ใครว่าเหตุผลไม่สำคัญกับความรัก ...

ปัญหาของความรักบางครั้งมันก็ไม่ได้เกิดจากการที่ใครคนใดคนนึงเปลี่ยนไปแต่ฝ่ายเดียวหรอก แต่มันเกิดจากการที่คนทั้งคู่กลับไปเป็นตัวเองคนเดิมทั้งคู่มากกว่า เคยพูดถึงไปแล้วเรื่องที่ผู้ชายบางคนแรกๆก็ดีแสนดีแต่พอคบไปแล้วนิสัยเปลี่ยน แต่ก็เห็นหลายๆคู่ที่ผู้ชายมันก็ดีๆเหมือนเดิม หรือบางคนมันก็เลวเสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้ว แรกๆผู้หญิงก็รับนิสัยแบบนั้นได้ ร้ายแค่ไหนก็ "รับดั้ยขร่ะ" แต่เวลาผ่านไปทั้งที่ผู้ชายมันก็เป็นเหมือนเดิม แต่กลับเป็นความต้องการของผู้หญิงก็ต้องการมากขึ้นต่างหาก จากความต้องการที่ขอแค่ได้เจอหน้า ได้พูดคุยนิดหน่อยก็มีความสุขแล้ว กลับต้องการอะไรที่มากขึ้น เช่นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ต้องพร้อมคุยเสมอที่ตัวเองต้องการ หรือต้องพาเที่ยวไกลๆ ซื้อของแพงๆให้ หรืออยากแต่งงานมีลูกหลานด้วยกัน ทั้งๆที่ด้วยนิสัยใจคอและวิถีชีวิตของอีกฝ่ายมันไม่ใช่คนที่จะทำแบบนั้นตั้งแต่ต้น เราจึงได้เห็นอยู่บ่อยครั้งที่ผู้หญิงมักจะพยายามเปลี่ยนคนที่ตัวเองรักให้เป็นดั่งใจเสมอ ทั้งที่ตอนแรกที่คบกันก็บอกว่าคนที่แหละใช่ที่สุดแล้ว แต่ถ้าใช่แล้วทำไมต้องเปลี่ยน

มันก็เหมือนสำนวนที่ว่า "ยามรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน ยามร้าวรานน้ำตาลยังว่าขม" เพราะคนเรานั้นตอนรักกันใหม่ๆมันจะอยู่ในช่วงแห่งการหลง นิยามของความหลงสำหรับผมก็คือการที่คนใช้อารมณ์เหนือเหตุ ต่อให้อีกฝ่ายจะแย่ จะเลว หรือจะไม่ถูกใจยังไง เรากลับใช้ความรู้สึกของเราเข้าข้างเขาให้มันดูดีขึ้นมาได้ พร้อมจะให้อีกฝ่ายได้ทุกอย่าง เงินทอง ความรัก แม้จะเป็นเรื่องที่ non-sense มากๆ หรือเรื่องที่ไม่สมควร ผู้หญิงก็ยอมได้ บางคนถึงกับยอมเสียตัวให้ผู้ชายทั้งๆที่รู้ว่ามันเจ้าชู้ เพียงเพื่อจะซื้อใจมัน เพียงเพื่อจะพบว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย บางคนยอมให้มันถ่ายคลิปไว้แฉกันตอนที่จะเลิกจนเลิกไม่ได้ก็มี กว่าจะตาสว่างรู้จักใช้เหตุผลควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ก็ตอนที่หลายๆอย่างมันสายเกินไป แก้อะไรไม่ได้แล้ว ดูจากกรณีของ "ฟ้า จิลมิกา" เป็นตัวอย่างก็ได้ หรือจากผู้หญิงหลายๆคนที่ต้องกลายเป็นซิงเกิลมัม เพราะท้องกับผู้ชายเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักรับผิดชอบ

จะว่าไปแล้วคน Gen Y นี่เป็นรุ่นของคนที่ไวต่ออารมณ์ความรู้สึกมากกว่าคนรุ่นก่อน ซึ่งตรงนี้มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย คือเรารู้จักเข้าใจความสำคัญของอารมณ์กันมากขึ้น ไม่ได้ใช้ชีวิตไปวันๆเป็นหุ่นยนต์ไร้หัวใจไม่แคร์ความรู้สึกใครหรือแม้แต่ความรู้สึกของตัวเองเหมือนคนรุ่นก่อนๆ แต่เมื่อไหร่ที่เรายึดมั่นกับอารมณ์ของตัวเองมากเกินไป โดยไม่สนเหตุผล มันก็เป็นปัญหา

