสบอุบัติเหตุจึงหยุดเรียนไป ครอบครัวฝ่ายชายมีปัญหา พ่อมีครอบครัวใหม่ แม่เสียตั้งแต่เด็กๆ เรารู้จักกันผ่านเฟสบุ๊ค เค้าติดต่อเรามาเพื่อขอซื้อบัตรเข้างาน Music Festival ช่วงสงกรานต์ ก็เลยมีการคุยกันไปมา คุยถูกคอ ก็เลยเริ่มคุยเรื่องส่วนตัวของแต่ล่ะฝ่าย เค้าบอกกับเราว่า เค้าพึ่งเลิกกับแฟนมา ตอนนี้โสด ช่วงนั้นยอมรับว่าเราก็เหงา ก็เลยลองคุยกันเรื่อยๆ จนถึงนัดเจอกันเพื่อมารับบัตรเข้างาน สุดท้ายก็จบอย่างที่ทุกคนเข้าใจคะ

หลังจากวันนั้นเลยเริ่มคบกันจริงจัง ผ่านไปไม่ได้นานนัก เค้าจะไปบวชเพื่อทดแทนบุญคุณที่บ้าน และเรื่องนี้ก็ทำให้เรารู้ว่า เค้ายังไม่เลิกกับแฟนจริงๆ แฟนเค้าติดต่อเรามาว่าเกิดอะไรขึ้น เราเริ่มคุยแต่ในตอนนั้นคิดแต่ว่า ผู้ชายคนนี้เป็นของเรา เราให้ผู้ชายไปจัดการมาว่าจะเอาอย่างไร สุดท้ายเค้าก็เลือกเรา จากวันนั้นเราคบกันปกติ เราทำงานออฟฟิตเป็นมนุษเงินเดือน ส่วนผู้ชายทำงานกับที่บ้าน ฝ่ายชายย้ายมาอยู่กับเราที่อพาทเม้นของเรา ทางบ้านฝ่ายชายรับรู้นะคะ ว่าเราอยู่ด้วยกัน แต่ทางบ้านของเราเองไม่รู้ รู้แต่ว่าคบกัน

อยู่ด้วยกันแรกๆก็เหมือนจะดี ไปไหนมาไหนจับมือเราตลอด โอบตลอด พูดคะขา หวานมากก เค้าจะนั่งรถไปทำงาน แบบไปกลับทุกวันจาก มีนบุรี ไปสุทธิสาร ทุกวัน เป็นธรรมดาที่เราจะยิ่งรัก เพราะเราเห็นว่าเค้ามีความพยายามที่จะมาอยู่กับเรา หรือเรียกว่าหลงมากกว่าก็ไม่รู้ หลังจากนั้นก็เริ่มตามใจเค้าทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง ไม่ออกสังคม ไม่ค่อยไปกับเพื่อน ทำงานต้องรีบกลับเพื่อมาทำกับข้าว ล้างจาน รอเค้ากลับมา หลังจากนั้นเราซื้อคอนโด ซื้อรถพร้อมกันในปีเดียว ทำให้รายจ่ายต่อเดือนมากขึ้น เราเลยต้องให้เค้าช่วยจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากับข้าว ค่าเบ็ดเตล็ดเล็กๆน้อยๆ เริ่มมีปัญหาเรื่องเงิน เค้าจะเอารถเราไปใช้ ทั้งรถยนต์ ทั้งมอเตอไซด์ เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น หนักขึ้น เค้าเริ่มพูดจารุนแรง แต่เราก็ยอมรับว่าเราก็อารมณ์ร้อนไม่ยอมเหมือนกัน หลังๆเค้าก็มีลงมือ ตบหน้า บีบคอ เตะขา ทุกครั้งเราให้อภัยมาตลอด ให้เค้าปรับปรุงตัว ให้เค้าอดกลั้น เค้าก็สัญญา เราทุ่มเทให้เค้าทุกอย่าง อย่างที่บอกว่าเรียนไม่จบ เราก็ให้เพื่อนที่เป็นครู กศน ช่วยรับเค้าไปเรียนด้วย เอารถมอเตอไซด์ไปชนท้าย เราก็เอาชื่อเราไปยอมรับผิด เพราะเค้าไม่มีใบขับขี่ กลัวจะติดคุก ตอนนี้ก็ยังเป็นคดีความอยู่ ต้องชดใช้ค่าเสียหาย 23000 บาท เฮ้ออออ เยอะอ่ะ แต่ก็ใช่ว่าเค้าไม่ช่วยอะไรน่ะ เอารถไปขับ เค้าก็จะดูแล ล้าง อย่างดีสไตผู้ชายรักรถ กับข้าวซื้อมาเกือบทุกวัน พาไปกินร้านอาหารดีๆ ตลอด ไปรับไปส่งอยู่พักนึง พาเราไปหาหมอตอนเราโดนรถชน จัดการปัญหาเรื่องรถให้ ดูแลเรื่องเครื่องใช้ไฟฟ้าในคอนโด ประมาณนี้แหละที่จำได้

