แด่ความคิดถึงที่ผ่านมา: ยังเยาว์ยังเขลา ความรู้สึกที่ถูกปิดบัง

ความรักถ้ายังไม่ได้เริ่ม แต่ก็จบลงเสียก่อน...มันก็คงเป็นเหมือนคำถามปลายเปิดว่าถ้าได้รักกันจริงๆแล้ว มันจะเป็นอย่างไรและคงยังเป็นคำถามที่ค้างคา วนเวียน หาคำตอบไม่เจอ

เมื่อเริ่มจะมีความรู้สึกที่ระอุขึ้นในใจที่อาจจะเทียบเคียงกับคำว่ารักเราก็ยังเยาว์และยังเขลาจนไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงก็ได้แต่พาตัวไปอยู่ใกล้กับคนที่เรารู้สึกดี แค่นี้ก็มีความสุขแล้วความรู้สึกแปร๊บๆ ที่ใจเต้นผิดจังหวะ มีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ อย่างรอยยิ้มของเขาได้ลองทำอะไรเพื่อเขา และนั่นคาดคิดเอาเองว่า จะทำให้เขารู้สึกดีเมื่อเขาตอบรับมิตรภาพ ก็กลับขวยเขิน มาพร้อมกับความรู้สึกที่พลุ่งพล่านด้วยความไร้เดียงสา ด้วยความเยาว์และเขลาจึงกลับปิดบัง ความต้องการของใจตัวเองมิตรภาพจึงเป็นเพียงมิตรภาพ เป็นความสัมพันธ์ของเพื่อนแต่เพียงเท่านั้นจึงได้ใช้คำว่า... ความรู้สึกที่ใกล้เคียงกับความรักที่ขาดโอกาสพัฒนาต่อ

คำถามที่ย้อนคำนึงกลับไปว่า หากตอนนั้นเรารู้จักตัวเราอย่างที่เราเป็นตอนนี้แสดงความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนพร้อมกับความห้าวหาญ ที่ต้องการเขาเอามาแนบชิด

เรื่องราวจะเปลี่ยนแปลงไปไหมความสัมพันธ์ ความรู้สึกของเราืจะเปลี่ยนไปไหมวันนี้เรายังจะคุยกันเหมือนตอนนี้ไหมแบบไหนจะดีกว่ากัน เป็นเพื่อนอย่างเพื่อนวันนี้หรือ ย้อนกลับไปทำให้มันชัดเจนกับความรู้สึกตัวเอง แต่ไม่อาจคาดเดากับผลที่ตามมาได้

ก็คงเป็นอีกหนึ่งคืน ที่ยังนอนไม่หลับความคิดยังฟุ้งถึงเรื่ิองเก่าๆยังคงเฝ้าดูชีวิตเพื่อนที่เป็นไป กับความรู้สึกที่ติดค้างในใจ

ขอความคิดถึงของผม ล่องลอยไปตามบรรยากาศส่งผ่านไปถึงห้วงคำนึงของเธอในแค่บางครั้ง ให้เธอได้คิดถึงกันบ้างก็รู้สึกดีแล้ว