ผลของการใช้แอพฯแอบดูแฟน?

แฟนเราเป็นคนน่ารัก นิสัยดี ให้เกียรติเรา และบอกรักเราทุกวันค่ะ ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากที่สุดในโลกแต่แฟนเราทำงานกลางคืนค่ะ แถมยังหน้าตาดีพอสมควร เลยทำให้มีผู้หญิงเข้ามาตีสนิทค่อนข้างมาก แต่เค้าก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าเค้ารักเราน้อยลงเลย จนกระทั่งวันหนึ่งแฟนเราได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง แต่ครั้งนี้มาแปลกเหมือนเค้าพยายามพูดอยู่ฝ่ายเดียวแล้วรีบวาง ทั้งๆที่ปกติแล้วเค้าจะไม่เคยปกปิดอะไร เพราะมีผู้หญิงโทรมาบ้างเป็นปกติอยู่แล้ว และเราก็ไม่เคยว่าอะไรเค้าเลย... จนกระทั่งเค้าไปทำงานในวันนั้นและกลับบ้านอีกทีในตอน 6 โมงเช้าแล้วเค้าก็หลับแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย ด้วยความค้างคาใจเราเลยแอบเอาโทรศัพท์ของเขามาโหลดแอพตัวหนึ่งที่เราจะสามรถเห็นกันได้ตลอดเวลาผ่านกล้องโทรศัพท์มือถือของอีกฝ่ายในกรณีที่มีสัณญานอินเตอร์เน็ต เสร็จแล้วเราก็โหลดแอพใส่เครื่องเราและล็อคอินโดยใช้รหัสเดียวกัน...... หลังจากนั้นเราก็ไปทำงานตามปกติ เพราะเราทำงานกลางวันแต่แฟนเราทำงานกลางคืน จริงๆแล้วเราก็กลัวเค้าถามนะว่าแอบทำอะไรกับโทรศัพท์เค้า แต่โชคดีที่เค้าไม่ได้สังเกตอะไรจนกระทั่งเขาไปทำงานตามปกติ ระหว่างนั้นเราก็แอบดูเค้าตลอดแต่ก็ไม่มีอะไร คิดอยู่ในใจว่าเราคงคิดไปเอง แล้วเราก็นอนหลับไปจนกระทั่งตี 4 กว่าๆ เลยเวลากลับบ้านตามปกติเขาแล้วทำไมถึงยังไม่กลับ ตัดสินใจเปิดกล้องดูอีกที....เห็นขาเค้าหนึ่งข้างใส่กางเกงสีน้ำเงินกับขาที่เล็กกว่าเค้าอีกหนึ่งข้างใส่กางเกงขาสั้น(กล้องหลัง) ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรคิดว่าคงเป็นเพื่อนกันกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์โชว์นั่นนี่กันอยู่ จนกระทั่งเราสลับเป็นกล้องหน้าก็เจอเป็นหน้าผู้หญิงกำลังก้มมองมาที่โทรศัพท์แต่ก็ไม่หนักเท่าหลังจากนั้นเค้าก็จูบกัน......... (เริ่มพิมพ์ต่อไม่ไหวแล้วค่ะ) T_T ในตอนนั้นเสียใจมาก เสียใจจนร้องไห้ไม่ออก ขาสั่นจนรู้สึกอ่อนแรง เราเลยเลิกดูแล้วเดินไปเดินมาอยู่ในห้องแบบคนบ้าสักพัก ในหัวมีแต่ภาพของเขาสองคน นึกขึ้นได้ว่าเป็นที่ออฟฟิตของเขา หลังจากนั้นเราเดินไปที่ครัวแล้วคว้ามีดออกมาห่อกระดาษหนังสือพิมพ์แล้วเหน็บไว้ที่เอว แล้วเดินออกไปขึ้นวินมอเตอไซค์ที่หน้าปากซอยทั้งชุดนอนโดยที่ไม่สนว่าไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน....... แต่พอไปถึงแล้วเรากลับไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปด้วยซ้ำ นั่งทรุดอยู่ข้างนอกน้ำตาเริ่มไหล จนน้องที่ขับวินมอเตอไซค์เข้ามาพยุงให้ลุกขึ้นตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเราไม่กล้าและไม่พร้อมที่จะเข้าไปเจอกับความจริงตรงหน้าเลยจริงๆ เราเลยบอกให้น้องเค้าไปส่งเรากลับบ้าน พอมาถึงที่บ้านเรานั่งนึกว่าจะทำอย่างไรต่อไป จะเอาอย่างไรดี สุดท้ายตัดสินใจโทรหาเค้าแต่ครั้งแรกเค้าไม่รับ เลยตัดสินใจโทรครั้งที่สองครั้งนี้รับเรา : อยู่ไหน?