3 ปีของเรากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมควรจะทำยังไงต่อดีครับ?

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนปวช.ปี2ครับ ผมเเอบชอบผญ.คนนึงที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ตัวของผมเองเป็นคนขี้อายครับไม่กล้าคุยกับผญ.เลย เพราะผมเรียนโรงเรียนชายล้วน(ม.1-3)จึงไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นผญ. ผมคิดเเละหาวิธีที่จะได้คุยกับเธอ ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้สอบพอดีประกอบกับการที่ส่งงานเสร็จเเล้วอาจารย์เลยปล่อยไว ผมก็ไปเล่นเกมกับเพื่อนของผมเเละวันนั้นเธอก็มาด้วยเพราะเพื่อนเธอก็มาเล่นเกมเหมือนกัน เธอเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าร้านเกมครับแต่เพราะไม่มีใครอยู่เธอก็เลยต้องมาด้วย เธอเป็นคนที่Friendly มากๆครับ เข้าหาคนง่าย พูดเก่ง ตอนที่ผมนั่งเล่นเกมอยู่เธอก็จะเเวะมาคุยกับผมบ้าง มานั่งด้วยบ้าง ผมก็ใจสั่นน้ะ เขิน พูดอะไรไม่ถูก ผมก็เริ่มกล้าที่จะคุยขึ้นด้วย จนกระทั้งวันหนึ่งเราคุยกันในfacebook ผมก็เริ่มพูดความในใจออกไป เธอก็ตอบตกลงที่จะมาเป็นเเฟนผม ตอนที่คบกันใหม่ๆเธอพยายามที่จะมาอยู่กับผมตลอดเวลาเลยครับ ช่วงนั้นผมติดเกมมาก หลังเลิกเรียนบางวันก็มาเล่นเกมครับ ผมเห็นเธอมานั่งรอผมเล่นเกม ผมก็อดสงสารไม่ได้ครับแต่ในใจผมก็อยากเล่น ผมก็เลยตัดสินใจเลิกเล่นไปเเละเอาเวลาไปอยู่กับเธอเเทนครับ พาเธอไปเที่ยว ไปหาของกิน ไปดูหนังด้วยกัน เธอมีความสุขมากครับแค่ผมเห็นเธอเป็นเเบบนั้นผมก็สุขใจเเล้วครับ เรามักจะนั่งเรียนด้วยกัน อยู่ด้วยกันเสมอ พอขึ้นปี3 เธอกับเริ่มหวั่นไหวให้กับผช.คนนึง ผช.คนนั้นเป็นเพื่อนผมเหมือนกันครับ เขาเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ เเฟนผมบอกกับผมว่าเธอรู้สึกดีกับผช.คนนั้น เเต่เธอก็บอกว่าเลือกผม ผมก็ไม่ได้อะไรทะเลาะกันไปเล็กน้อยครับ พอเริ่มขึ้นปวส.1 เธอก็เริ่มเเปลกไป เธอเเอบชอบผช.อีกคนนึง เป็นคนที่ดูดีมาก หล่อ เพื่อนหลายๆคนรู้ผมพยายามจะพูดเรื่องนี้กับเธอหลายครั้ง เเต่เธอก็ปฏิเสธตลอด เธอเริ่มทำตัวห่างจากผม พยายามที่จะช่วยงานผช.คนนั้นอย่างสุดความสามารถของเธอ เเม้เเต่วันครบรอบของเราเธอก็เอาไปช่วยงานให้กับผช.คนนั้น หลังจากนั้นเธอก็เริ่มรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ระหว่างเขากับเธอ เธอจึงกลับมาหาผม ผมก็รู้สึกเเย่ครับ เเต่ก็อยากให้เธออยู่กับผม ผมจึงยอมกลับไปคืนดีกับเธอ เราอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมครับ นั่งเรียนข้างๆกัน พอเริ่มขึ้นปวส.ปีที่2 ในเทอม2นั้นผมกับเธอเเยกไปฝึกงานคนละที่ อยู่ไกลกันไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ประกอบกับวันเสาร์อาทิตย์เธอต้องทำงานพิเศษ จึงทำให้ผมหาเวลาไปอยู่กับเธอไม่ได้ เเต่เราก็โทรหากันตลอด จนกระทั้งเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทุกๆวันหลังเลิกจากงาน ผมจะโทรหาเธอตลอด เเต่ว่าเธอเริ่มเเปลกไป เธอบอกว่าเหนื่อยอยากนอนไว กลัวตื่นสาย ผมก็อยากคุยเพราะผมรอเเค่เวลานี้ที่จะคุยกับเธอได้ นอกจากเวลานี้เธอทำงาน เเละผมก็เป็นคนโทรปลุกเธอไปทำงานทุกเช้าด้วย มีอยู่วันหนึ่งผมทนไม่ไหว เธอก็ขอนอนเหมือนเดิม ผมก็ให้นอน แต่ว่าพอผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ผมก็กดโทรไปหาเธอ ปรากฏว่าติดอีกสายนึง ผมพยายามโทรหาเธอหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่รับสายเเชทไปบอกเธอก็เเล้ว เธอก็ไม่ตอบ จนผมโทรไปหาเเม่ของเธอ เเม่เธอก็บอกว่าจะเดินไปดูให้ เเล้วเธอก็โทรกลับมาหาผมเธอพูดกับผมว่า "โทรหาเเม่ทำไม เเล้วเธอก็พูดว่าเธอคุยกับคนอื่น มีคนใหม่เเล้ว ผมเสียใจมากๆร้องไห้ แต่เธอไม่สนใจพร้อมกับตัดสายผมไป เเล้วไปคุยกับผช.