น้ำตาตก...ห่างๆ กันไปสักระยะ = บอกเลิกทางอ้อมรึป่าว?

ฉันกับอดีตแฟน คบกันมา 1 ปี 8 เดือนรู้จักกันผ่านทาง เพื่อนค่ะพี่เค้าเป็นญาติของเพื่อนฉัน

เพื่อแนะนำให้รู้จัก เราอยู่กันคนละที่ คนละซีกโลกคุยกันผ่านทาง เฟส คุยกันผ่านทางไลน์ฉันอยู่ที่ไทย พี่เค้าอยู่ที่ออสเตรีย เค้าโตที่โน่น

ใหม่ๆ ก็รัก ทักกันทุกวัน เปิดกล้องคุยกันตื่นเช้าโทรไลน์ เวลาที่ไทย 6 โมงเช้า ที่โน่น ตี 2-3 ยังอุตส่าห์ตื่นมาคุยเป็นเพื่อนขับรถไปจนถึงที่ทำงานพอถึงเวลาตื่นไปทำงานก็พี่เค้าก็จะ พิมพ์มาบอกว่า ตื่นแล้วนะ กำลังไปอาบน้ำ อาบน้ำเสดแล้วกำลังแต่งตัวไปทำงาน ขับรถแล้วนะ ..... ถึงที่ทำงานแล้ว

พอพักเที่ยงฉันก็ถ่ายรูป มื้อเที่ยงให้ดู ว่ากินอะไรบ้างเที่ยงนี้ถึงเวลาพักของเค้าก็ โทรมาหา เราก็ว่างรับได้ แต่แปป เดียว

ตกเย็นเรากลับบ้าน เลิกงาน ก็โทรไปบอก เลิกงานแล้วนะปลายสายก็บอกให้ขับรถดี อย่ารีบ

ตกค่ำ ก็รอๆ ทำอย่างรอ จนกว่าจะถึงเวลาที่เค้าเลิกงาน ก็จะพิมพ์มาบอกที่ไทยเวลา 3 ทุ่ม เค้าก็เลิกงาน ถึงบ้านพอดีก็เปิดกล้องคุยกัน ไม่คุยกันก็เปิดทิ้งไว้ เปิดให้รู้สึก เหมือนอยู่ด้วยกันขนาดนอน ยังเปิด เปิดให้ได้ยิน ว่าทำอะไรอยู่ นอนแล้วหลับแล้ว

ตื่นมาก็ วนเวียนไป เหมือนเดิม

แรกๆ รู้สึก ว่าเรารักกันดีรอพี่เค้าจนกระทั่งกลัมาไทยใน 1 ปี กลับมาไทยนึงหน ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน 3 เดือนความรักช่วงแรกๆ มองข้ามเรื่องระยะทาง คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นอุปสรรคนั่งรอนับวัน นับเดือน จะถึงวันกลับ

จนกระทั่งหมดแล้วเวลาที่อยู่ด้วยกัน 3 เดือนพี่เค้าบินกลับไปนอกทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป หลังจากที่พี่เค้ามาหามาอยู่ด้วยตั้งแต่ปีที่แล้ว และปีนี้ความรู้สึกห่างๆ มันเริ่มมาคุยไลน์ไม่เหมือนเมื่อก่อน

... ตอนแรกๆ รักกันใหม่ๆ ทักไป ไม่กี่วิ ก็ตอบกลับมา...แต่นี่ ทักไป จะวัน จนจะอีกวันก็ไม่ค่อยอยากจะตอบกลับมา...บอกว่าไม่ว่าง ทำงาน งานยุ่ง

สัญญาณ นี้ฉันไม่รู้เลยว่า เค้ากำลังเปลี่ยนไป คิดว่ายังรักอยู่ ให้กำลังใจตัวเองเค้าอาจจะงานยุ่งจริงๆ งานเยอะจริงๆ ไม่ค่อยมีเวลาเวลามันไม่ตรงกันด้วยจากเปิดกล้อง ก็ได้แค่คุยๆ คุยพอผ่านๆ ไปวันๆ

มาวันนี้ เค้าบอกว่าขอเวลาสักพัก กำลังสับสนใจไม่อยากเลิก แต่ถ้ากลับไปแล้ว มันก็คงไม่เหมือนเดิมปีนี้พี่จะไม่กลับไทย มีเรื่องให้คิดอีกเยอะระยะห่าง เรื่องระยะทาง ไม่รู้ว่าจะไปแบบไหน เค้าสับสน

??? ในใจคิดว่า นี่คือขอเวลาจริงๆ หรือว่า จะขอเลิกกันแน่ที่ผ่านมาไม่มีความหมาย รักหมดทั้งใจ

ผ่านมาอาทิตย์นึง......

