ทำไงดีล่ะกับรักครั้งนี้

ก่อนอื่นเราขอสมมุติให้ผู้ชายคนนั้นมีชื่อว่า เอ แล้วกันนะ เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่า.... เรากับนายเอเนี่ยเราเคยเห็นหน้ากันตั้งแต่ม.1 แต่แปลกนะที่เราไม่เคยทักกันเลย จนอยู่ๆวันหนึ่งเขาก็ล้อเราว่าเราชอบคนนั้นคนนี้ ล้อบ่อยเกินจนเรารู้สึกแย่เพราะช่วงนั้นเราก็เครียดๆอยู่ เราเลยผลักเขาล้มลงไป แต่ว่าพอเราผลักเขาเราก็มาคิดทีหลังนะ รู้สึกเสียใจแปลกๆ ว่าทำไมถึงทำแบบนี้เมื่อเราเจอเขาเราจึงขอโทษ จากนั้นก็ไม่ได้ไรกันอีกเลย ต่อมาช่วงใกล้สอบกลางภาค เขาก็ทักมาหาเรา เรื่องแนวข้อสอบ แล้วเขาก็ถามว่า.....ขอคุยด้วยได้ไหม เราจึงถามว่า แล้วแกไม่มีเพื่อนหรอ นายเอจึงบอกเรามาว่า ก็มีอ่ะ แต่ไม่ค่อยได้มาคุยด้วย เราเลยคุยกับเขามาโดยตลอด และนี่ก็เป็นบ่อเกิดแห่งความรัก เราเริ่มคุยกันมาเรื่อยๆๆทุกวันๆ เราทั้งสองต่างก็มีความรู้สึกดีให้กันและกันเรามีความสุขมากๆช่วงนั้นนะ เราไปไหนเขาก็ไปด้วยตลอดเลย คุยกะเราตลอดเลยกลับบ้านก็บอกด้วยนะทั้งๆที่ตอนนั้นเรายังไม่ได้แบบบอกชอบกันหรือไรกัน แต่แล้ววันนึง ตรงกับวันปีใหม่เราจำได้แม่นเลยล่ะ วันที่31ธันว่าคม เวลา 00.00 ง่ายๆก็วันที่1มกราอ่ะเนาะ55555 โรแมนติกอ่ะดิทุกคน แต่แล้วมันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่คิดหรอกนะ นายเอบอกชอบเรา โห้ยเราก็เขิลดิ เขิลตัวบิดม้วนไปม้วนมาเลยแบบคือดีอ่ะนะ ช่วงแรกเราก็ดีๆกันอยู่หรอก จนกระทั่งวันหนึ่ง......... เขาไปดัดฟันเรียกได้ว่าแทบไม่น่าเชื่อเลย เขากลับมาเขากลายเป็นคนอีกคนเลยล่ะ แบบไหนรู้มั้ย เขาเริ่มตีตัวออกห่างเราบางครั้งอารมร์เสียใส่ด้วยทั้งๆที่ เราอยู่เฉยๆอ่ะ เราก็ผิดได้แต่เราก็เข้าใจเขานะว่าแบบดัดฟันมันปวดก็อาจจะหงุดหงิด และอาจจะเป็นเพราะ ฮฮร์โมน ในตัวเขาด้วยก็ได้ แรกๆเราก็ไม่ได้ไรเท่าไหร่กะเรื่องพวกเนี้ย แต่มีมากกว่านั้นน่ะสิ เขาเจ้าชู้ขึ้น เขาทำไรไม่แคใครเลยจนเพื่อนนี่แบบแทบจะไม่อยากคบแล้วอ่ะเพื่อนต่างบอกกันว่า นายเอเปลี่ยนไปจริงๆ เขาเป็นแบบเนี้ยอยู่ประมาณสองเดือนได้นะ แล้วเราก็ทะเลาะกับเขาอยู่อย่างเนี้ย แต่เราก็ไม่ละเลิกความพยามเลยนะ เราทำให้เขากลับมาเป็นคนเดิม ถึงแม้ว่าเราจะเหนื่อยช่วงนั้นเป็นไรที่ เฟลมากๆเลยนะ เขาทั้งไม่ใส่ใจเราเอาแต่เล่นเกม