จะเลิกกับแฟนแต่เลิกไม่ได้เสียที และเลิกกันแล้วก็ยังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่

หัวข้ออาจงงนิดหน่อย ขอโทษคนอ่านด้วยนะคะเรามีแฟนอยู่คนนึงคบกันตั้งแต่ม.3ตอนนี้ก็ปีที่ 4 แต่มันมีเรื่องที่ค้างคาในใจเราแล้วเราไม่กล้าปรึกษาใครเลย เอาเป็นว่าเริ่มตั้งแต่ต้นที่เราคบกัน (เราเป็นคนเข้าไปจีบนะ) เราจะชอบทะเลาะกันบ่อยมากๆๆๆๆๆๆๆ จนเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันชินไปเลย เพราะเรากับแฟนความคิดไม่ค่อยตรงกันเท่าไร ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะกันก็เพราะงี่เง่าทั้งคู่ เราก็ค่อยๆปรับกันไป แต่เราไม่โอเคกับนิสัยเขาตั้งแต่แรกแล้วแต่เราก็คิดว่าถ้าปรับไปคงคบกันได้ดี จนเราขึ้น ม.4 ช่วงนั้นเราก็อยากจะเรียนให้เกรดดีๆ แฟนเราเขาเป็นคนทำงานช้าแล้วก็เข้าใจเนื้อหายากโดยเฉพาะคณิตเราก็ค่อยช่วยแต่บางทีการบ้านเราก็มีเขาจะชอบให้เราโทรไปหาเพื่อทำพร้อมกัน เราเคยขอว่าให้เราทำให้เสร็จก่อนได้ไหม (เราชอบทำการบ้านคนเดียวเพราะมันสงบดี) แรกๆเขาไม่โอเคแต่เราก็ไม่โทรหาเขาเวลาทำการบ้านเลย เขาเลยต้องยอมเรา (เราจะสอนเขาตอนเราทำเสร็จ) แต่พอสอนทีไรเราจะหงุดหงิดทุกทีเพราะเขาไม่เข้าใจแล้วยิ่งเราเป็นคนไม่ค่อยชอบสอนใครเลยพาลไปอีก (อันนี้ยอมรับว่าพาลเองจริงๆ) ทำให้ทะเลาะกันแล้วงานเขาก็ไม่เสร็จ เขาก็มาหงุดหงิดใส่เรา (ดูหงุดหงิดกันไปมาเนาะ) จนเราทะเลาะกันเือบทุกวัน เขาจะร้องไห้บ่อยมาก เราไม่ค่อยร้อง เพื่อนสนิทก็ต้องค่อยปลอบเพราะเราปลอบใครไม่เป็นเลยยยยย แฟนกะเราก็เป็นงี้ทุกวันจนเทอม 2 (เราลืมบอก แฟนเราเรียนไม่เก่งแต่สอบออกมาเกรดดีกว่าเราเกือบทุกปี อันนี้อิจฉาเป็นการส่วนตัว 55555) ตอนเทอม 2 เราเริ่มไปคุยกับรุ่นพี่ ม.6 (เราจีบก่อนอีกแหละ) จนแฟนจับได้ว่าคุย เราก็เลยจะขอเลิก เขาก็ไม่ยอมแต่ตอนนั้นเราไม่โอเคก็กลับบ้านเลย จนเพื่อนมาคุยกับเราขอให้เรากลับไปคบกันก่อนยังไงเดี๋ยวพี่เขาก็จบแล้วอีกอย่างเรากับแฟนต้องอยู่ด้วยกันอีก แถมอยู่ห้องเดียวกันจะมองหน้ากันไม่ติด เราเลยยอม พอหลังจากกลับไปคบกันแฟนเราก็ทำตัวดีขึ้นนะ แต่มีช่วงนึงไม่รู้เราคิดไรอยู่อาจจะเบื่อก็ได้แต่เราไม่เคยบอกเขาเลยนะว่าเบื่อ เรายังไม่ชอบนิสัยของเขาที่จุกจิกกับการทำงานเวลาทำการบ้านอย่างที่บอกไปบางทีเราก็ทำให้เขาแต่พอเราทำไปเขาจะไม่ค่อยพอใจแล้วเอาไปแก้เอง (อ้าวยังงี้ก็ งงเด้งงเด้!) จนผ่านมาช่วง ม.5 จนเราปิดเทอมจะขึ้น ม.6 เรากับเขาไปทำงานพาร์ทไทม์ด้วยกันเขาไปเป็นแคชเชียร์ เราได้จัดของอยู่แถวจุดต่างๆ ซึ่งตอนนั้นเราเบื่อเขามากอยากเลิกมากกกกกแต่ทำไม่ได้เพราะเลิกกันแล้วจะมองหน้ากันไม่ติด เรากับเขาทั้งเป็นเพื่อนสนิทกันแถมอยู่ห้องเดียวกันอีก จนเราดันไปติดคนที่ทำงานซึ่งรุ่นเดียวกันเราก็แอบคุยกันจนแฟนเราก็รู้เหมือนเดิม ตอนนั้นเราทำพาร์ทไทม์แค่เดือนเดียวแต่แฟนเราเขาทำต่อ คนที่เราคุยก็กลับ ตจว. เราก็ไม่คุยกับเขาอีก ช่วงนั้นจนเปิดเทอม ม.6 เราไม่คุยกับแฟนเลย พอเปิดเทอมมาเพื่อนเราก็บอกว่าให้คบกันไปแหละพวกต้องอยู่กันอีกปีนะจะมองหน้ากันติดป่าวถ้าเลิกกัน แม่เราก็บอกอีกเสียงว่าทนๆอีกปีนึง เราเลย โอเคคบก็คบ (เอาจริงๆไม่มีใครรู้ว่าเรารู้สึกแบบนี้ เราไม่เคยบอกใครเลย) จนถึงตอนนี้เราก็คบกันนะ แฟนจะชอบถามว่ารักมั้ยคิดถึงมั้ย (ตอนนี้ปิดเทอมไม่ค่อยเจอกัน) เราตอบว่ารักว่าคิดถึงนะแต่มันผิดมั้ยที่ข้างในเราไม่ได้รู้กสึกแบบนั้น เราคิดถึงเขาในแบบที่เราคิดถึงเพื่อนซ฿่งไม่ได้พิเศษอะไรเลย เรารักเขาแบบเพื่อนด้วย แต่เราไม่เคยบอกเขาเลยกลัวเขาจะเสียใจ เรายอมรับว่าตลอด 4 ปี เรามันแย่ทั้งเจ้าชู้ทั้งนอกใจ อีกอย่างแฟนเราก็ไม่ใช่คนไม่ดี (ถ้าใครๆอ่านแล้วรู้สึกว่าเขาไม่ดีอะนะ) เขารักเรามากแม้ว่าจะเคยเขาเลิกถึง 2 ครั้ง แต่เขาก็ขอให้เรากลับไปคบอีกเหมือนเดิม เราแค่อยากถามพี่ๆชาวพันทิปว่าเราจะทำยังไงดี เวลาเขาถามเราว่ารักมั้ยคิดถึงมั้ย ใจเราอยากตอบไม่ แต่ปากเราไม่เคยพูดเลย เราจะพูดในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน คือ รัก และ คิดถึง เท่านั้นปล.เรากกับแฟนเป็นหญิงทั้งคู่นะปล.เราอยากรู้ความคิดเห็น ว่าเราได้เราไม่ถือ