จากหลวงเป็นน้อย จากน้อยเป็นหลวง อะไรคือความสุข...หัวใจตอนนี้เต็มไปด้วยความระแวง

สวัสดีค่ะ ฉันเป็นคนหน้าตาถือว่าใช้ได้ คนส่วนใหญ่มองจะบอกว่าสวย น่ารัก ผิวขาว ตัวเล็ก อายุ 30 ปลายๆ แล้วค่ะมีการงานทำที่มั่นคง ฐานะปานกลาง มีบ้านมีรถ การศึกษาระดับปริญญาโทและกำลังจะศึกษาปริญญาเอก ดูเหมือนจะดี แต่เรื่องความรัก ฉันไม่มีความสุขเลยค่ะ เริ่มเลยนะค่ะจากหลวงเป็นน้อย แต่คนละคนกันนะค่ะ ที่ดิฉันเป็นเป็นหลวงกับผู้ชายที่เรียนที่มหาลัยเดียวกัน แต่คนละเอก คบกันมา 9 ปี แต่งงานกัน 5 ปี รวมเกือบ 14 ปี เป็นคู่ที่รักกันมาก สามีคนเก่า ทำงานที่สถาบันเดียวกัน ตอนเช้ามาส่ง ตอนเย็นมารับ ซื้อบ้านซื้อรถ พร้อมกันทุกฝ่าย แต่ว่า เขามีนิสัยเจ้าชุ้ ซึ่งเชื่อไหม นิสัยข้อนี้ของเขาฉันเพิ่งรู้มาตอนที่เลิกกันแล้ว ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เขาไม่เคยแสดงอาการ เขาเป็นคนเรียบร้อยสุขุม น่าตาดี ขาวสะอาด มีคนมาปลื้มเขาเยอะ แต่ฉันเป็นคนที่ไว้ใจแฟนมากๆ เขาบอกอะไรก็เชื่อไปหมด ไม่เคยระแวงสงสัยอะไร แต่ตอนที่เลิกกันนั้น ฉันมีคำสั่งไปราชการต่างจังหวัด 5 วัน วันไปเขาก็ไปส่งดีๆ อยู่เลย แต่พอไปได้ 2-3 วัน เขาเริ่มแปลกๆ คืนที่ 3 เขาโทรมาร้องไห้ แล้วถามว่า ยังรักเขายุไหม เวลาตอนนี้ห้าทุ่มกว่าๆ แล้ว ดิฉันหลับแล้ว จึงไม่ได้อะไร ได้แต่บอกว่า รักสิ เราคบกันมานานแล้วนะ จากนั้นก็บ่นๆ ไปว่าทำไมเมาหรอ แล้วทำไมไม่กลับบ้าน เมาที่ไหน เขาบอกว่าทำไมไม่เคยสนใจ ไม่เคยห่วง แล้วเขาก็วางสาย เราไม่รู้เลยว่า นั้นคือสัญญาณที่เขากำลังตัดสินใจจะบอกเลิกเรา รุ่งเช้าก็เอะใจ โทรไปก็ไม่ติด นึกแปลกใจแต่ก็ไม่รู้จะทำไง พอสัก 20.00 น. เขาโทรมา แล้วบอกว่า "ไม่ได้รักแล้ว ขอเลิก" เราก็อึ้ง เหมือนปลาโดนค้อนทุบ ได้แต่ถามว่า ผญ คนนั้นเป็นใคร แล้วคบกันตอนไหน เขาบอกไม่ต้องรุ้หรอก แล้วก็วางสายไป ติดต่อไม่ได้อีก ถึงวันสุดท้ายที่จะกลับ ได้แต่ร้องไห้บนรถตลอดเวลา น้ำตาไหลออกมาเอง โดยที่ในใจยังคิดว่าเขาลองใจแน่ๆ พอมาถึงบ้าน รูปพรีเวดดิ้ง ที่ขยายมาใหญ่โต และข้าวของเครื่องใช้เรา โดนเก็บไปทิ้งไว้ที่ห้องเก็บของหมดเลย เขายืนรดน้ำต้นไม้หน้าตาเฉย