คุณค่าในแก้วน้ำความรัก
คนเรามีความรัก ความปรารถนาดีอยู่ในตัวเองทุกคน
เปรียบดั่งแก้วใบหนึ่งที่มีน้ำอยู่เต็มแก้ว
เมื่อเปรียบตัวเราเป็นดั่งแก้วเปล่า ความรักที่เรามีต่อตัวเองนี่แหละ
จะเป็นดั่งน้ำที่ถูกเรารินใส่แก้วของตัวเองเอาไว้
น้ำในแก้วใบนี้เป็นสิ่งที่มีคุณค่าต่อชีวิตและลมหายใจของเราเหลือเกินนัก
ที่สำคัญเราต้องถนอมคุณค่าน้ำในแก้วนี้เอาไว้ให้คงอยู่กับเราตลอดไป
ทว่าในโลกของความเป็นจริง
เราทุกคนปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่เพียงเพื่อจะทำให้น้ำจากแก้วของตัวเองพร่องหายไปบ่อยเลยจริงไหม
ที่เรามักรินน้ำจากแก้วของตัวเองออกเพื่อใส่แก้วใบของคนอื่น
เราลดคุณค่าของตัวเองเพื่อหวังแลกกับความสุขภายนอกที่คนอื่นมอบให้
แต่จะได้รับความสุขกลับมาเต็มล้นหัวใจแน่หรือ
ในเมื่อความต้องการของคนอื่นที่จ่อคิวรองรับน้ำจากเรามีมากมายขึ้นเรื่อยๆ
มีสักครั้งหรือเปล่าที่เราจะเป็นฝ่ายรองรับน้ำจากแก้วใบอื่นที่เราให้ความสำคัญมาโดยตลอด
มี... ก็อาจจะน้อยกว่าการทุ่มเทรินน้ำจากหัวใจตัวเองใส่ลงไปให้ผู้อื่น
อย่าลืมว่าระดับน้ำที่เคยมากมายก็สามารถลดลงได้ถ้าเราเอาแต่ให้ความสนใจคนอื่น
เรื่องอื่น จนมองข้ามความสำคัญของคุณค่าในตัวเอง
หากวันนี้หัวใจของเธอรักเขาหมดใจ
ก็ไม่ต่างอะไรกับแก้วน้ำหนึ่งใบที่ทุ่มเททุกอย่างลงไปเพื่อเขาจนหมด
ปริมาณของน้ำที่สามารถลดระดับลงได้ฉันใด
คุณค่าความหมายของการมีชีวิตก็ย่อมลดน้อยถอยลงได้เช่นนั้น
อย่าปล่อยให้การใช้ชีวิตของเราต้องเป็นฝ่ายวิ่งเต้นตามหัวใจคนอื่นจนเกินไป
สิ่งดีๆ
ในชีวิตเราอาจตกหล่นตามระยะทางถ้ามัวแต่วิ่งตามใครคนนั้นเพียงเพราะ "รักเขาหมดใจ"
ความรักที่มีอยู่กับตัวไม่ต่างอะไรกับน้ำที่เราเก็บไว้เป็นสมบัติล้ำค่าในชีวิตเลย
ดังนั้น จงให้ความสำคัญกับการมีน้ำเต็มแก้วเพียงเพราะเหตุผลที่ว่าเรายังคง "รักตัวเอง"เหมือนเดิม
แบบนี้...จะทำให้ชีวิตไม่เสี่ยงต่อการถูกใช้อย่างบาดเจ็บเพราะการเอาหัวใจไปฝากไว้ในแก้วของใครสักคน
แม้ความรักอาจคือการเสียสละทุ่มเทก็จริง แต่ความหมายของการ "ให้"
ไม่จำเป็นต้องหมายถึง รักแล้วต้องเทกระจาดรินรดให้ใครทั้งหมด
เพราะชีวิตเราไม่ได้ผูกติดกับใครอีกคน
วันหนึ่งที่ความแปรเปลี่ยนของโลกใบกลมตอกบัตรทำงาน
สั่งการให้ความรักสั่นคลอนไม่มั่นคง
ทำให้หัวใจใครอีกดวงไม่เป็นอันตั้งหลักอยู่กับเรา
ถ้าวันนั้นเดินทางมาถึง... วันที่เขาทิ้งหัวใจเราไป
น้ำที่เราเคยรินใส่ให้ถูกเขาทำลายเททิ้ง หากน้ำที่มีเรายกให้เขาทั้งหมด
สุดท้าย...แก้วใบเปล่าของเราจะเหลือคุณค่าใดให้ชื่นชม
ในยุคสมัยที่สังคมเปลี่ยนไป ผู้คนมีความเท่าเทียมกันทั้งชายและหญิง
ดังนั้น ไม่จำเป็นแล้วที่ใครอีกคนจะต้องคอยวิ่งตามหลังเป็นเงาให้ใคร
เราสามารถก้าวล้ำนำหน้าเพื่อชีวิตตัวเองได้
วันนี้ที่คนรักปล่อยมือจากเราไปแล้ว
ขอจงให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่น้ำตาจะเป็นฝ่ายพร่องออกไปแทนดีไหม
แล้วเมื่อพรุ่งนี้ดวงตะวันสาดส่องขึ้นใหม่ เราจะลุกขึ้นปลุกพลังใจ
ปลุกความรักให้คืนกลับมาหาตัวเองอย่างงดงามอีกครั้ง
เมื่อนาทีแห่งการสร้างความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้น
เมื่อนั้นคุณค่าในชีวิตของเราจะกลับมาเติมเต็มอย่างสมบูรณ์
โลกกลมใบนี้คงไม่มีความรักไหนที่เปี่ยมสุขเท่า... หัวใจเรารักตัวเอง
