เจอเมียน้อยในห้องนอนตัวเอง แต่ทำอะไรไม่ได้

เราเคยตั้งกระถู้เมื่อเร็วๆ นี้ว่าแล้วครั้งนึ่งว่าเมียน้อยกับสามีอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่บอกว่าไม่คิดอะไรกันแล้ว

ล่าสุด เมื่อวานนี้ เราไม่รู้ว่าฟ้ามีตาเค้าสงสารเราหรือเค้าอยากให้เราหมดเวรหมดกรรมจากครอบครัวนี้สักทีมั้ง เราทำงานประมาณ 10 โมง ไม่รู้อะไรดลใจให้เราอยากกลับบ้าน พอดีมีน้องที่ทำงานมาขอให้เราพาไปธนาคาร แล้วธนาคารก้อใกล้บ้านเรา ระหว่างรอ ไม่รู้อะไรดลใจให้เรากลับบ้านโดยไม่มีเหตุผล แต่ไม่ว่าอะไรเราก็ต้องขอบคุณจิงๆ เราเข้าบ้านไป บ้านเรา 2 ชั้น พอเราเข้าประตูไปเราเดินผ่าน แม่ย่า น้องชายสามี คู่สะใภ้ และเพื่อนๆ ของน้องสามีเราอีก 3 คน เราเดินขึ้นห้องไปโดยไม่รู้ว่าจะขึ้นไปทำไม พอเราเปิดประตู สิ่งที่เราเห็น เราร้อนไปทั้งตัวเลย เจ็บมาก เราเห็นคนที่เคยเป็นเมียน้อยสามีเรา นอนอยู่ตรงที่เรานอน นอนเล่นโทรศัพท์ เปิดทีวี เปิดแอร์ สบายใจ แต่มันอยู่คนเดียว สามีเราเค้าไม่อยู่บ้านเพราะโทรหากันแต่เช้าแล้ว และเค้าบอกว่าเค้าจะออกไปทำธุระนอกบ้าน ซึ่งตอนเราไปถึงสามีเราก้อไม่อยู่บ้านจิงๆ โทรไปก้อไม่ติด เราก้อด่าทุกอย่างที่ด่าได้ เราไม่รู้จะด่าใคร จะด่าแม่ผัว หรือใครดี คือครอบครัวเค้ารู้กันหมด เราบอกว่าบ้านเนี่ยไม่ใช่บ้านกูก้อจิง แต่ห้องเนี่ยเป็นห้องกู ให้เกียรติกูกันบ้าง เนี่ยมันที่นอนกู ไม่ใช่นึกอยากจะเหยียบหัวกูก้อทำกันได้เลยแบบนี้ รู้มั้ยแม่ย่าเราทำไง นอนเล่นโทรศัพท์ ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เราด่ามันเสียงดังมาก ครั้งนี้เราไม่ตบไม่ตีแล้ว เราขยะแขยง เราไม่อยากเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ เราบอกให้มันออกมาจากห้องเรา มันไม่ยอมออกมาประตูก้อเปิดอยู่นะ เรายืนอยู่หน้าห้อง เราบอกว่าออกมากูไม่ทำอะไรหลอก มันแมร่งโครตทำตัวเป็นนางเอกเลย เราด่ามันเสียงดังตั้งใจด่าสาดคนทั้งบ้าน แต่มันพูดเบา คือทำเป็นพูดดีอะว่า เราไม่ผิดหรอก มันผิดเองที่มานอนแค่จะมาชาร์ตแบต คือพูดให้เราดูเป็นคนไม่ดี แต่ตอนนั้นเราไม่สนใจแล้วว่าใครจะมองเรายังไง เพราะเราไม่เคารพแล้วแม่ย่าแบบนี้ รู้ว่ามันไม่สมควรแต่ก้อเอามันมาที่บ้าน เห็นเราโง่ อยากทำอะไรก้อทำ พอสามีเรามาเค้าก้อเข้ามาห้ามแล้วบอกว่า เค้าไม่รู้ว่ามันมา เค้าพึ่งกลับมา สงสัยแม่เค้าคงโทรตามสามีเรามาห้าม สามีเราก้อมาจับเราแล้วบอกว่า เค้าไม่รู้ เค้าไม่รู้จิงๆ เค้าทำอะไรไม่ได้ มันเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับน้องเค้า อันนั้นเราเข้าใจ แต่ปล่อยให้มานอนในห้องเรา เรารับไม่ได้จิงๆ ถึงสามีเราจะรู้ หรือไม่รู้ เราก้อไม่โอเค เชื่อมั้ยเรารู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้...มากเพราะอะไร ตอนเราลงมาข้างล่างเรามาเผชิญหน้ากับแม่ผัว เค้าไม่พูดอะไรเลยทำตัวไม่น่าเป็นแม่คนเลย มีคนมาทะเราะกันในบ้าน แทนที่จะห้ามหรือพูดอะไรสักอย่าง อันนี้ปากอมตีนอยู่มั้ง เราเดินผ่านอีเมียน้อยนั้นมา เราพูดว่า อยากอยู่อยู่ไป เราขอถามว่าคำเนี่ย เราพาลใครปะ เราบอกว่าอยากอยู่บ้านนี้ก้ออยู่ไป เราไปเอง ไม่ใช่ใครอยากให้อยู่ก้ออยู่ไป แต่มันทำหน้าเศร้าพูดใส่แม่ผัวเราว่า อย่าพาลคนอื่นสิ แบบเสียงเศร้าอ่ะ !!!!! นี่เรากลายเป็นคนพาลเพียงชั่วพลิบตา เราก้อเลยตะโกนด่าว่า กูไม่ได้พาลใครทั้งนั้นแหละ กูด่าคนเดียวอี...แล้วเราก้อเดินออกมาเลย เราไม่รู้ว่าเราให้อภัย ให้โอกาส เปลืองเกินไปรึป่าว หรือมันเวรกรรมอะไรของเราที่ต้องมาเจอครอบครัวแบบนี้ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจิงๆ เราเชื่อว่าเราดูแลตัวเองได้ และอยู่ได้ เราจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกเรา สู้ สู้