ถ้าแม่เอ็งยังอยู่ ป่านเนี่ย ทีวี เราก็ยังมีดู

คิดถึงแม่

เศรษฐีเฒ่าผู้หนึ่งเมื่อภรรยาแกตายจากไป แกก็อาศัยอยู่กับลูกสาวเพียงสองคนเท่านั้น แล้วในวันหนึ่ง ก็ได้มีกลุ่มโจร บุกเข้ามาปล้นบ้าน พร้อมกับขน ข้าวของ เงินทอง เพชรนิลจินดาต่าง ๆ ไปจนหมดบ้าน ไม่เหลือของมีค่าอยู่อีกเลย เศรษฐีเฒ่าได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญ เสียดายทรัพย์สมบัติ ที่เก็บสะสมมานาน สักครู่หนึ่ง ลูกสาวของแก จึงบอกกับแกว่า" พ่อ อย่าเสียใจไปเลยนะ เรายังไม่หมดตัวเสียที่เดียวหรอก "เศรษฐีเฒ่า จึงเอ่ยถามลูกสาว ว่าเหตุใด จึงไม่หมดตัวเมื่อไม่มีทรัพย์สินเหลืออยู่ติดบ้านเลย เมื่อแกพูดจบ ลูกสาวแก จึงได้ล้วงเข้าไปในที่ลับใต้ร่มผ้าของเธอเอง พร้อมกับโชว์แหวนเพชร และกำไลทองที่ล้วงออกมาให้พ่อได้เห็น เมื่อเศรษฐีเฒ่าได้เห็น ก็ยิ้มออกมาได้เอามือลูบหัวลูกสาว ด้วยความเอ็นดู และชื่นชมในความฉลาดของเธอ เพียงครู่เดียว เศรษฐีเฒ่า ก็สะอื้นขึ้นมาอีก ลูกสาวสงสัยจึงถามพ่อว่าร้องไห้ทำไมอีก ผู้เป็นพ่อ พูดปนสะอื้น" ลูกเอ้ย เห็นเอ็งทำแบบนี้แล้ว ทำให้คิดถึงแม่เอ็งขึ้นมาน่ะซิ "ลูกสาวถามต่อ" ทำไม เหรอ พ่อ "" ก็นี่ ถ้าแม่เอ็งยังอยู่ ป่านเนี่ยย ทีวี เราก็ยังมีดูน่ะซิลูกเอ้ย..."