ขนาดทะเลาะกันยังแบบเล่นเกมกะเพื่อนได้อย่างมีความสุขอ่ะ ทั้งๆที่เรานั่งจมกองน้ำตาอยู่นะ เขาเจ้าชู้ขึ้น เขาไม่แคเราเลย เขาจะมาหาเราต่อเมื่อ เขาเดือดร้อน เช่น ทำพาวเวอพ้อยไม่ได้ หรืองานไรก็แล้วแต่ เราติวสอบให้เขาทุกครั้งเลย เราต้องพากันเรียนสิเนาะหลังจากสองเดือนเราก็เริ่มดีขึ้นเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ก็มีความสุขกันพักใหญ่ๆเลยนะ แต่พอมาช่วงหลังๆนี่ ..... เขาก็เปลี่ยนไป เขาชชอบอ่านข้อความเราแล้วก็หายไป พอเราส่งไปเขาก็เงียบ สักพักก็มาตอบ เราก็เสียใจนะ แต่เราก็อดทนนะ เราเคยคุยกะเขาตั้งแต่แรกเลยนะ ว่า มีไรพูดกันนะ อึดอัดไรอยากได้ไรไม่อยากได้ไรบอกเลย เราต้องบอกกันนะ จะได้อยู่กันได้อย่างมีความสุขแต่แล้ววันนึงเขาก็บอกมาว่า เขาอึดอัดที่เขาไม่ค่อยได้เล่นเกมแบบแต่ก่อนเลย ไม่ได้ดูยูทูปดูหนังแบบแต่ก่อนแต่เราก็ไม่ได้พูดไรนะ เขาบอกว่าอิสระเขาน้อยลง เขาอึดอัดที่ต้องบอกตลอดว่าทำไรไปไหน เราเองอยากจะบอกเขาว่า เราผิดไรหรอ ทุกคนลองคิดตามเรานะ ในหนึ่งวันเขาต้องช่วยพ่อทำงาน เราเองก็เข้าใจนะ เพราะเราต่างคนต่างก็มีหน้าที่ของตัวเองเราเข้าใจว่าเขาก็เหนื่อยเขาก็อยากพัก จริงไหม แต่เราอยากจะถามนะ ในหนึ่งวัน เขาช่วยพ่อทำงานอ่ะ บางครั้ง ชวนเรากับเพื่อนของเขาเล่นเกม เล่นๆอยู่เขาก็ต้องไปขายของอย่างเงี้ย เรากะเพื่อนเขานี่รอจนหลับเลย แล้วเราน่ะหรอเราเกี่ยวหรอที่ทำให้อิสระของเขาหายไป วันๆหนึ่ง เขาว่างซะที่ไหน เขาขายของพอเขาจะเล่นเกมกะเพื่อน เล่นได้แปปๆ เขาก็ต้องไปอีกละ แล้วเขาก็บอกว่า เราทำให้อิสระของเขาน้อยลง มันใช่หรอ.........

ในวันๆหนึ่งเขาแทบจะไม่ได้มาคุยกับเราเลย แทบจะไม่มีเวลาให้ด้วย แต่เราเองก็ต้องเข้าใจยอมรับว่าบางครั้งก็มีงี่เง่าบ้างนะ แล้วเราผิดอะไร เรามีส่วนที่ทำให้อิสระเขาน้อยลงหรอ เราควรจะถามเขามากกว่า ว่าวันๆเขาเอาเราไปไว้ตรงไหน ทำไมถึงคิดว่าเราทำให้อิสระน้อยลง ทั้งๆที่วันๆเขาก็ทำงาน พอตัวเขาจะเล่นเกมดูหนัง เขาก็ต้องไปขายของแล้วกลับมา แต่เขากลับมาบอกว่าเราทำให้อิสระเราน้อยลงทั้งๆที่หนึ่งวัน เขาแทบจะไม่ได้มาไรเราเลยนะ แล้วร็ไหม ทำไมเวลา ไปไหน เราถึงอยากให้เขาบอกเรา เราเป็นห่วงเขาไง เขากลับบ้านเขากลับรถตู้ บ้านเขาไกล ประมานชม.