ได้แต่ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงเล่าให้ฟังว่า เมียน้อยเขาเป็นใคร แอบคบกันมา 2 ปีแล้ว และไม่ได้รักเราแล้ว หรือถ้าจะไม่เลิกจะรังเกียจไหม ถ้าจะอยุ่แบบนั้น 3 คน ฉันได้แต่อึ้งไม่พูดอะไร ขนเสื้อผ้าเท่าที่หาได้ แล้วขับรถกลับบ้านพ่อแม่ จากนั้น วันต่อมาก็ให้ผุ้ใหญ่มาคุยแล้วเลิกกัน หย่าขาดจากกันโดยนิรันดร์ ไม่มีพันธะใดๆ จากวันนั้นถึงวันนี้ เขาไม่เคยโทรหา ไม่มียืดเยื้อ ไม่มีอาลัยอาวรณ์ ทั้งฉันและเขา ทำเหมือนไม่เคยรักกันเลย เลิกรากันได้ง่ายดาย วันหย่าไม่มีการพูดคุยอะไร ไม่มีมองหน้า เหมือนคนเกลียดกันมาแต่ชาติปางไหน แปลกไหมค่ะ 14 ปี ไม่มีความหมายอะไร แต่ตอนนี้ได้ยินข่าวว่าเขาป่วยหนัก เส้นเลือดในสมองแตก ก็คงปล่อยไปตามยถากรรมใครมัน ....และนี่คือ คำว่า เมียหลวง ที่ดิฉันเจอมา คำว่าน้อย...หรือกิ๊ก....แล้วเปลี่ยนเป็นหลวง หรือป่าว ลองอ่านดูค่ะ ฉันเปลี่ยนไปมาก ทั้งวิธีคิด การดำเนินชีวิต กลายเป็นคนชอบเที่ยว เปิดใจคบ ผช มากหน้าหลายตา แต่โชคดีหรือการวางตัวของฉันไมรู้นะค่ะ จะมี ผช ดีๆ เข้ามาซะส่วนใหญ่ ระดับใหญ่โต ดร. วิศวะ ผู้จัดการธนาคาร หนุ่มแบงค์ หรือ เชลล์ก็ระดับหัวหน้า เข้ามา ทุกคนล้วนหน้าตาดี ฐานะโอเคทุกคน แต่ฉันไม่เคยจริงจังกะใคร คบก็ดูๆ ไป แต่ก็ทำให้คนเสียใจเยอะเหมือนกัน ด้วยความเป็นคนให้ความหวัง แต่ไม่จริงใจ ไม่ได้คิดจะใช้ชีวิตร่วมใครขนาดนั้น คิดว่าตัวเองไม่พร้อมทั้งที่อายุก็เยอะแล้ว แต่ฉันคิดว่า หากฉันไม่รัก ฉันจะไม่อยู่แบบฝืน เพื่อเงินหรือเพื่อให้มีความครอบครัว ฉันมักจะใช้หัวใจมากกว่าสมอง ไม่รักไม่ตื่นเต้นแล้วก็เลิก คนที่เจ็บเพราะฉันถึงขึ้นมาร้องไห้ต่อหน้าแม่ขอร้อง ข้าวไม่กิน ผ่ายผอมลง แต่ฉันก็ตัดสินแล้ว เลิก ก็คือเลิก ไม่คิดว่าความรักที่เขามีให้มีค่าอะไร ...ฉันก็คบคนนั้นคนนี้ ไปเรื่อยๆ แบบคิดว่า เลือกได้ อยู่คนเดียวก็ได้ ไม่เดือนร้อนใคร จนฉันมาเจอคนนี้ เขา เข้ามาทาง ออนไลน์ คุยกันแบบผ่าน ๆ เรื่อยๆ ออกแนวตื้อ แต่คุยแบบออนไลน์มานานเกือบ 6 เดือน จึงได้นัดเจอ ตอนที่เจอครั้งแรก รุ้สึกถูกชะตามาก คุยกันรู้เรื่อง แต่เขากลับบอกว่า มีลูกแล้ว