เมื่อความรักเปลี่ยนเป็น "แค่ความผูกพันทางสถานะ"

ผมว่าผมในตอนนี้ รู้สึกเหมือนใช้ชีวิตคู่เพียงเพราะคำว่า แต่งงาน ผมเหมือนถูกปล่อยทิ้งให้อยู่คนเดียว รู้สึกใจหาย กะวนกะวาย ยังไงบอกไม่ถูก เหมือนเขาจะทิ้งกันไปผมและแฟนแต่งงาน แต่งงานกันมาได้ปีกว่าๆแล้วครับ แฟนผมก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านผม แต่ที่ทำงานไกลเดินทางลำบากและเข้างานไม่ค่อยเป็นเวลา เช้าบ้าง บ่ายบ้าง วันหยุดก็ไม่ประจำวนไปเลื่อย และเข้าต้องกลับไปอยู่ที่บ้านเขาในเวลาที่เข้างานช่วงบ่าย ถ้าเข้างานเช้าเขาก็มานอนที่บ้านผม ผมก็ไปส่งที่ทำงานตอนเช้า ส่วนผมก็วันหยุดวันอาทิตย์วันเดียว จึงทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไร สิ่งนี้หรือเปล่าที่ทำให้เรารู้สึกห่างกัน พูดคุยกันน้อยลง ผมไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองหรือป่าว แต่ช่วงนี้ เขาไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขาบ่อยมาก วันหยุดก็กลับไปนอนบ้านแม่เขา ไม่ได้มาอยู่ด้วยกันผมไม่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกกับผมอย่างไร ยังรักกันอยู่หรือป่าว ยังคิดถึงยังอยากใช้ชีวิตคู่กับผมอยู่ไหม ผมห้ามไม่ให้ไปเที่ยวก็ไม่ได้ เวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันกลับไม่อยู่ด้วยกัน ยังแคร์คนๆนี้อยู่หรือป่าวมีครั้งนึงผมเคยถามว่ายังรักผมอยู่ไหม. เขาบอกว่า "ตอนนี้ก็น้อยลง แต่จะทำไงได้แต่งงานกันแล้วก็ต้องอยู่กันไป"ผมได้ยิน น้ำตาผมไหลออกมาเอง ตอนนั้นผม คิดอะไรไม่ออกเลย ทุกอย่างหยุดจริงๆคับ ทำไรไม่ถูกเลย เหมือนโดนบอกเลิกยังไงไม่รู้ตอนนี้ผมอยากจะเผื่อใจไว้บ้าง แต่ทำไม่ได้เลยคับ แมร่งคิดถึงแต่เขา ถ้าขาดเขาไปคงแย่มาก คงทำอะไรไม่ถูกแน่เลยตอนนี้ผมควรทำอย่างไรดีคับ มันสับสนมาก

(เรารู้จักกันมา 10กว่าปี ก่อนหน้านี้เคยคบกัน 2ครั้ง และนี่ครั้งที่ 3 ได้แต่งงานกัน ผมว่ามันผูกพันมากพอสมควรนะครับ ผมยังไม่อาจทำใจได้ถ้าอะไรๆมันจะเปลี่ยนแปลง)