เค้า : ออฟฟิตเรา : ทำอะไรอยู่?เค้า : เคลียงานอยู่เรา : ผู้หญิงที่อยู่กับเธอสวยนะ?เค้า : (เงียบพักหนึ่ง)......ผู้หญิงที่ไหน?เรา : เราไปที่ออฟฟิตเธอมา... เรารู้หมดแล้ว ทำไมทำกับเราแบบนี้ เราไม่ดีพอเหรอ... (ร้องไห้)เค้า : เพราะว่าเธอดีไง เราเลยไม่อยากให้เธอรู้ กลัวเธอจะเสียใจเรา : กลัวเราจะเสียใจแล้วมีคนอื่นทำไม?เค้า : เดี๋ยวเรากลับบ้านค่อยคุยกัน .... วางสาย.... หลังจากนั้น 20 นาทีเค้าก็กลับมาถึงบ้าน อธิบายเหตุผลต่างๆนาๆ แต่ก็เท่านั้นเพราะเราเห็นเองกับตา พูดไปเราก็ไม่เชื่อ คืนนั้นเรานอนไม่หลับลุกขึ้มาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วแอบลบแอพฯนั้นออกจากโทรศัพท์ของเขา ตอนเช้าเราก็ขนของไปเช่าห้องอยู่คนเดียวจนกระทั่ง 2 อาทิตย์ เค้าก็ยังมาหาเราทุกวัน ขอโทษเราหลายครั้งแต่เราก็ยังไม่ยอมกลับไป จนกระทั่งเพื่อนเค้านัดเจอเราและบอกเราว่าแฟนเรารักเรามากและสำนึกผิดแล้วจริงๆ ขอให้เราลองให้โอกาสเขาดูสักครั้ง เพราะที่ผ่านมาเค้าไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เราก็เลยตัดสินใจกลับไปอยู่ด้วยกันกับเค้าอีกครั้ง พยายามที่จะลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมา เค้าก็ดีกับเราเหมือนเดิมทุกอย่าง อาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่ผลที่เกิดขึ้นคือ**เรากลับไปรู้สึกเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม ในทุกครั้งที่เค้าออกไปข้างนอกเราจะคิดว่าเค้าออกไปหาผู้หญิงคนอื่นอยู่ตลอดเวลา ทุกครั้งที่เราโทรไปเค้าจะรีบรับโทรศัพท์แม้ในเวลาที่ยุ่งอยู่ เค้าไม่เคยรำคาญที่เราจะถามเค้าว่าอยู่ที่ไหน? ทำอะไร? กับใคร? ผ่านมา 3 เดือน เรารู้สึกว่าไม่อยากยื้ออีกต่อไปแล้ว เพราะเค้าไม่ใช่ผู้ชายที่แสนดีคนนั้นที่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดอีต่อไป** ถ้าตอนนั้นเราไม่แอบทำอะไรบ้าๆแบบนั้น เราคงจะมีความสุขได้มากกว่านี้ เพราะเค้าไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเค้ารักเราน้อยลงเลย ให้เกียรติเราทุกอย่าง จนกระทั่งถึงตอนนี้เค้าก็ยังเป็นเหมือนเดิม คนเรามันมักมีผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือเราก็ตาม ควรที่จะให้อภัย ให้โอกาสกันเสมอนี่ถ้าเราไม่เห็นขนานนั้นเราคงจะทำใจได้มากกว่านี้ ทุกวันนี้เสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป เพราะคนที่เจ็บและเสียใจกลับเป็นเราเอง เพราะคนที่เปลี่ยนไปไม่ใช่เขา แต่เป็นเราที่ไม่เหมือนเดิม

"ขอโทษนะคะที่พิมพ์ยาวเกินไป มันอัดอั้นมากมายค่ะ เป็นเรื่องที่เราไม่กล้าเล่าให้คนใกล้ชิดเราฟังจริงๆ เพราะเราเคยพูดแต่เรื่องดีๆเกี่ยวกับเค้ามาตลอด และขอขอบคุณพันทิพที่เอื้อเฟื้อพื้นที่ให้ได้ระบายความรู้สึกเหล่านี้ออกมาบ้าง และขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ"