ถ้าชีวิตจริงยิ่งกว่า Club friday

คือผมมีเรื่องให้คิด ซึ่งไม่คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับผม .....แต่ที่สุดมันก็กลายเป็นปัญหาขอพูดเลยละกัน ผมเป็นครูสอนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง และมีนักเรียนอยู่มาก ตั้งแต่วันแรกที่เข้าสอนที่นี่ผมมีความตั้งใจทำงานในทุกหน้าที่ที่ได้รับ แต่มีนักเรียนชายอยู่นึงคน นั่งที่โต๊ะและมีท่าทางยียวนนิดๆในวันแรกที่เข้าสอน ผมแนะนำตัว กำลังเริ่มทำการสอน นักเรียนชายคนนั้นได้ถามผมขึ้นมาว่า ครูครับ ครูเป็นเพศอะไร....??? ผมถึงกลับนิ่งไปและตอบเขาในทันทีว่า เพศชายครับ ทำไมเหรอ? เขายิ้มและคุยกับเพื่อนต่อ นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้เจอและได้สอน ต่อจากนั้น ด้วยความที่มี นักเรียนชายในห้องเดียวกัน และระดับอื่นๆชอบมาคุยและมาเล่นกับผมอยู่เป็นประจำ ก็เกิดกระแสจากเด็กๆพูดว่า ผมชอบ นร. คนนั้น คนนี้ ซึ่งความเป็นจริงไม่ใช่เลย จากการทำงาน 1 เดือน 2 เดือน 3 เดือน ผ่านไปเป็นปี ทำให้เขาและผมสนิทกันมากขึ้น มีเรื่อง มีปัญหาอะไรเขามักจะชอบมาเล่าให้ฟังและปรึกษาเสมอ ในทุกๆเรื่อง จนมีกระแสจากเพื่อนๆในห้องของเขาเอง พูดว่า ผมและเขากิ๊กกัน ผมไม่สนใจในสิ่งที่หลายๆคนพูดเพราะผมได้สัญญากับเขาว่าครูจะอยู่กับเธอและสอนเธอจนกว่าเธอจะจบการศึกษา ที่นี่ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผมไม่สามารถที่จะลาออกไปประกอบอาชีพอื่นได้เลย ซึ่งผมเองไม่ได้อยากที่จะประกอบอาชีพครูแต่ในเมื่อเป็นแล้วก็ทำอย่างเต็มที่ ในระยะเวลาที่ผ่านมาผู้ปกครองของนักเรียนคนนี้รับรู้และรับทราบว่า เขาชอบที่จะคุยและปรึกษากผมอยู่เสมอในทุกๆเรื่อง ซึ่งสถานะทางครอบครัว พ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาอยู่กับพ่อของเขาและลุงกับป้า เขาชอบเที่ยว ไม่ชอบกลับบ้านเร็ว นี่ก็เป็นอีก1 เรื่องที่ทำให้เราอยู๋ใกล้กันมากขึ้นและดูแลกันมากขึ้นจึงทำให้สนิทกันเกินความเป็นครูกับนักเรียนในเชิงพฤติกรรมที่กระทำต่อกัน จะไปที่ไหนเราไปด้วยกันในทุกๆที่ เรียกได้ว่า เจอเขาเป็นเจอผม เจอผมเป็นเจอเขา ในที่สุด วันนี้ ผมและเขาอยู่ด้วยกันมา จะครบ 5 ปีแล้ว (เจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกันทุกวันตอนเย็นก่อนกลับบ้าน บางทีไปเที่ยวมากลับดึกก็มาค้างที่บ้าน (ซึ่งผมไม่ได้อยู่บ้านคนเดียว มีน้องชายและคนอื่นๆ) ) และมีเรื่องนึงที่ทำให้ผมและเขาเกิดปัญหากันเขาไม่กล้าที่จะพูดความจริงกับผม