หนุ่มมากินก๋วยเตี๋ยวของ "แม่ค้าสู้ชีวิต" เป็นประจำทุกวัน ทนไม่ไหวเลยขอแม่ค้าแต่งงาน สุดท้ายกลายเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิต !

ถ้าให้จะพูดถึงเรื่องราวของความรักนั้น ความสัมพันธ์ของคู่รักหรือสามีภรรยา อาจจะทุกข์หรือสุขก็เพราะกรรมที่ทำร่วมกันมา หากเราทำความดี เมื่อเวลาผ่านไปยังไงผลกรรมดีก็จะส่งผลดีให้กับตัวเรา การกระทำคือผลที่เราจะได้รับ ซึ่งเรื่องราวดังต่อไปนี้เธอมีชีวิตที่ลำบาก เธอเป็นคนที่มีจิตใจดี ชอบทำความดี ส่งผลให้อนาคตของเธอเปลี่ยนไปเหมือนได้ชีวิตใหม่ขึ้นมาทันทีในทุกๆวัน เธอจะเข็นรถไปขายบะหมี่ข้างทาง เพื่อหาเงินรักษาแม่ที่ป่วยหนักและส่งเสียน้องชายที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัย ร้านก๋วยเตี๋ยวของเธอเป็นร้านรถเข็นเล็กๆ กับโต๊ะ 2-3 ตัวเท่านั้น เข็นไปถึงที่ไหนก็ขายได้ บางวันขายดีมากได้เงิน 1,000 ? 1,500 บาท ถ้าแย่ๆก็อาจจะขาดทุน แต่แย่ที่สุดก็คือเวลาเห็นเทศกิจมา ก็ต้องเข็นรถวิ่งกันหัวซุกหัวซุน แต่ใครจะรู้ว่าผู้หญิงจนๆแบบเธอวันนึงจะได้เจอกับเจ้าชาย

หลังเลิกงาน เขาจะมากินก๋วยเตี๋ยวร้านของเธอเป็นประจำ แล้วก็จะสั่งเมนูที่ถูกที่สุดด้วย บางทีเราก็คุยกันบ้าง ส่วนใหญ่เขาก็จะถามเธอว่าวันนี้ขายดีมั้ย เขาแต่งตัวธรรมดา เวลามากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านก็จะเดินมา ดูไม่ออกเลยว่าเป็นคนมีเงิน แถมเขายังทำให้เธอรู้สึกว่าเขาจน จึงต้องมากินก๋วยเตี๋ยวถูกๆทุกวัน

อยู่มาวันหนึ่งเขาเดินมาถามเธอว่า "มีแฟนมั้ย" เธอตอบไปว่า "เธอจนขนาดนี้ แถมมีแม่ที่ป่วยต้องดูแล ไหนจะน้องที่กำลังเรียนต้องส่งเสีย ผู้ชายที่ไหนจะกล้ามาจีบหล่ะ"ขากลับตอบไปอย่างจริงใจเลยว่า "ผมกล้า" แล้วบทสนทนาของทั้งคู่ก็จบอยู่ตรงนั้น เธอไม่ได้ตอบรับอะไร แต่นับตั้งแต่วันนั้นทุกวันตอนเย็นหกโมง เขาจะมาช่วยเธอที่ร้านทุกวัน จนวันแห่งความรักปี 2013 เลยเวลาหกโมงมาแล้วเขาก็ยังไม่มา ซึ่งเธอคิดว่า "เขาอาจจะมีนัด" แล้วก็แอบน้อยใจนิดๆ แต่แล้วเขาก็โผล่มาตอน 2 ทุ่มพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ แล้วก็ขอเธอเป็นแฟน เราเริ่มคบกันตั้งแต่วันนั้น ผ่านไปหลายเดือนเขาก็ชวนไปไหว้พ่อแม่เขา แต่เธอก็ผัดผ่อนเรื่อยมา จนผ่านมาเกือบปี แม่ของเธอก็อาการดีขึ้นมาก ก็เลยได้โอกาสไปสวัสดีพ่อแม่ของเขา เมื่อไปถึงประตูบ้านเธอก็ต้องตะลึง บ้านเขาใหญ่แบบคนมีอันจะกิน เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลย เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขา แล้วก็ไม่ควรดึงดันกับรักที่เป็นไปไม่ได้ แต่เขาขอโอกาสสักครั้ง หลังจากไปพบพ่อแม่เขา ท่านก็เอ็นดูเธอมาก ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี แล้วเธอถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วเธอเคยเจอพ่อของเขามาก่อนแล้วตอนปี 2012 ท่านเป็นโรคคนแก่ความจำเสื่อม บางทีก็จำได้ทุกอย่างแต่บางทีก็งงๆจำอะไรไม่ได้เลย

วันหนึ่งในปี 2012 ท่านเดินหลงทางไปแถวร้านของเธอ เมื่อเห็นแขกลุกขึ้นแล้วมีก๋วยเตี๋ยวเหลือท่านก็เลยนั่งลงกิน ท่านว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่ไล่ท่าน แต่ได้เอาก๋วยเตี๋ยวชามนั้นไปเททิ้ง แล้วก็ทำชามใหม่มาให้ หลังกินเสร็จท่านไม่ไปไหน พอถามแล้วรู้ว่าท่านหลงทาง ก็พาไปส่งสถานีตำรวจ พอท่านกลับไปบ้านก็เล่าเรื่องนี้ให้ลูกและภรรยาฟังจริงๆแล้วนี่เป็นเรื่องธรรมดาๆที่ควรทำไม่ใช่หรอ แต่มันกลับเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตเธอนับตั้งแต่วันนั้น สามีของเธอแวะมาที่ร้านเพื่อกินก๋วยเตี๋ยวและหาโอกาสมอบเงินเพื่อเป็นสินน้ำใจให้เธอ แต่เขากลับรู้สึกว่าก๋วยเตี๋ยวร้านเธอยิ่งกินยิ่งอร่อยโดยในปัจจุบันนี้สามีมาช่วยเปิดร้านให้เธอ มีอาชีพเป็นหลักแหล่ง พ่อแม่สามีเอ็นดู น้องชายก็เรียนจบแล้ว และเธอเองก็ตั้งท้อง ชีวิตที่แสนสุขของฉันได้เริ่มขึ้นแล้ว ที่ผ่านมาไม่ว่าจะขมขื่นสักแค่ไหน ก็ช่างมัน เพียงแค่นี้ชีวิตก็มีความสุขมากเพียงพอแล้ว