และได้แยกกันอยู่กับเมียแล้ว 7 ปี ไม่ได้จดทะเบียน แต่ยังไปมาหาสู่เพราะลูก ถามว่ารังเกียจไหม คนมีลูกแล้ว ฉันก็บอกว่า แค่เพื่อนกัน จะรังเกียจทำไม หลังจากนั้นก็คุยกันเรื่อยมา เขาค่อยๆ เข้ามาแบบไม่ได้จู่โจม แต่เราก็เริ่มรู้สึกดี เริ่มเปิดใจไปไหนมาไหนด้วย เลยลองหาข้อมูลทางเฟส ก็เจอว่า รูปโปรไฟล์เขามีรูปพ่อแม่ลูก เขาก็บอกว่า ไม่ได้เล่นนานแล้ว และเอาขึ้นเฉยๆ ฉันตอนนั้นก็เริ่มสงสัยแต่คิดว่าคุยๆ ไป เดี๋ยวก็รู้เอง จึงไม่ได้ติดใจอะไร จนเริ่มรักเขามากขึ้นๆ เริ่มสนใจถาม เขาก็บอกว่าเขากำลังจะเลิกแบบเด็ดขาดที่ผ่านมาแค่ห่างๆ ฉันความรักบังตา เชื่อเขา แอดเฟสเมียเขา จนได้คุยกัน เมียเขา พูดแบบรู้ทันออกแนวสั่งสอนว่า ให้ไปคิดเอง เลิกไม่เลิกไปถามเขาดู ทั้งที่ตอนนั้นหากเมียเขาบอกว่ายังรักกันดี ฉันพร้อมจะไป หลังจากนั้นเขาก็แปลกๆ ฉันจึงขอเลิก ก็ห่างๆ เขามาเรื่อยๆ 3-4 เดือน แต่ระหว่างนั้นเขาก็ไม่เคยไปไหน คอยซื้ออาหารเช้า มาให้เกือบทุกเช้า ห้อยไว้หน้าห้อง คอยถามคนนั้นคนนี้ คอยติดตามไม่ห่างไป ฉันเลยใจอ่อนกลับไปคุยด้วย ซึ่งตอนนั้นเขาบอกว่าเขาขอเวลาเคลียร์ไม่นาน รับรองว่าไม่นาน เพราะเขามีปัญหากับเมียเขาตลอดเวลา เขาบอกอยู่ด้วยกันไม่ได้ยุแล้ว เมียเขามีนิสัยเห็นแก่ตัว เมียเขาไม่เข้าใจเขา ทะเลาะกันตลอด ฉันเชื่อ ฉันเริ่มกลับมาคบกะเขาแบบจริงจัง ตั้งแต่เดือน เมษายน 59 เขาอยู่กับฉันตลอด ยกเว้นแค่เวลาทำงาน หลังเลิกงานก็อยู่ด้วยกันตลอด ไม่มีโทรศัพท์ตามจากทางนั้นเลย เขาบอกว่า เขาได้เคลียร์กันแล้ว และห่างๆ และคิดว่าทางนั้นคงเข้าใจแล้ว มีเหตุการณ์หนึ่ง คือฉันอยากลองใจว่าเป็นยังไง ให้เขาโพสต์รูปคู่ลงเฟส จากนั้น เมียเก่าเขาก็โทรมาด่า แล้วให้ลบคนที่รู้จักออกไปให้หมด แล้วเมียเก่าเขาก็ส่งไลน์มาว่า ขอให้เราเลิกกันโดยถาวร ตัดขาดจากการเป็นสามีภรรยากัน แต่ให้เขาเลี้ยงลูกและส่งเสีย ฉันจึงเข้าใจว่าเลิกกันแล้ว และให้เขาดูแลลูกได้ตามสมควร ไม่เคยมีปัญหาเรื่องลูก ฉันไม่ใช่คนให้ความสำคัญเรื่องเงินมากนัก ยินดีหากเขาจะดุแลเรื่องลูกและค่าบ้านที่เพิ่งซื้อใหม่ แต่ไม่จบแค่นั้นสิค่ะ พอถึงวันเกิดลูกเขา เขาต้องกลับไปหา เขาขอเวลา 