ความสัมพันธ์ก็ลุ่มๆดอนๆมาตลอดตั้งแต่เริ่ม เมษายน2558 จนถึงตุลาคม 2559 เราเปลี่ยนงานเลยไม่ค่อยมีเวลามาใส่ใจอะไรมากมาย พอเดือนตุลาคม พฤสจิกายน เค้าเริ่มกลับคอนโดดึก ตีหนึ่ง ตีสอง หลังๆเริ่มกลับเช้า หลังๆ เริ่มไม่กลับเลย ให้เหตุผลเราว่างานยุ่ง งานเร่ง เราก็ไม่อะไรมากเพราะเราก็พึ่งเปลี่ยนงาน ต้องโฟกัสกับงานใหม่ก่อน จนเริ่มมารู้สึกตัวตอนปลายเดือนพฤศจิกายน ว่าทำไมโทรหาเริ่มไม่รับ โทรหลังจากสองทุ่มไม่ติด จะโทรติดอีกทีตอนเช้าเวลางาน เค้าเริ่มโมโหใส่ เริ่มหาเรื่อง เริ่มหาเหตุผลมาพูด ว่าเพราะเรางี่เง่า เซ้าซี้ ใช้เงินเค้า ทำให้เค้าไม่มีเงินเก็บ ไม่มีเงินไปให้ที่บ้าน แต่เข้าใจเรามัย อยู่ด้วยกันก็ต้องช่วยกันออก เราผ่อนรถ ผ่อนคอนโด ซื้อกับข้าว อาหารแห้ง คุณก็ต้องช่วยค่าน้ำค่าไฟ ค่าดำรงชีวิตต่างๆสิ จะให้เราออกคนเดียวได้ไง

ก็ทะเลาะหนักขึ้นๆๆๆ โดยที่ผ่านโทรศัพท์อย่างเดียว เค้าไม่เคยกลับคอนโดมาอยู่แบบแต่ก่อนเลยตอนเดือนพฤศจิกายน แต่ก็กลับบ้าง มาอาบน้ำ มากินข้าว มานอนด้วยกันเหมือนไม่ไรเกิดขึ้น แล้วก็หายไปอีก สุดท้ายทนไม่ไหว เราเลยให้เค้าบอกความจริงมา จนเรามารู้ว่าเค้าไปคบกับผู้หญิงอีกคนตั้งแต่ปลายเดือนตุลาคมแล้ว ใจนี่สลาย เสียใจมากกกกกก มารู้ว่าโดนสวมเขาเกือบสองเดือน แต่เค้าทำเหมือนไม่มีอะไร เราเริ่มมาประติดประต่อเหตุการณ์ โฮฮฮฮฮฮ ควายมากจริงๆ พอเรารู้ เค้าก็บอกเลิกเลยแบบไม่ใยดี พูดกับเราด้วยคำหยาบคาย ด่าเราสารพัด บอกว่าใจเค้าไม่อยู่กับเรามานานแล้ว คิดเรื่องเลิกมานานแล้ว โฮยิ่งฟังยิ่งเจ็บ T_T ให้เหตุผลในการบอกเลิกคือ คบกับเราไม่มีเงินเก็บ ไม่มีสมบัติอะไรสักอย่าง ( รายได้ 450 บาทต่อวัน เดือนนึงก็ 12000 บาท ) ต้องเอาเงินมาใช้ด้วยกัน และอีกเหตุผลคือ เราไปยุ่งกับที่บ้านเค้ามากเกิน จะไม่ให้ยุ่งได้ไง ไม่กลับคอนโดมาเป็นเดือนๆ เราก็ต้องเข้าไปถามที่บ้าน เข้าไปเล่าให้เค้าฟัง

เราเริ่มบ้า เริ่มหาความจริง เริ่มตามหาผู้หญิงคนนั้น จนได้เบอร์มาแล้วโทรไปคุย จนรู้ความจริงมาว่า เค้าโกหกผู้หญิงคนนั้นว่า โสดมาเกือบสองปี ไม่มีใครเลย ก็เลยคุยกัน คบกัน คงมีอะไรกันแล้วแหละดูผู้หญิงจะรัก ถึงแม้ว่ารู้ว่าโดนโกหกเหมือนกัน เราเล่าให้เค้าฟังทุกอย่าง ทุกเรื่องที่เกิดขึ้น สิ่งที่เราโดนกระทำ เรื่องทำร้ายร่างกาย เรื่องบลาๆ (ผู้หญิงโปรไฟดีนะคะ มีบ้าน มีรถ แต่งตัวดี) เค้าก็รับฟังนะคะ เหมือนจะเห็นใจเราด้วยซ้ำไป แต่ก็เห็นยังลงรูปสวีทกันจนถึงตอนนี้ ถามว่าใจเราอยากได้เค้าคืนมัย ตอบตอนนี้เลยว่า ทั้งอยากและไม่อยาก มันบอกความรู้สึกไม่ถูก เราพูดตรงๆเรานี่ทั้งรัก ทั้งแค้น ทั้งโกรธ ทุกวันนี้เวลาเห็นเค้าลงรูปกัน มันเจ็บปวดใจทุกครั้ง เศร้าทุกครั้ง แต่ก็ยังไปส่อง ไปดู เฮ้ออออออออ แต่คนรอบตัวไม่ค่อยมีใครเสียใจ มีแต่คนดีใจที่ผู้ชายยอมเลิกกับเราได้ คนรอบข้างไม่สนับสนุน อยากให้เลิกกันมานานแล้ว แต่เราก็เลิกไม่ได้สักที ก็รักอ่ะ ไม่ว่าจะมีฐานะทางสังคมเป็นไงเราไม่สน เราคิดแต่ว่าเราช่วยกันสร้างได้ แต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาหักหลังเราแบบเจ็บปวด เลววววว เมื่อไหร่จะผ่านเรื่องราวพวกนี้ไปได้สักที .............