คนนั้นต่อ พอเช้าวันถัดไป ผมก็โทรหาเธอเเต่เช้า ผมพยายามจะถามเธอว่าผช.คนนั้นคือใคร เธอบอกว่าฝึกงานที่เดียวกันเเค่นั้น ผมเริ่มทนไม่ไหวอยากรู้ความจริงทั้งหมด ผมมีเมลที่ใช้กับไลน์ของเธอ ผมจึงเข้าไปดูข้อความทั้งหมดปรากฏว่าผมพบผช.คนนึงที่เป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มของผมเเต่เธอคุยกันเหมือนกับเเฟน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เธอรู้ตัวว่าผมเข้าไลน์ เเล้วเธอก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรก็เเค่เพื่อน เเต่ถ้าใครได้มาอ่านข้อความที่เธอคุยกับผช.คนนั้น คุณจะรู้สึกว่ามันต้องมากกว่านั้น ผมโทรไปถามเพื่อนคนนั้นว่าจะเอายังไง มันก็บอกว่าก็เเค่เพื่อน ผมก็บอกว่าให้มันเลิกยุ่งกันไป เธอเริ่มกลับมาดีกับผมเำมือนเดิม ผมก็เหมือนเดิมใจอ่อน ยอมกลับไปคืนดี พอจบฝึกงานเสร็จ(เเต่ยังไม่ปิดเทอมต้องไปวิลัยอยู่)ผมคิดว่าเธอจะมาอยู่กับผม ให้เวลากับผมบ้าง แต่สิ่งที่ได้เธอบอกว่าเธออยากอยู่กับเพื่อน ผมก็ว่าจะไม่อะไรหรอกเเต่เพื่อนกลุ่มนั้นมีผช.คนที่คุยกันอยู่ ผมก็งอนอยากให้มาอยู่ด้วยทะเลาะทุกวัน เเต่เธอก็ไม่คิดจะสนใจ ปล่อยทิ้งไว้เเล้วก็ไปสนุกกับเพื่อนของเธอ หลายต่อหลายครั้งเธอหาเวลาไปนอนบ้านเพื่อน ผมรอคุยกับเธอตลอด เเม้มันจะเกือบเช้าก็ตาม บางทีเธอก็ไม่ได้สนใจเมาเเล้วก็นอนไปเลย โทรไปก็ไม่รับ เเชทไปก็ไม่ตอบ เป็นอย่างนี้อยู่เป็นประจำ จนกระทั้งวันบายเนียร์ เธอขอร้องผมบอกว่าให้คุยกับเเม่ให้ทีเพื่อจะได้ไปนอนบ้านเพื่อน ผมเห็นเเล้วว่ามันจำเป็นจริงๆ คงไม่มีใครกลับเเน่ๆเพราะงานนี้ต้องเมาเเน่นอน ผมจึงขอเเม่ของเธอให้ เเม่ของเธอก็อนุญาตเพราะเห็นว่าผมเป็นคนดูเเล ผมจึงขอเธอว่าไปอยู่ด้วยได้มั้ย แต่เธอก็ปฏิเสธกลับมาเเละบอกว่าอยากอยู่กับเพื่อน ผมจึงไปหานอนกับเพื่อนของผม เเละเหตุการณ์สุดท้ายเพิ่งผ่านมาไม่นานนี้เอง เธอจะไปกรุงเทพกับเพื่อน เพื่อนจะไปสอบมหาลัยกันเเต่เธอติดมหาลัยไปแล้ว เธอบอกกับผมว่าจะไปหาที่ทำงานเเละดูหอพัก เธอบอกกับเเม่เธอว่าพาผมไปสอบมหาลัยที่กรุงเทพ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ไปสอบ ผมก็ไม่ได้อะไรเเต่ว่าวันนั้นก็เกิดเหตุขึ้น เเม่เธอโทรไปหาเธอเเล้วถามว่าผมไปไหน เธอตอบว่าผมไปหอเพื่อน เเล้วหลังจากนั้นเเม่เธอก็เเชทมาหาผม ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยโกหกไป แล้วแม่ของเธอก็พูดกับผมว่า กรุงเทพมันมีอันตรายเต็มไปหมดแม่ฝากลูกดูเเลลูกสาวเขาด้วย ผมโคตรรู้สึกเเย่ มันขึ้นมาในหัวของผม ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาผมจะทำยังไง ผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น เพื่อนของเธอจะมารับผิดชอบเเทนผมมั้ย เวลาเกิดเรื่องเพื่อนของเธอจะทำยังไง เธอเป็นคนที่อารมณ์ร้อนอยู่เเล้ว ผมก็โทรไปคุยกับเธอบอกว่าให้กลับไวหน่อย เธอก็บอกว่านอน2วันเดี้ยวก็กลับ ผมก็ไม่ได้อะไร จนกระทั้งผ่านไป2วันตามที่คุยกันไว้ วันนี้เธอต้องกลับบ้าน แต่เธอกลับบอกผมว่าหงุดหงิดไม่อยากกลับจะนอนบ้านเพื่อน ผมจึงทนไม่ไหว ผมเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง ไม่อะไรทั้งนั้นเเล้ว ในเมื่อมันเป็นเเบบนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้ว ทั้งที่ผมพยายามทำดีกับเธอเเล้วปกป้องเธอเเล้วเเต่เธอกลับไม่เคยสนใจ ผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