กว่าๆ ถึงเราจะคอยสังเกตตลอดอ่ะ ว่าเวลาที่เขาถึงบ้านมันกี่โมงๆ เพราะถ้ามันเลยจากนี้ เราจะโทรหาเขาทันที เรากลัวเขาเป็นอันตราย เราทุกคนต่างก็ไม่ร็ด้วยกันั้งนั้น ว่าเราจะตายเมื่อไหร่ เราก็แค่หวังว่าถ้ามันเกิดไรขึ้น เราก็พอจะช่วยเขาได้บ้าง ไม่ได้มีเจตนาร้ายเลย นี่ก็คือสาเหตุที่เราให้เขาบอกว่าไปไหนมาไหน แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นว่าต้องบอกทุกๆนาทีว่าถึงไหน แค่บอกว่าไปไหน ถ้าถึงที่หมายก็บอกแค่นั้นเอง เออเราจะได้สบายใจว่าเขาปลอดภัยนะ เขาบอกเราอีกว่า เขาอยากเล่นเกมกะเพื่อน เขาขอเราเราก็ให้เล่นนะ เราเห็นเพื่อนชวนเขาเล่น บางครั้งเขาปฏิเสธไปเพราะเขาง่วงนอน แต่น้อยครั้งนะที่แบบเราจะไม่ให้เขาเล่นเพราะมันดึกแล้ว เขาบอกเราเองนะ ว่าเขาไม่อยากเตี้ยเขาจะนอนเร็วแต่รู้มั้ยเขาเคยบอกว่า เพราะเราทำให้เขานอนช้าทั้งๆที่บางครั้งเขาเล่นเกมยันเที่ยงคืน เรานี่หลับสบายไปละ เรากลายเป็นคนผิดเฉยเลย พอเราบอกให้เขานอน กลับกลายเป็นว่า เอ้าเขาอึดอัดอยากเล่นเกมกะเพื่อน ทั้งๆที่เขาบอกเองว่าเขาไม่อยากเตี้ย เขาจะนอนเร็วๆ แล้วบางทีนะเขานั้นแหละที่ปฏเสธเพื่อนเอง ทั้งๆที่เราให้เล่นนะ แต่เขาไม่เล่นเอง เอ้าแล้วเราผิดไรอ่ะ...........วันนั้นเขาไปโลตัสเขาไปโยไม่บอกเราเลย เราก็รอเขา ว่าทำไมมันนานแปลกๆ ตอนนั้นเขาบอกเขาจะดูการ์ตูน สิบนาทีจะจบแล้วๆเขาบอกเราเราก็รอเขาเกือบครึ่งชม. อ่ะ เเล้วเราจะทักเขาไปแต่ในแมสเซนเจอมันขึ้นว่าโทรหาไม่ได้คล้ายกับว่าเขาปิดเน็ตแล้วมันขึ้นว่าใช้งานเมื่อ27นาทีที่แล้วเราก็โทรปกติไปหาเขา พอเขารับปุบ เราก็ถามว่าเขาอยู่ไหนเขาบอกอยู่โลตัสเสียงเขาเหมือนหงุดหงิดเราอ่ะเราเลยวางไปพอเขากลับมาเขาก็ขอโทษแล้วบอก้ราว่า เราโทรไปตอนที่เขาจะโทรหาพ่อ เอ้าแล้วเราถามหน่อยเราผิดำรเราจะรู้ไหมว่าเขาจะโทรหาพ่อตอนนั้นอ่ะ เราเป็นห่งเขามาก เราหวังดีกับเขาเราทั้งช่วยทำงานนะพาวเวอพ้อยอ่ะ โดยที่ไม่เคยแคว่าเราจะนอนดึกแค่ไหน มีวิชาหนึ่งนะ อีกคะแนนเดียวเขาได้เกรดสี เราก็ช่วยทำเขามีหน้าที่คือส่งอ่ะ เพราะตอนนั้นเราก็ว่างๆด้วย เราเลยช่วยทำ แล้วเราถามหน่อยเราจะไม่ทำก็ได้ใช่ไหมล่ะ คะแนนก็ไม่ใช่ของเรา แต่เพราะเรารักหวังดีและเป็นห่วง ทุกวันครบรอบเราก็มี ของขวันเป็นวิดิโอให้นะ แต่บางเดือนเหมือนเขาจะไม่ใส่ใจเราสักเท่าไหร่เลย เราจำเรื่องราวของเขาได้ทุกอย่าง