ทุกอย่างเงียบ เฟสเงียบ ไลน์เงียบ โทรก็ไม่โทร พิมพ์ก็ไม่พิมพ์แล้วก็มานั่งตรอมใจ กินไม่ได้ นอนไม่หลับไม่เป็นอันทำงาน เหม่อลอยทุกข์ใจและเครียด

จนมาวันนี้เค้าบอกขอเวลาขอให้โชคดีเริ่มต้นชีวิตใหม่ ดูแล และรักษาตัวเองให้ดีๆ รักตัวเองให้มากๆ....................

ฉันฟูมฟายมา อาทิตย์เต็มๆ คิด ว่าตัวเองผิดอะไร ทำไมเค้าถึงไม่รัก ผิดตรงไหนที่เค้ารักเราไม่ได้ฉันพิมพ์ๆๆ ไปเค้าก็ไม่อ่าน ไม่ตอบจนน่าจะหลายวันเข้า เค้าก็เปิดอ่าน เค้าบอกว่า.........เราคงต้องพักสักระยะ ห่างๆ กันไปก่อน ....

จนมาวันนี้ ต้องคิดและคิดให้หนักต้องขอบคุณ คุณน้าของพี่เค้าที่ให้ข้อคิด และเพื่อนที่ชักนำให้รู้จักจึงตัดสินใจ และตัดใจสะ เพื่อตัวเอง จะได้ไม่ต้องอึดอัด เสียใจอย่างนี้คนเดียว......."พี่คะ หนูคิดได้แล้ว วันนี้เราคงมากันได้แค่นี้หนูคิดว่า เรารู้จักกันผ่านทางเฟสนี้ เริ่มต้นกันที่นี่ ก็ขอจบด้วยดีที่นี่นะคะขอบคุณสำหรับ 1 ปี ที่เกือบจะ 2 ปี ที่ผ่านมาที่บอกว่าจะเผื่อใจ 50:50 แต่แล้ว หนูก็ลืมคำตัวเอง ให้ไปหมดทั้งใจ ทั้งตัวที่ควรจะรักษามันเอาไว้ หนูง่ายเอง ที่หลงฟังลมปากหลงคำพูด ว่าพี่จะไม่ทิ้งหนู พี่จะรัก พี่จะไม่ทำให้หนูเสียใจ เราจะรักกันไปจนแก่ คนเรารักกันก็มีทะเลาะกันบ้าง ที่พี่เคยพูด หนูก็เชื่อใจให้ไปหมดทุกอย่าง เสียทั้งตัว เสียทั้งใจ ไม่เหลืออีกแล้ว มันจะติดตัวหนูไปตลอดชีวิต ต่อให้หนูเริ่มต้นกับคนอื่นใหม่ ก็ทำไม่ลง ที่ต้องเอาตัวเองเป็นเดน จากคนอื่นมาให้กับคนที่เค้ารักหนูจริงๆ มันก็ทำใจลำบากที่ผ่านมาพี่ คงยังนึกไม่ถึง สิ่งที่หนูทุ่มเท สิ่งที่ทำให้ งานบวช อดหลับ อดนอน ถักหมอน จนฟ้าสว่าง กลัวว่าจะไม่ทันให้พี่บวชตอนขับรถไป คืนนั้นไปทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าเส้นทางต้องไปทางไหน แต่เพราะรักถึงทำให้กล้า กล้าที่จะไปหา เพราะคิดถึงจึงมั่นใจ หลงก็หลง กลัวก็กลัว สุดท้ายขับรถแหกโค้ง แต่ก็ยังไม่ดีพอสำหรับพี่เราคงไปได้แค่นี้ ตอนนี้ที่หนูคิด คือ ไม่รู้ว่าพี่มีคนคุยใหม่แล้วถึงสลัดหนูทิ้งได้ หรือว่า ไม่มั่นใจในตัวเองว่าเราจะคบกันยังไงต่อไปหนูมาคิดๆ ดู คนที่รักเรา ที่จริงเค้าต้อง ไม่อยากให้เราเจ็บปวดหรอก ถ้ารักจริงๆ ก็คงจะหาทางปรึกษากัน ทางออกก็ยังมีอีกหลายทาง ไม่ใช่ตัดบทไปแบบนี้ ตัดไปง่ายๆ ห่างกันสักพัก ซึ่งหนูคิดว่า พี่ก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว 30 แล้ว น่าจะหนักแน่นได้แล้ว ที่หนูพิมพ์มาตอนนี้โอเคแล้วรู้สึกดีขึ้นเพราะว่าคิดได้ เตือนตัวเองได้ หากถล้ำไปมากกว่านี้คงจะเจ็บกว่านี้หลายเท่าแน่ๆ หนูทุกข์ใจมาก แต่พี่บอกมาได้เฉยๆ ว่าขอคิดดูก่อน ขอเวลาคิด นั่นแสดงว่า ที่เราคบกันมาตกลงเป็นแฟนกันมันไม่มีความหมายมาตั้งแต่ต้นแล้ว

