The Wolfpack (2015): ก๊วนบ้า (หนัง) ...ขังข้าไม่ได้

?ใครจะไปเชื่อว่า มีครอบครัวในแมนฮัตตันที่แทบไม่ให้ลูกๆ ของพวกเขาออกนอกบ้านเลยเป็นเวลา14ปี ใช้ชีวิตและเรียนโฮมสคูลอยู่ในห้อง โดยมีการ ?ดูหนัง? เป็นความบันเทิงเพียงหนึ่ง ซึ่งนั่นทำให้ทั้งหกพี่น้อง มีภาพจำเกี่ยวกับโลกภายนอกผ่านภาพยนตร์จำนวนมหาศาลเหล่านั้น? เท่านั้น!

แค่เรื่องย่อของหนังยังชวนอึ้งขนาดนี้ ซึ่งคงไม่มีใครคิดว่า นี่มันคือเรื่องจริง! จนถึงขนาดคริสตัล มอเซลล์ (Crystal Moselle)ผู้กำกับหนังเจ้าของรางวัล Grand Jury Prize: Documentary (หนังสารคดียอดเยี่ยม) จาก Sundance Film Festival 2015 เรื่องนี้ โดนกล่าวหาว่าเอาเงินไปจ้างทีมนักแสดงโนเนมมาเล่นและตู่หลอกคนทั้งโลกว่าตัวเองทำสารคดี!

ย้อนไปเมื่อปี 2010 ?เด็กหนุ่มผมยาวหกคนวิ่งผ่านฉันแถวๆ อีสต์วิลเลจ แล้วเหมือนสัญชาตญาณกดสวิตช์ในหัวฉัน ให้วิ่งไล่จนทันแล้วถามว่าพวกเขาเป็นใครมาจากไหน ตอนนั้นฉันรู้แค่ว่าเด็กพวกนี้มีอะไรไม่เหมือนใครมากๆ? ผู้กำกับหญิงเล่าถึง

การพบกันครั้งแรก ?ฉันบอกเขาว่าเป็นคนทำหนัง พี่ชายคนโตตอบว่า ?เหมือนกันเลย!? จากนั้นเราไปนั่งสุมหัวกันที่สวน หยิบกล้องมาพลิกดู คุยเรื่องหนังยาวเหยียด และฉันก็รู้ตัวว่าต้องทำหนังเรื่องนี้ให้ได้? เธอหยิบกล้องออกมา ?สัมภาษณ์เล็กๆ? ก่อนที่หกพี่น้องจะชวนไปบ้าน และหลังจากมื้ออาหารวันอีสเตอร์ที่เธอได้เห็นครอบครัวชาวเปรูนี้ (ที่ตั้งชื่อลูกทุกคนเป็นภาษาสันสกฤต) อย่างพร้อมหน้า มอเซลล์ก็ตระหนักทันทีว่ามีอะไรให้เธอค้นหาอีกมากมายนัก? แล้วการเดินทางยาวนานห้าปีของสารคดีเรื่องนี้ในบ้านตระกูลแองกูโลก็เริ่มขึ้น

ผู้กำกับ คริสตอล มอเซลล์ (Crystal Moselle)กับหนุ่มๆ แก๊งหมาป่า(Photo by Victoria Will/Invision/AP)

ออสการ์ผู้พ่อมองโลกภายนอกเสมือนคุก เขาจึงปกป้องตัวเองและครอบครัวจากโลกที่ว่านั้น ภาพยนตร์กลายเป็นตัวเชื่อมเพียงหนึ่งเดียวของพี่น้องทั้งหก นอกจากบทเรียนของแม่อดีตฮิปปี้ที่ทำหน้าที่ครูพวกเขาไม่เพียงดูหนังอย่างจริงจัง แต่ยังลอกบทคำต่อคำด้วยเครื่องพิมพ์ดีดรุ่นโบราณ ออกแบบเสื้อผ้าและอุปกรณ์เลียนแบบหนังจากกล่องซีเรียลและเสื่อโยคะ ปืนปลอมของพวกเขาเหมือนจริงจนหน่วยสวาทบุกบ้าน และวันหนึ่งที่พวกเขาได้ออกจากบ้านพร้อมหน้ากาก ?เจสัน ศุกร์ 13? ก็ถูกตำรวจรวบตัว ?มันไม่ใช่แค่โลกภายนอกธรรมดา แต่ที่นี่คือนิวยอร์ค? มอเซลล์กล่าว ?พวกเขารู้สึกว่าความเป็นจริงนั้นเหนือจริง แต่สิ่งที่น่าสนใจมากในหนังเรื่องนี้คือ เราได้เห็นว่าพวกเขาปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ได้รวดเร็วแค่ไหน ภายใต้ความกลัวที่จำกัดพวกเขาไว้อย่างมิดชิด ? นี่คือประสบการณ์สุดพิเศษสำหรับผู้ชมอย่างเราที่จะได้เห็นช่วงเวลา ?ก่อน? และ ?หลัง? ของชีวิตอันเหนือจริงนี้?

เราอาจนึกถึงหนังกรีซอย่าง Dogtooth ที่มีพ่อแม่ขังลูกไว้ในคฤหาสน์พร้อมสอนบทเรียนประหลาดโลก แต่นั่นอาจเป็นการตีกรอบสารคดีเรื่องนี้จนผิดเพี้ยนไป เพราะใช่ว่าลูกๆ ทั้งหกจะไม่ได้ออกจากบ้านเลย เพียงแต่มันขึ้นอยู่กับพ่อผู้ถือกุญแจเท่านั้น (?บางปีเราได้ออกมา 9 ครั้ง บางปีได้ออกมาครั้งเดียว บางปีก็ไม่ได้ออกมาเลย?) มอเซลล์ได้พบหกพี่น้องในช่วงที่เริ่มขบถ และเริ่มหาที่ทางของตัวเองในโลกนอกบ้านเป็นครั้งแรก ?นี่คือจิตวิญญาณของความเป็นมนุษย์ที่แสดงให้เห็นพลังของการยึดจับปรับเปลี่ยนตัวเองต่อสถานการณ์รอบข้าง ไม่ว่ามันจะพิเศษหรือแปลกแยกเพียงใดก็ตาม รวมถึงสปิริตของภาพยนตร์ในฐานะดินแดนศักดิ์สิทธิ์อันเป็นที่พึ่งพิงของใครหลายคน?

ห้าปีผ่านไป พวกเขาเติบโตและเปลี่ยนแปลง ยังมีสายสัมพันธ์เหนียวแน่นกับอพาร์ตเมนต์ที่เหมือนที่คุมขัง แต่ก็ปรารถนาแรงกล้าที่จะก้าวออกมาและเดินตามฝัน ?นี่คือการเรียนรู้ตลอดชีวิต มันจะไม่มีวันจบ มีแต่จะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ฉันยินดีมากที่ได้เป็นผู้บันทึกช่วงเวลานี้ไว้ ในฐานะพยานของการกระโจนสู่การเรียนรู้ชีวิตอันงดงามและเปี่ยมไปด้วยศักดิ์ศรีของพวกเขา?