ความรักก็ต้องการเหตุผลบ้าง เคยคุยกับน้องคนนึงเรื่องที่ว่าทำไมคนสมัยก่อนถึงคบกันได้นานกว่าคนสมัยนี้ โดยเฉพาะคนในยุค Baby Bloomer นี่ อยู่ทน อยู่นานกันดีเหลือเกิน ทั้งที่บางคู่นี่ก็มนุษย์ลุงมนุษย์ป้าชัดๆ แต่ไม่ยักจะเบื่อกัน แม้แต่คนที่ถูกจับคลุมถุงชนหลายๆคู่ก็ยังรักกันได้ยาวนาน คำตอบคือเพราะคนยุคนั้นถูกบังคับให้ใช้เหตุผลมาก่อนอารมณ์ยังไงล่ะ หลายๆคู่ที่คบกันโดยไม่ได้รักกันแต่เริ่มแล้วอยู่ไปก็รักกันเพราะเห็นในความดี ความเข้ากันได้จากนิสัยลึกๆของอีกฝ่าย และอยู่ด้วยกันไปนานๆก็มี (แต่ก็ไม่ใช่ทุกคู่นะ เพราะบางคนลึกๆมันก็ไม่มีดีจริงๆ ต้องดูเป็นเคสบายเคสไป ถถถถถถ) อย่างที่บอกอยู่เสมอ เราจะรู้ว่าใครเป็นคนที่ใช่หรือไม่ใช่จริงๆได้ยังไงถ้าไม่ลองเปิดใจคบกันดูซะก่อน บางคนสนใจแต่เปลือกนอกของคนอื่น เห็นว่าเปลือกไม่สวย ไม่น่าสนใจ ก็เบื่อแล้ว ไม่เอาแล้ว ทั้งๆที่จริงแล้วไอ้คนๆนั้นมันอาจจะเป็นคนเดียวที่ตอบรับความต้องการในด้านอื่นๆของเราได้ เพียงแต่เขาไม่มีโอกาสได้พิสูจน์ตัวเองเท่านั้นเอง ในทางกลับกันคนบางคนที่ภายนอกดูดีน่าสนใจ พอคบกันไปแล้ว ข้างในของมันอาจจะไม่มีอะไรที่ถูกใจเราสักนิดเลยก็ได้

หลายๆคนอาจจะคิดว่าความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ไม่เกี่ยวกับเหตุผล ซึ่งมันก็ถูก ถ้ามองในแง่ของความรักอย่างเดียวอ่ะนะ แต่อย่าลืมว่าชีวิตคู่มันไม่ได้มีแต่ความรัก มันยังมีปัจจัยอื่นๆที่สำคัญกว่านั้นด้วย ตรงนี้แหละที่ทำให้เราต้องใช้เหตุผล ผู้ชายที่ไม่เจ้าชู้ และสามารถหยุดนิสัยแย่ๆของตัวเองได้ เพราะเขามีเหตุผลที่จะทำเพื่อลูกเมียที่ตัวเองรัก หากผู้ชายเลือกที่จะปล่อยให้อารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่มันก็เอาไปทั่ว ไม่ต้องสนเหตุผลดีชั่วทางสังคมใดๆ ส่วนผู้หญิงถ้าใช้แต่อารมณ์มันก็คบได้ทุกคนไม่ต้องสนคนดีคนเลว โดนทำร้ายยังไงก็ทนต่อไป ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น ตัวอย่างที่ชัดเจนคือพ่อเราเลิกสรุปบุหรี่แบบหักดิบได้เอง เพราะกลัวจะไม่ได้อยู่กับลูกกับเมียจนแก่ เพราะดันมีลูกตอนแก่แล้ว ถ้าใช้แต่อารมณ์ตัวเองเป็นหลักคงไม่มีทางเลิก

ที่พูดมาคือไม่ได้สนับสนุนการคลุมถุงชนนะ เพียงแค่ยกตัวอย่างมาให้เห็นเฉยๆ คือเราอยู่ในยุคที่ปล่อยอารมณ์ความรู้สึกกันได้ตามใจแล้ว แต่ก็อย่าปล่อยให้มันเกินเลยไปนัก ถ้าเลือกรักใครได้ก็เลือกเหอะดีแล้ว แต่อยากจะให้รู้จักเลือกด้วยสมองกันให้มากกว่าเดิม บาลานช์อารมณ์และเหตุผลให้มันเท่าๆกัน แล้วชีวิตจะดีเอง