ตัดสินใจให้อภัยให้โอกาสแฟน แต่จะทำยังงัยกับความรู้สึกที่มันเสียไปแล้ว

คือ เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนเราอยู่ต่างประเทศค่ะ อยู่ด้วยกันค่ะ ใช้ชีวิตแบบสามีภรรยาจดทะเบียนที่ต่างประเทศแล้ว เพียงแต่ว่ายังไม่ได้ทำพิธีแต่งงานกันที่ไทยเท่านั้นเอง 3อาทิตย์ก่อนมาฮอลิเดย์ที่ไทยค่ะ เราอยู่บ้านเราที่ตจว. เค้ากับกิ๊กพากันไปเที่ยวสิงคโปร์ เรารู้ค่ะ เพราะเค้าเริ่มมีพฤติกรรมเค้าเปลี่ยนไป แต่ตอนแรกเราไม่แน่ใจ จะห้ามไม่ให้เค้าไปมันดูไม่มีเหตุผล เพราะยังไม่ชัวร์ หลังจากเค้ากลับมา เราถามเค้าตรงๆ ว่า เบื่อเราแล้วรึป่าว เค้าอึ้งๆ เราต่อเลยค่ะ ว่าพาผญ. ไปเที่ยวมาใช่ไหม เค้ายอมรับค่ะ เราถามว่ามีอะไรกันรึยัง เค้าบอกไม่มีค่ะ แต่นอนห้องเดียวกัน เราไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ว่าจะไม่มี เค้าบอกว่ามันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นรึป่าว (เพื่อนเค้าก็ยืนยันว่าซักมาแล้ว เค้าบอกไม่กล้ามี กลัวผญ.ไม่ปล่อย) เราก็อ่ะ ช่างมันเราถือเป็นเรื่องที่มันผ่านไปแล้ว เค้าบอกว่ายังงัยเค้าก็เลือกเราค่ะ ผญ.คนนั้นแค่คุยกันถูกคอช่วงจังหวะที่เราบ้างานก่อนจะมาฮอลิเดย์ ก็คุยปรึกษาปัญหาเรื่องงาน (แต่ไม่เข้าใจว่าตกลงไปเที่ยวไกลกันขนาดนั้น น่าจะคุยกันมานานแล้ว) เราเองไม่ก้าวก่ายเรื่องเค้าคุยกับผญ.คนอื่นค่ะ เพราะคิดว่าแค่คุยไม่เจอกันเป็นพอ จะกลัวอะไรเราคือคนอยู่ด้วยกันทุกวันนี่นา แต่เคสนี้ไม่ใช่ค่ะ เราผิดหวังมากค่ะ เจ็บ จุก เสียใจ ใจจะขาด ไว้ใจเค้ามาตลอด เราว่าเราแฟร์กับเค้าพอสมควรไม่น่ามาทำกันแบบนี้เลย เค้าบอกเราว่าอย่าทิ้งเค้า ให้โอกาสเค้านะ ใจเราตอนนั้นสับสนมากค่ะ เราอยู่ด้วยกันมา5ปี เค้าไม่เคยมีปัญหาเรื่องแบบนี้ แต่นาทีนั้นเอาตรงๆเราก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึงที่เค้าบอกเราตรงๆ ไม่แถ ไม่โกหกเรา เค้าบอกว่ากับผญ.คนนั้นยังงัยก็ต้องจบ ยังงัยก็ต้องเคลียร์ เราเลยตัดสินใจให้โอกาสเค้าค่ะ ให้อภัยเค้าให้เวลาเค้าไปเคลียร์ เราบอกเค้าว่า เราถือว่าเรื่องพากันไปเที่ยวเราจะคิดซะว่ามันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เราจะจับมือเดินไปกันเค้าต่อ แต่ก็นอนร้องไห้เก็บตัวอยู่แต่ในห้องทุกวัน เวลาอยู่บ้านคนเดียวตอนออกไปเที่ยวกับเค้าเวลาคิดถึงเรื่องนี้ รู้สึกเจ็บขึ้นมาเราก็เดินไปกอดเค้าเค้าก็กอดเรา เค้าให้เวลากับเรา เราอยากไปไหนเค้าก็พาเราไป คอยอยู่กับเรา เค้าก็พยายามช่วยประคับประคองเราให้เราผ่านเรื่องนี้ไปได้ เวลาไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็คิดแต่เรื่องนี้เต็มหัวเลยค่ะ จนบางทีเรารับกับความคิดตัวเองไม่ไหว ทั้งก่อนนอน เวลาตื่น เวลาหัวมันว่างเรื่องนี้มันลอยเข้ามาในหัว เราก็จะโทรหาเค้าคุยกับเค้าบอกว่าเราคิดอีกแล้วช่วยหน่อย ไม่ไหวแล้ว เค้าก็จะคุยกับเราเรื่องนั้นเรื่องนี้จนเราเริ่มรู้สึกโอเคแต่ปัญหาคือ ผญ.