เกิดรอยที่คอของเขา ซึ่งเป็นรอยการมีเพศสัมพันธ์ เขาบอกกับผมเองว่าเกิดรอยนี้เมื่อคืน ผมถามเรื่องราวในวันแรกได้ความอย่าง ผมเริ่มถามจากบุคคลอื่นที่ไปด้วยกันในคืนก่อนเกิดเหตุซึ่งผมเองไปด้วยและกลับก่อนด้วยเหตุผลที่ไม่สมควรนิด ถามไปเรื่อยๆหาเรื่องไปเรื่อยๆจนในมี่สุดวันที่ 3 เขาบอกว่าไม่สบายใจ ตั้งแต่วันที่เกิดเหตุนี้ขึ้น และผ่านมาจนวันที่ 5 เขาไม่ไหวแล้วไม่สบายใจหนักมาก ในที่สุดเขาจึงยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ซึ่งเรื่องทั้งหมด นั้นผมรู้ความจริงหมดแล้ว เพียงแค่อยากได้ยินจากปากของเขาและคนที่กระทำ แค่นั้นเอง......เขาเมา โดนรุ่งน้องของผมที่เป็เกย์คนนึงกลับบ้านเส้นทางเดียวกัน แต่ไม่ได้ให้เขากลับกลับพาไปไปที่ห้องของตัวเอง และกระทำบางอย่างต่อเขา จึงเป็นเหตุให้เขาไม่สบายใจหนักมากและผมเองก็ไม่สบายใจหนักมาก ถามจนได้เรื่องเขาบอกว่า เหตุที่เขาไม่กล้าพูดความจริงกับผม 1. เป็นห่วงความร็สึกของผม 2. กลัวการจากลาของผมและเขา 3. เขาไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนั้นได้อย่างไร หรือทำไปจริงเหรอ? เราคุยกันจนทุกอย่างเริ่มดีขึ้นและเขาเองร็สึกโอเคแต่ในความเป็นจริงความร็สึกผมไม่โอเคเลย ผมพยายามที่จะบอกเขาเรื่องปัชญาทางพระพุทธศาสนา อื่นๆยกตัวอย่างเรื่อง กรรมดีและกรรมเลวให้ฟัง ผมพยายามที่จะบอกเขาเป็นความนัยว่า สักวันเราก็ต้องจากกันห่างกัน เหมือนผมพยามที่จะห่างออก แต่เขาดึงและรัดผมแน่นขึ้น......ผมจึงไม่ร็ว่าที่จริงแล้ว ผมรู้สึกยังไงกับเขา และเขารู้สึกอย่างไรกับผม เพื่อนของเขาหรือแม้กระทั่งเพื่อนของผม หรือทุกคนที่มองผมและเขา ทุกคนคิดว่าผมและเขาเป็นแฟนกัน ซึ่งความจริงเราทั้งสองไม่เคยพูดเรื่องนี้กันเลยผมทำทุกอย่างให้เขา เขาเองก็เหมือนที่จะทำทุกอย่างให้ผม และมีอีกหลายๆเหตุกราณ์หรือหลายๆเรื่องที่ทำให้ผมเองรู้สึกไม่แน่ใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นระหว่างผมและเขา ผมเองตอนนี้รู้สึกว่าอยากจะหายไปจากเขาจริงๆแต่ก็ไปไม่ได้เพราะยังเป็นห่วงเขา ไม่อยากให้เขาเสียใจหรือรู้สึกไม่ดี ผมควรทำอย่างไรดีกับเขาคนนี้ มันเป็นความรักหรือมันเป็นอะไรกันแน่......นับวันผมและเขายิ่งจะมากขึ้นทุกวัน ยิ่งอยู่ด้วยกัน ยิ่งเจอหน้ายิ่งทำให้รู้สึกว่าผมทิ้งเขาไม่ได้เราใช้ชีวิตด้วยกันจนกลายเป็นความรู้สึกว่าเราและเขาเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เป็นคนคนเดียวกันไปแล้ว หรือผมรักเขาเข้าจริงๆไปแล้ว?????