เรากับเขาทะเลาะกันล้านครั้ง ก็มีแต่เรื่องเดิมๆทั้งนั้น เลยซึ่งเราเคยบอกเขาว่าไม่ชอบอย่าทำ บางครั้งเราก็ร็นะ ว่าเราส่งข้อความไปเขาเห็นแต่ไม่ตอบ เราก็เสียใจแล้วบอกเขาไปแล้วว่าอย่าทำ อะไรที่เราเคยบอกว่าอย่าๆๆๆๆๆเขาก็ทำอ่ะ เราบอกอย่าพูดขอโทษอีกนะ เขาก็พูดแล้วบอกว่าก็ไม่ร็อ่ะทั้งๆที่เราก็บอกไปแล้วจนบางครั้งเราโมโหจะเป็นโรคประสาทอ่ะ เขาเคยโกหกเราด้วยนะ แต่เราดันไม่โง่อ่ะดิ เราคุยโทรศัพท์กะเขาตอนนั้นเราทะเลาะกัน เขาทำเสียงร้องไห้เราเลยบอกว่าอย่าโกหก ร้องไหจริงใช่ป่ะสาบานดิว่าร้องจริง เค้นไปเค้นมาเขาก็บอกว่า ไม่ได้ร้องครับ จนเราแยกไม่ออกอ่ะว่าไรเขาพูดจริงหรือโกหก เราเหนื่อยมาก เมื่อก่อนเขาเรียนได้แค่3.7กว่าๆแต่แล้วเราก็ช่วยเขาจนเขาได้3.8 3.9เรานี่ต้องพูดซำ้แล้วซ้ำอีกเจ็บคออีกกว่าเขาจะรู้เรื่องเราไม่เคยทิ้งเขาเลยนะ แต่เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวตลอดอ่ะ ผิดเสมออ่ะ เราเลยบอกเขาไปว่า พูดมาได้ไง เวลามีปัญหา ก็ช่วยเหลือ สอนการบ้านติวหนังสือ มีปัญหาครอบครัวก็อยู่ปลอบใจ ให้ร้องไห้เต็มที่เลย ตอนนั้นเขาทะเลาะกะเพื่อนเขาแคเพื่อนมากเขาร้องไห้ เลยล่ะ แล้วตอนนั้นเขาก็ทะเลาะกับเราด้วยเราไม่อยากให้เขาเสียใจ เราเลยต้องหยุดเรื่องตัวเองไว้ก่อน ไปปลอบใจเขาเรื่องเพื่อนทั้งๆที่ก็ทะเลาะกะเราด้วย เราไม่อยากเห็นแก่ตัวไง เรานี่ไปขอร้องเพื่อนให้คืนดีกะเขาทุกวัน จนคืนดีด้วยอ่ะ เราคงผิดมาสินะ ที่ไม่เคยดีด้วย เราโดนพวกคนที่เคยชอบเขามองจิก เราก็ไม่ส็ไรเลยนะ เพราะเราไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ เราดูแลเขาตลอด อ่ะ ทำให้หมดเลย ใส่รองเท้าผูกเชือกรองเท้า เขาหิวบ่อยมากเวลาเรียนเสร้จทุกๆคาบเรียนก็หิวอีกแล้วเราก็วิ่งไปซื้อของให้ บางทีข้างกลางวันเขาซื้อมาเขากินไม่ได้ เราก็วิ่งไปซื้ออย่างอื่นให้ งานเช่นแผ่นพับพาวเวอพ้อยเราก็ทำให้เพราะเขาไม่เก่งแต่เราก็สอนเขานะ เขาไม่สบาย หายไปไม่ติดต่อมาเรารอยันเช้าเลย ปกติเห็นแต่ผู้ชายดูแลผู้หญิงแต่นี่มันกลับกันสินะ ะ5555555 เราบอกเขาเสมอว่าอยากให้เขาขัยน มีความรับผิดชอบพ่อมแ่จะได้สบายเราจึงพยามสอนเขาทุกอย่างไง เขาไม่เข้าใจไม่เป็นไรแต่ไม่เป็นไรแค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านะะะครั้งแรกที่เขียน