5 วัน ที่จะอยู่กับลูก เขาก็ไปพักบ้านหลังเดียวกัน แต่เขาบอกคนละห้อง ฉันรู้สึกไม่อยากเชื่อว่าเลิกกันแล้ว เลยมีปัญหากะเขา ถามเขา ไม่เชื่อว่าเลิกกันแล้ว พิสูจน์สิ ว่าเลิกกันแล้ว เขาเลยให้โทรไปหา เมียเขาเลย ฉันซึ่งตอนนั้นไม่ไหวแล้ว อยากเคลียร์ให้จบ หากเขายังไม่เลิก ฉันพร้อมจะจากไปเอง เมียเขา ซึ่งฉันไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่พูดให้ชัดเจน ทำไมต้องไม่บอกว่าว่าเลิกไม่เลิก ทั้งที่ฉันยืนยันว่า ไม่เลิกฉันจะไป เขาได้แต่บอกว่า จะทำอะไรก็ทำ อย่ามายุ่งกะฉัน กะลูกฉัน ไม่เข้าใจเขาจริงๆ ค่ะ ว่าทำไม เมียเขาได้แต่บอกว่าทำไมไม่ชัดเจน ฉันจะไปคุยกันก่อน แล้วค่อยไปถามเอาละกัน อืม เหมือนเดิม ทำไมสองคนนี้เล่นเกมส์อะไรกัน หากเป็นฉัน เลิกคือเลิก ไม่เลิกคือไม่เลิก ...มันอึดอัดทรมานน่าดูนะค่ะ การที่อยู่แบบนี้ จากนั้น เขาก็บอกว่า เขาได้พูดแล้วว่าเลิกกัน แต่วันนั้นเมียเขาเมา เขายังไม่เคลียร์เท่าไหร่ เขาจะพูดให้ชัดเจนอีกครั้ง เขากลับมาหาฉัน ก็เคลียร์กันอยู่นาน เขาก็บอกว่าสำหรับเขาเลิกแล้ว แต่เขาสงสาร เขาไม่รู้จะพิสูจน์ยังไง ให้รู้ว่าเลิกกันแล้ว กลัวไปทำลายความรู้สึก แต่ดิฉันซึ่งรู้สึกว่าถึงทางตันแล้ว มันมาสุดทางแล้ว มันต้องเลือกแล้ว ว่าจะเดินไปทางไหน หากเขาเลิกไม่ได้ ก็ขอให้กลับไป เขาก็ยืนยันว่า ยังไงก็ไม่กลับ เขาอยู่กับทางโน้นไม่ได้ ไม่รักแล้ว อยู่กันไม่มีความสุข แต่เขาสงสารเมียและลูกเท่านั้น ฉันไม่รู้จะทำไงดี อยากออกมา แต่ก็รักเขา และคิดว่าหากไม่รักแล้ว จะอยู่ด้วยกันทำไม อยู่ไปก็ไม่มีความสุข เขาจึงได้ตัดสินใจเลือก สรุปเขาเลือกเรา เขาโทรไปบอกเลิกทางโน้น คุยกันทำความเข้าใจกัน เขาบอกทุกอย่างผ่านไปแล้ว .....แต่ตอนนี้ผ่านมาได้ 1 อาทิตย์ เขาบอกว่างานกีฬาสีลูก ต้องกลับไปหาลูก 3 วัน ฉันไม่รู้จะทำไง ระแวงเขา กลัวเขากลับไปคืนดีกัน กลัวเขาโกหก ฉันจะทำยังไงดีให้ไม่ทุกข์ใจแบบนี้ หรือจะพิสูจน์ไปเลยว่าเลิกไม่เลิก ฉันไม่อยากโทรไปหาเมียเก่าเขาแล้ว ไม่อยากทำตัวแบบนั้น ไม่อยากรบกวน แต่ฉันทำไมไม่เชื่อใจเขาเลย มันทุกข์นะ กับการต้องระแวงคนที่ตัวเองรักแบบนี้ ฉันควรทำไงดี ...........