คนนั้นค่ะ เราถามแฟนเราว่านางรู้มั้ยว่าเธอมีแฟนแล้ว แฟนเราบอกนางรู้ อ้าว ยังงัยคะคุณ แปลกคนค่ะ แฟนเราบอกขอจัดการทุกอย่างขอเคลียร์ทุกอย่างเอง เพราะเรื่องนี้เค้าเป็นคนก่อ ให้เราไม่ต้องเครียด สบายได้ยังงัยเค้าก็เลือกเรา ไม่มีใครแทนเราได้ เราดูแลเค้าผ่านอะไรกับเค้ามาเยอะ เป็นผู้หญิงคนอื่นไม่รู้จะรับเรื่องแบบนี้ได้ไหม เค้าเสียคนอื่นได้แต่ไม่ยอมเสียเราไป เราก็โอเค ตามนั้นค่ะ คุณพูดมาซะขนาดนี้นะคะแต่หลังจากเค้าเคลียกับผญ.คนนั้นแล้ว เค้ายังคุยไลน์กันอยู่ค่ะ คือเราก็เข้าใจนะ เพราะเราเคยตกอยู่ในสถานการณ์คุยกับคนที่มีเมียแล้ว แต่เราไม่รู้ แต่พอรู้เราก็ทำใจยากนะเรารู้ เราให้เวลาผญ.ด้วย คือแฟนเราไปโกหกเค้าว่ากำลังจะเลิกกับเราค่ะ นางถึงถลำลึกขนาดนั้น เราบอกค่อยๆห่างกันไปก็แล้วกัน แต่คือ คุยกันแบบว่าผญ. : มาจุ๊บ5ทีสิ ยิ่งเกลียดยิ่งคิดถึง เห็นรองเท้าก็คิดถึงเธอ เพื่อนก็ถามหาเธออิแฟนเราก็ไม่น้อยหน้า เราจำประโยคไม่ได้ แต่ก็คุยกันแบบไม่เหมือนกันกำลังจะตัดขาดกันสักเท่าไหร่เรานี่ช้ำ คดีพลิกค่ะโดนว่าเพราะแอบอ่านไลน์เค้าด้วย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราไม่ยุ่งกับโทรศัพท์ เฟซบุคของเค้าเท่าไหร่ เพราะบางทีเราเองก็อยากมีโลกส่วนตัว ไม่อยากก้าวก่ายกันปัญหาคือ ตอนนี้อยู่ที่เรา เราจะทำยังงัยดีคะ กับความรู้สึกที่มันเสียไปแล้ว ความไว้ใจ ความเชื่อถือ ความเชื่อมั่นในตัวแฟนเรา เรารู้ว่าต้องใช้เวลาค่ะ แต่เราไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้เลย เราเคยสดใสร่าเริงขนาดไหน แฟนเราบอกอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เค้าจะช่วยเราให้เรากลับมาเหมือนเดิม เราบอกแฟนว่าถ้ามีครั้งหน้าเราไม่เอาแล้วนะ เรารักนะ แต่เราคงทนกับความรู้สึกนี้ไม่ไหวแล้ว เค้าบอกว่าพูดไปเราก็ไม่เชื่อเค้าว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายจะไม่มีอีก ค่ะตอนนี้เราไม่เชื่อ แต่เราจะพยายามเชื่อเราก็สงสารผญ.นะ เราพูดตลอด เราเคยเป็นแบบนาง เราเข้าใจความรู้สึก แต่เราก็เจ็บมากๆกับสถานะเราตอนนี้ คือความรู้สึกมันขัดแย้งกันในหัว คิดๆๆๆว่าอะไรเป็นทางออกที่ดีกับเรา3คน บอกกับแฟนว่า คุณทำบาปมากเลยนะ กับผญ.2คน เราเองทั้งทุกข์ ทั้งเสียใจมาก คนเป็นมือที่3โดยไม่ตั้งใจเค้าก็เสียใจ ตัวคุณเองคุณก็ไม่มีความสุขหรอก เค้าก็พยักหน้าแล้วก็ขอโทษเป็นครั้งที่38 เฮ้อออออในเมื่อเราตัดสินใจและยอมทิ้งอะไรหลายๆอย่างแล้วเพื่อจะประคับประคองชีวิตคู่ คิดแล้วว่าจะเดินไปข้างหน้ากับผช.คนนี้ ถ้าเค้าไม่ผิดคำพูด แต่ตอนนี้เรายังจัดการกับความรู้สึกของเราเองไม่ได้ บางวูบความรู้สึกแบบนั้นมันก็เข้ามาทำร้ายเราอีก เราจะทำยังงัยดีคะ หาอะไรทำก็แล้ว สวดมนต์ก็แล้ว ยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะ พรุ่งนี้จะบินไปฮ่องกงกับที่บ้าน3วัน แอบระแวงกลัวเค้านัดเจอกันอีก แฟนบอกถ้าเค้าจะไปเจอไม่ต้องรอให้เราไปหรอก เที่ยวให้สนุก อย่ากังวล เค้าจะรออยู่นี่ซื้อของฝากมาให้เค้าด้วย ความรู้สึกที่เสียไปเค้าให้เวลาเรา เค้าจะอยู่ข้างเราสร้างมันขึ้นมาใหม่เองยิ่งคิดยิ่งปวดหัว เราเฝ้าถามตัวเองว่าทำยังงัยดีๆๆๆ เราจัดการกับตัวเรายังงัยดีคะ มันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานมั้ย