เหตุผลที่หนุ่มสาวเมื่อ 20 กว่าปีก่อนรักกันยาวนานกว่าหนุ่มสาวสมัยนี้!!

ว่ากันว่าหนุ่มสาวสมัยนี้โชคดีมาก เพราะเกิดมาแทบจะอยู่บนความพร้อมหลายอย่างที่พ่อแม่ก็หามาให้ จะจีบใครสักคนก็ไม่ใช่เรื่องยาก แค่รู้ว่าคนนั้นมีไลน์อะไร, เบอร์อะไร, เฟซชื่ออะไร ก็พร้อมจะพุ่งหาโดยไม่ต้องลงทุนอะไรมากแล้ว ทุกอย่างเหมือนสแตนบายให้ไว้ เหลือก็แค่ลงมือก็เท่านั้น

เราอาจจะเคยชินกับการหยิบโทรศัพท์ไลน์หาใครแต่เช้า, ส่องเฟซใครก่อนนอน หรือโทรหาใครเมื่อรู้ว่าเขาไม่ออนไลน์ บางครั้งเราก็เป็นคนร้อนรนไปหน่อยด้วยความเคยชินกับสิ่งอำนวยความสะดวกที่อยู่รอบตัว ลองมาดูหนุ่มสาวยุคพ่อแม่ สัก 20 ปีก่อนขึ้นไปมั้ย? เผื่อว่าคุณอาจจะใจเย็นลงบ้าง ลดความมือไวใจเร็วได้บ้าง

ก่อนพ่อแม่เราจะมาเจอกัน พวกเขาอาจจะเคยผ่านเรื่องราวเหล่านี้มาก่อนก็ได้

1. กว่าจะมีเวลาส่วนตัวคุยกันจริง ๆ ก็เป็นช่วงวันหยุด หรือไม่ก็วันสำคัญเท่านั้น เพราะต้องตื่นเช้า ไปเรียนหนังสือ บางคนก็ต้องรีบเลิกเรียนมาทำงาน กลับบ้านมาก็หมดแรงแล้ว ถึงแม้มีเวลาว่างก่อนนอนก็ไม่รู้จะคุยยังไง เพราะสมัยก่อนโทรศัพท์บ้านมีเฉพาะคนที่มีฐานะ หรือไม่ก็เฉพาะการติดต่อธุระระหว่างผู้ใหญ่กันเท่านั้น

2. เครื่องมือสื่อสารมีเพียงจดหมายและโทรศัพท์ ในเมื่อโทรศัพท์เป็นของเฉพาะผู้ใหญ่ แน่นอนว่าการติดต่อที่สะดวกที่สุดก็คือจดหมาย รู้ทั้งรู้ว่ามันนานวันถึง 3 วันบ้าง 5 วันบ้าง 7 วันบ้าง แล้วแต่ระยะทางใกล้-ไกล แต่เพราะใจรักก็ต้องยอมอดทน เห็นลายมือดีกว่าไม่เห็นอะไรเลย และด้วยเพราะมันเป็นเครื่องมือเดียวที่จะสื่อสารกัน เขียนแต่ละทีก็ต้องประดิดประดอยหาถ้อยคำเหมาะ ๆ คัดลายมือให้สวย ตกแต่งให้งาม ทำยังไงก็ได้ให้ปลายทางอยากเก็บรักษาไว้ที่สุด

3. แต่กว่าจะได้ที่อยู่ก็ใช่ว่าจะง่ายเสมอไป บางครั้งต้องหลอกล่อแอบถามเพื่อนของอีกฝ่าย บางครั้งก็ต้องแอบจดมาจากสักที่สักแห่ง ไม่ใช่ว่าจะเจอกันแล้วยื่นโทรศัพท์ได้ง่ายอย่างเดี๋ยวนี้

4. พอถึงยุคที่โทรศัพท์เข้าถึงวัยรุ่นสักหน่อย คนที่ไม่มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองก็ต้องอดทนแลกเหรียญมาหยอดบ้าง, ยืนตากยุงในตู้มืด ๆ บ้าง, ยอมต่อคิวยาว ๆ บ้าง คุยครั้งนึงเป็นนาทีหรือชั่วโมงจึงต้องพยายามรวบรัดตัดตอนที่สุด คุ้มที่สุด เดี๋ยวเหรียญหมด, เดี๋ยวโดดตู้อมตังค์, เดี๋ยวเกรงใจคนที่ต่อคิว

5. ถ้ามีแต่จดหมาย ไม่มีเบอร์โทรศัพท์ แต่ต้องการจะนัดเจอกันก็ต้องจำให้แม่นยำ เตี๊ยมกันให้ดีว่าจะเจอกันที่ไหน คลาดกันทีนึงวุ่นวายไปอีกนานเลย ถ้าคู่กันก็ได้เจอกัน ถ้าไม่คู่กันก็แป๋วไปซะแล้ว

