เป็นแฟนทหารต้องอดทนกว่าทหาร จริงมั้ย..?

ขอแชร์เรื่องราวนะคะ ช่วง สิงหา 57 ตอนอยู่มหาลัยปี2 มีผู้ชายรุ่นน้องปี1ในเอกเดียวกัน หน้าตาก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไรหรอก แถมยังเจ้าชู้มาก -..-" จีบคนนั้นคนนี้ไปทั่ว เราเองก็ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาดันมาจีบเรา แต่ก็ไม่ได้ชอบเขานะ ก็ไม่ใช่สเปคอ่ะ55 พอเขาเดินผ่าน เราก็ไม่มอง พอเราเดินผ่านถ้ารู้ว่าเขานั่งอยู่เราจะหลบสายตาไม่ก็เดินไปทางอื่นแทน จะไม่ยิ้ม หน้านิ่งๆ #ทุกคนบอกว่าเวลาเรายิ้ม เราน่ารักมาก (เขาบอกมานะ?) แต่เวลานิ่งเราดูหยิ่งมาก ไม่ได้หยิ่งชะหน่อย>< เข้าเรื่อง! พอถึงช่วงล่าลายเซนรุ่นพี่ เขาได้ไปขอเบอร์โทรเราจากเพื่อนเรา เพื่อนคิดว่ามาตามหาสายรหัสเลยไม่คิดอะไรก็ให้ไป แล้วเขาก็โทรมา จีบทุกวันจนเรารู้สึกว่าการคุยโทรศัพท์กับเขามันเป็นชีวิตประจำวันไปแล้ว ในช่วงที่คุยกับเราเขาก็คุยกับคนอื่นด้วย เราก็เลยทำเป็นไม่ได้สนใจอะไร แต่ลึกๆก็เสียใจนิดๆ พอช่วงปิดเทอมเขาบอกว่าเขาจริงจังกับเราจริงๆนะ (เราก็คุยกันสารพัด ) เขาบอกพ่อแม่เขาเรื่องเรา เขาบอกเราว่าถ้าเราไม่ตกลงคบ เขาก็ไม่อยากทนเห็นหน้าเราเพราะทำใจไม่ได้ บอกจะออกไปสอบทหารเรือ โอเค เราเห็นเขาจริงจังเราก็เลยตัดสิ้นใจลองคุยแบบจริงจังดู แต่แล้วเขาก็ไปสอบอยู่ดี แล้วก็สอบได้ ช่วงที่ไปเรียนแรกๆ ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกเพราะ รร ไม่ให้พกพาเครื่องมือสื่อสาร นานๆจะคุยกัน ช่วงที่โดนกักรอเขาคิดถึงเขามาก ยิ่งช่วงฝึกภาคสาธารณะ ไม่ได้คุยกันเป็นเดือน เราก็รอต่อไป เมื่อถึงวันที่ 31 ตุลา 58 เราตกลงคบกันเป็นแฟน คุยกันทะเลาะกันบ้าง ยอมเขาตลอด #เพื่อนถามตกลงใครจีบใคร55+ วันที่ 18 ธันวา 58 เราจะส่งข้อความในเฟชบุ๊คไปหาเขา แต่เฟชที่ล็อกอินไว้เป็นเฟชเขา เราเลยไปเห็นข้อความที่เขาคุยกับคนอื่น และ!!!..แฟนเก่าซึ่งอายุมากกว่าเรา1ปี อ่านข้อความล่าสุดวันที่ 10 ธันวา 58 ซึ่งพึ่งผ่านไปได้ประมาณอาทิตย์เดียวเอง เขาคุยกันเขานัดโทรหากันเวลากลับบ้าน เขาส่งข้อความเป็นห่วงเป็นใยกันเยอะอยู่ แล้วที่พีคที่สุดคือ #เขาขอแฟนเก่าคืนดีในวันที่เรากับเขาตกลงเป็นแฟนกัน คือวันที่ 31 ตค 58 เรารู้สึกเสียใจ วูบวาบแบบบอกไม่ถูก จุกมาก เรารอให้เขาโทรมาช่วงที่เขาว่าง ชีวิตนี้มีแต่รอ><ในหัวคิดจะเลิกอย่างเดียว แต่ในใจทำใจไม่ได้  เขาได้แต่บอกว่าเรื่องมันผ่านมาแล้ว อ่าว อาทิตย์เดียวเนี่ยนะ แต่พอคุยไปคุยมาก็โอเค เราให้โอกาสเขา