หนูขอบคุณนะคะ เรื่องดีๆ ที่ผ่านมา สำหรับหนูพี่ดีมาก ดีมากพอที่มั่นใจว่าและคิดไปเองว่าคนนี้แหละที่จะแต่งด้วย แต่แล้วมันก็เปลี่ยนไป ไม่รู้เพราะอะไรเหมือน เพราะใจพี่ เพราะตัวหนู เพราะนิสัย อะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้ไม่มั่นใจขอบคุณนะที่มอบประสบการณ์ชีวิตให้หนูรู้ คนที่เรามั่นใจว่าไม่ทิ้งกัน พูดอยู่บ่อยครั้งว่าจะไม่ทำให้น้องเสียใจ จนมาวันนี้ วันที่คิดว่ามันไม่น่าจะเกิด สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นจนได้ เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน พี่ที่หนูรักยังเปลี่ยนเห้อ.... ผ่านมาปีกว่า มองย้อนไปวันแรกก็ใจหาย ที่พบกัน มาวันนี้มันแป้บเดียวเองถ้าพี่มีคนใหม่ขอให้คิดทบทวนให้ดีๆ อย่าทำให้ ผญ. เค้ารักหมดใจ เสียใจ

หนูเคยพูดบ่อยๆ เมื่อก่อนหนูกลัวผิดหวังขนาด คบกัน 10 20 ปี เค้าทิ้งกันลง แต่พี่ก็ให้ความหวังว่าเราจะไม่ทิ้งกัน ไม่ทิ้งกันไปไหนหมดแล้วสำหรับหนู ตอนนี้โอเค เวลาจะบอกพี่เอง ว่าแบบไหนดีที่สุด และสำหรับหนูตอนนี้โอเคเลย ไม่ยึดติดแล้ว เสียใจอยู่อาทิตย์นึง ดีกว่าคบกันไปจนเลยเถิด จนมีครอบครัว มีพันธะ มันจะทุกข์หว่าที่หนูเป็นอยู่ตอนนี้หลายเท่าสำหรับแม่ของหนู ยังไม่กล้าบอกหรอก เพราะแม่รักพี่ และก็รักมากด้วย ตอนกลับบ้านถามออกบ่อย พี่โทรมามั้ย คุยกับพี่เค้าดีๆ อย่าเอาแต่ใจ อย่าใช้อารมณ์ สำหรับพ่อ ตอนพี่บินกลับไป หนูบอกพ่อไว้ สิ้นปีนี้จะพาไปเปิดตัว พ่อก็ยังถามถึงพี่อยู่ ส่วนพี่สาว สำหรับหนู ก็อึดอัดนะ ที่ต้องมีพี่สาวแบบนี้ แต่ยังไงมันก็เลือกไม่ได้........หว่าาาา หมดแล้ว ระบายหมดแล้ว ตอนนี้ดีขึ้น ดีขึ้นมากจริงๆหนูไม่อยากจากลาไปด้วยความเกลียด ขอจากลาแบบนี้ จากไปด้วยดี จากไปแบบมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน ไม่ต้องโกดแค้น ไม่ต้องยึดติดแล้วส่วนเรื่องของที่อยู่ที่บ้าน ว่าจะทยอยเก็บแล้วก็ส่งกลับไปให้นะคะ ของอันไหนที่สำคัญไปเที่ยวด้วยกันมาก็อยากเก็บไว้ ความทรงจำดีๆ มันก็ยังมีอยู่ มีอยู่ให้คิดถึง นึกถึงว่า เราก็ผ่านเข้ามาในช่วงนึงของชีวิตพี่เป็นรักแรก สำหรับหนูมันลืมยาก แต่พี่เองน่าจะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดารึป่าว เพราะพี่เคยมีแฟนมาแล้ว........รู้แล้วว่าเจ็บเป็นยังไง........รู้แล้วว่ารักไม่สมหวังมันทุกข์แค่ไหน

ขอให้จากกันด้วยดีที่พี่อวยพรให้หนูโชคดี พี่ก็โชคดีเหมือนกันนะคะ............รู้สึกโล่งใจ ไม่มีอะไรติดค้าง.....................และแล้วก็ต้องปล่อยวาง...............ปล่อยไปตามทางอย่างที่เค้าตั้งใจ.....อันหลังนี่ไหลเอง อิอิ มาเป็นกลอนเลย .....สู้ๆ นะคะพี่ หนทางข้างหน้า ยังอีกยาว พี่ก็เพิ่ง 30 หนูเองก็เพิ่ง 24 เข้า เบญจเพสพอดี จำไปจนวันตายเลย 25 นี่อาถรรย์จริงๆ โชคดีนะคะ กับรักใหม่ ชีวิตใหม่ที่กำลังจะมาถึง

1 ปี 8 เดือน ตั้งแต่รู้จักกันวันแรก8 สิงหาคมจากคนที่ (เคย) รักพี่Xทั้งใจน้องY"

ขอบคุณ พี่อ้อย พี่ฉอด ข้อคิดดีๆ ที่ทำให้หนู คิดได้......... ความรักนี้หนูเอาอยู่ ^^