มันดีมากจนไม่อยากให้หายไป แต่ . . .

. . . คือเราได้มีโอกาสไปเจอพี่เค้าคนนึงขอใช้ชื่อว่าเอนะคะ เรากับพี่เอเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แต่หลังจากเจอกันเราก็ทักเฟสไปคุยกับพี่เอค่ะ เราชอบพี่เอมากๆ เราเพ้อถึงพี่เอบ่อยๆในเฟส (เราก็เพ้อตามประสาอ่ะเนาะ ไม่คิดว่าพี่เอจะเห็น) จนเราคุยกันมาได้สักพักพี่เอเค้าก็บอกกับเราว่า "เค้ารู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเค้า" พี่เอบอกว่าพี่รู้ว่าเราโพส เราโพสถึงพี่ ค่ะนั้นแหละค่ะ . . .ตอนนั้นเราคิดว่าพอพี่เค้ารู้แล้วพี่เค้าจะหายไป แต่ไม่ค่ะ มันกับกลับกัน เราคุยกันบ่อยขึ้น แชร์เรื่องของกันและกันบ่อยขึ้น พี่เอเริ่มส่งรูปมาหาเราบ้าง ทั้งที่เราไม่ได้ขอนะ เริ่มมีการงอลกัน ง้อกัน ดุด่ากัน จากที่เรารู้สึกดีอยู่แล้วความรู้สึกเราก็เริ่มดีขึ้นไปอีก กลายเป็นชอบมากๆ ปกติเราเป็นคนชวนพี่เอคุยนะ

พอมีอยู่ช่วงหนึ่ง เราเหนื่อยแล้วที่ชวนพี่เค้าคุย เรากลัวว่าพี่เค้าจะรำคาญเราแล้วไล่เราไปอะ เราเลยตัดสินใจหายไปจากที่ชวนคุยเราก็ส่งแค่สติ๊กเกอร์แทน เราก็คิดแหละว่าพี่เอคงไม่ตามเราหรอก แต่ที่ไหนได้พี่เค้าตามเราค่ะ จากที่พี่เอไม่เคยชวนคุย พี่เอก็ชวนคุยแทน ตอนนั้นเราเลยโครตรู้สึกดี มันดีจนไม่อยากให้หายไป มันดีจนแอบเอาไปคิดเข้าข้างตัวเองตลอด ชอบส่งข้อความมาเป็นนัยๆให้เราเขิล ให้เราคิดไปเอง

แต่เหมือนพี่เค้าเป็นคนเฉยๆอะ ติดเกมส์ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยไปยุ่งกับใคร เหมือนยิ่ง ตลอดเวลาที่คุยกันเราก็เเอบหวังนะว่าเราจะได้คบกันจิงๆ แต่นับวันยิ่งไม่ใช่แบบที่เราคิด จากที่มันเคยดีมากๆพี่เค้าก็ค่อยๆหายไปอีก จนเราโพสเฟส "รักไม่ใช่การครอบครอง" เราโพสประมาณนี้น่ะ

จากนั้นพี่เอก็ทักเรามา แคปโพสเรามาละบอกว่า ตัวเองกำลังเป็นอยู่ พี่เอบอกกับเราว่า "พี่ก็รู้สึกกับอีกคนเหมือนที่เรารู้สึกกับพี่เค้า" เราถึงกับไปต่อไม่ถูกเลย มันจุกอ่ะ เหมือนโดนตบหน้ามันชาไปหมด แต่เราก็เเกล้งตอบไปแบบกวนๆ

หลังจากวันนั้นเรากับพี่เอค่อยๆห่างกันไป ห่ า ง กั น จ น ต อ น นี้ มั น ก ล า ย เ ป็ น อ ดี ต ไ ป แ ล้ ว ว่ า ค รั้ ง ห นึ่ ง เ ร า เ ค ย คุ ย กั น

เอาจิงเรายังรู้สึกแบบโครตๆรู้สึกกับพี่เค้าน่ะ เราควรทำยังไงต่อไปดีเราอยากกลับไปคุยกับพี่เค้าเหมือนเดิม ทำไงดี ละตอนนี้แชทสุดท้ายมันเป็นแชทของเราพี่เอไม่อ่านละไม่ตอบด้วย