แล้วบอกเขาว่า ถ้าจะกลับไปก็กลับ ไม่ว่าอะไรหรอก แต่อย่ามาหลอกกัน ขอร้อง ตีความได้ประมาณนี้ แต่ในใจก็ยังไม่ไว้ใจหรอก เขาก็ยังไม่เปลี่ยนนิสัย จนต้องขอเลิกอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก แต่เขารักเรามากนะ แต่เขาก็รักคนอื่นด้วย จนเพื่อนเราไม่ชอบเขา บอกให้เลิก เราเลยถามเพื่อนว่าเคยเห็นแฟนที่เขาลงไม้ลงมือกันมั้ย เราก็อยากให้คู่นั้นเขาเลิกกัน ทำไมไม่ไม่เลิก นอกเหนือสิ่งที่มันมากกว่าความเจ็บปวด คือความผูกพันกันไง เขาหวงเรามาก ไปไหนมาไหนต้องบอกตลอด ห้ามทุกอย่าง ทุกวันนี้เขาตีกรอบให้เราเล็กมาก เพราะเขากลัวเราจะทำแบบเดียวกับที่เขาทำ แต่เพราะมันคือนิสัย เราค่อยๆพูดทุกอย่างให้เขาเข้าใจ ทั้งเรื่องเจ้าชู้ แล้วความเอาแต่ใจของตัวเอง ปลายเดือนธันวา แม่เขาได้โทรมาคุยกับเรา ขอให้เราไปงานราตรีสองสมอกับเขา เพราะเชื่อกันว่าถ้าใครไม่มีญาติหรือแฟนไปด้วย จะโดนทำโทษหรือโดนกัก แม่ได้ฝากเขาไว้กับเรา บอกว่าเขาเป็นเด็กเอาแต่ใจ แม่ฝากดูแลหน่อยนะ คืนนั้นกลับมาถึง กทม. ประมาณเที่ยงคืน กว่าจะหารถกลับมาห้องก็เกือบตีสองก็ทะเลาะกันเล็กน้อย จนมาถึงห้องเขาก็เหมือนหงุดหงิดมาก เราก็พูดกับเขาดีๆนะ แต่เขาชอบบอกว่าเราดูเฉยชา ใจเย็น แต่เป็นเพราะเราไม่อยากทะเลาะต่างหากล่ะ แต่แล้วเราเริ่มทะเลาะกันแรงขึ้นจนเราทนไม่ไหวจะเดินออกจากห้อง เขารีบวิ่งมาคว้าตัวเราไว้ เราก็จะออกให้ได้ เขาเลยกระชากแขนเราแบบทำทุกอย่างเพื่อให้เราไม่เดินออกจากห้องไป โดยไม่สนว่าเราจะเจ็บตัวหรือไม่ จนเขานั่งราบลงกับพื้นแล้วกอดเท้าเอาหน้าแนบกับเท้าเรา เราก็พยายามดึงเท้าออก เขาก็ไม่ยอม เราต้องบอกว่าห้ามทำแบบนี้กับใครนอกจากพ่อแม่ รักกันจริงก็คุยกันดีๆ ไม่ใช่ยื้อไว้แค่ตัว ถ้าทำแบบนี้อรก เราจะเลิกนะ เค้าก็ปล่อย แล้วเราก็กอดเขา หลังจากนั้นได้เวลาออกภาคทะเลเดือนนึงนานที่จะได้คุยกัน รออีกแล้วเรา ต้องรอเรือลงเกาะ วันนึงเราเปิดโทรศัพท์เขาที่ฝากไว้ ก็ได้เห็นข้อความแจ้งเตือนในเฟชคนนั้นคนนี้รับแอดเพื่อน โดยมีแต่ผู้หญิงเราก็เป็นแม่พระไม่เลิก สมฉายาจริง! พยายามใจเย็น ไม่อยากคุยกับเขาช่วงนั้นเพราะรู้ว่าแค่ฝึกก็เหนื่อยพอแล้ว พอกลับมาก็ดีใจมากนะที่ได้เจอ แต่ก็เคลียร์กันยาว ทั้งคุยดีแล้วก็ทะเลาะจนเราใจอ่อนอีก แต่เราตกลงกันว่าเลิกเล่นเฟชทั้งคู่ จากนั้นเราก็เริ่มเปิดใจคุยกัน เพื่อจะเปลี่ยนความคิดของเขาบ้างอย่าง ที่เขาไม่เคยเปิดใจยอมรับ เราก็พูดบอกเขาทุกอย่าง ค่อยๆ เปลี่ยนเขา จนปัจจุบันเขาก็ดีขึ้นมาก เลยล่ะ^^ คิดว่านะ