6. กล้องถ่ายรูปไม่ใช่ราคาถูก ๆ ใครที่ไม่มีตังค์ซื้อเป็นของตัวเองก็ต้องเข้าสตูดิโอเพื่อให้ร้านถ่ายให้เอาไว้แลกกันระหว่างที่ไม่เจอกัน ใครที่พอจะมีเป็นของตัวเองก็ต้องเลือกมุมดี ๆ โอกาสเหมาะ ๆ จะถ่ายทิ้งถ่ายขว้างอย่างกล้องมือถือเดี๋ยวนี้ไม่ได้ เพราะไหนจะค่าฟิล์มค่าอัดรูปที่แพง ไหนจะต้องรอไปอีกหลายวันกว่าจะได้รูปที่ไปฝากร้านให้อัดไว้

7. วัยรุ่นสมัยนี้แฟนไกลกันไม่ใช่ปัญหา เครื่องบินlowcost มีตั้งหลายเที่ยวบิน ไม่เจอกันก็วิดีโอคอลหากันได้ แต่รักระยะไกลสมัยก่อนต้องอดทนให้มากกกกก อดทนกับจดหมายไม่พอ ยังต้องอดทนกับการเดินทางมาพบกันอีก บางคนบางบั่นถึงกับขี่รถมอเตอร์ไซค์ข้ามจังหวัดหลายกิโล บางคนสบายหน่อยก็ขึ้นรถไฟไปหากัน

8. แต่ก็ใช่ว่ารักระยะใกล้จะไม่มีปัญหาการเดินทาง ต้องอดทนกับอากาศร้อน ๆ เพราะสมัยก่อนรถสาธารณะส่วนใหญ่ยังไม่มีแอร์ ไม่ว่าจะเป็นรถสามล้อ, รถเมล์, รถสองแถวรับจ้าง เดินทางมาหากันที เหงื่อซ่กแน่นอน

9. การนัดพบกันตอนกลางคืนเป็นไปได้น้อยมาก เพราะผู้ใหญ่จะมองว่าเป็นเรื่องไม่ดี ยิ่งเป็นผู้หญิง ยิ่งเสียหายหนัก ถึงแม้จะไม่ได้ล่วงเกินอะไรกันก็ตาม แต่ผู้ใหญ่ของวัยรุ่นสมัยก่อน เข้มงวดกว่าผู้ใหญ่สมัยนี้มากกกก ดุเป็นดุ ตีเป็นตี !

10. ร้านอร่อยมีแต่ร้านก๋วยเตี๋ยว, ตามสั่งธรรมดา, ฟาสฟู้ด, น้ำอัดลม ร้านส่วนใหญ่เป็นร้านร้อน ๆ มีแต่พัดลม ไม่มีหมูกระทะ, จิ้มจุ่ม, ซูชิ, บุฟเฟต์หลากหลาย ไม่มีห้องอาหารแบบห้องแอร์ให้เลือกเหมือนสมัยนี้

11. กว่าจะซื้อของขวัญให้กันได้ เจียดค่าขนมแทบกระอักเลือด ทั้ง ๆ ที่ค่าขนมก็มาจากน้ำพักน้ำแรงตัวเองบ้าง หรือไม่ก็ยังต้องเก็บเพื่อใช้จ่ายภาระส่วนตัว เช่น ค่าสอบ, ค่าชุดนักศึกษา, ค่าเทอม หรือเรียกง่าย ๆ ก็คือ มีภาระเยอะแต่ก็ไม่ขาดตกบกพร่องเรื่องความรัก

12. ยิ่งอยู่กันคนละประเทศ ยิ่งต้องเชื่อใจกันให้มาก ไหนจะค่าโทรศัพท์ที่แพงหูฉี่ ไหนจะจดหมายที่ต้องผ่านหลายวันกว่าจะถึง ยิ่งไปหลายเดือน ไปหลายปี ยิ่งต้องมั่นคงต่อกันให้มากที่สุด

13. ทุกสิ่งต้องรู้จักการ ?รอ? เป็นนิสัยพื้นฐาน (เช่น รอโทรศัพท์, รอจดหมาย, รอเวลาจะได้เจอกันหลังภาระทั้งหลาย ฯลฯ)และเมื่อเจอแล้วก็ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่า วัยรุ่นสมัยก่อนจึงไม่รู้สึกเหงามากมายถ้าจะต้องอยู่คนเดียวบ้าง ถ้าเป็นสมัยนี้ล่ะก็ ... แม้แต่นัดมาทานข้าวกันก็ยังต้องเล่นมือถือกันคนละเครื่องเลย แทนที่จะเก็บมือถือ แล้วคุยกันให้เต็มที่ เพื่อใช้เวลาร่วมกันให้คุ้มค่าที่สุด

เห็นมั้ย? คนเมื่อก่อนอดทนกว่าเราเยอะ อดทนข้ามวัน ข้ามเดือน ข้ามปียังทำได้ กว่าจะได้คบกันเป็นแฟน กว่าจะได้แต่งงานกัน ผ่านเรื่องราวอะไรด้วยกันตั้งเยอะ มองกลับมาที่ตัวเราสิ นิดหน่อยก็งอน ไม่ได้ดั่งใจก็โกรธ บางครั้งถ้าลองปล่อยวางบ้าง ใจเย็นลงกว่านี้บ้าง ความรักมันอาจเป็นไปในทิศทางที่สวยงามขึ้นกว่าเดิมก็ได้นะ