คิดว่า"การมีประสบการณ์"สำคัญกับเรื่องความรักมากน้อยแค่ไหน

ผมอายุ 20 แล้วครับ ตอนนี้อยู่มหาลัยปี 3 ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลย แล้วก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่เริ่มต้นชีวิตการมีแฟนกับคนใกล้ตัวไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือรุ่นพี่ (ออกตัวก่อนว่าผมชอบผู้หญิงอายุมากกว่าหรือเท่ากัน ไม่ค่อยชอบคนเด็กกว่าเท่าไหร่ มันเป็นรสนิยมส่วนบุคคลที่ไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดเหมือนกัน)

เข้าเรื่องเลยนะครับ ที่ผมคิดแบบนั้นเพราะผมรู้ตัวเองดีว่านิสัยอย่างผมคงคบกับใครได้ไม่นาน คือผมเป็นผู้ชายที่นิสัยบางอย่างคล้ายๆ ผู้หญิง (คิดว่าน่าจะเป็นเพราะสนิทกับแม่มากกว่าพ่อมาตั้งแต่เด็ก เลยรับเอานิสัยบางอย่างของเพศตรงข้ามเข้ามา) แต่การแสดงออกบางอย่างค่อนข้างรุนแรงกว่า ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่ากลัวคนจะเข้าใจผิดว่าผมเป็นตุ๊ดหรือเกย์ เพราะผมเป็นผู้ชายห่วงหล่อ ชอบแต่งตัว บางทีก็เป็นคนเรื่องเยอะไม่แพ้ผู้หญิง (แต่ยังสนิทกับเพื่อนผู้ชายมากกว่าอยู่ดี) เพราะคิดว่าคบกับใครได้ไม่นาน ก็เลยรู้ตัวดีว่าแฟนคนแรกต้องไม่ใช่คนสุดท้ายของผมค่อนข้างแน่ โอกาสเลิกกันมีสูง แล้วสำหรับผมถ้าเลิกกันไปแล้วก็คงกลับมาเป็นเพื่อนหรือพี่น้องกันได้ยากมาก เพราะผมจะทนเห็นเขารักผู้ชายคนอื่นไม่ได้ ผมก็เลยพยายามเลือกคนที่อยู่ไกลออกไปสักหน่อย เพื่อที่ว่าจะได้เรียนรู้ชีวิตการมีแฟนกับใครคนนั้น เพราะผมรู้ข้อดีของคนที่มีแฟนอยู่ห่างกันหลายอย่าง ไม่ว่าจะทำให้คิดถึงกันมากขึ้น ฝึกให้มีความเชื่อใจซึ่งกันและกัน ตัวเราเองก็มีเวลาส่วนตัวมากกว่า ในขณะที่คนใกล้ตัวยังไงมันก็ต้องเจอกันทุกวัน ถ้ามีเหตุให้ต้องอยู่ไกลกันก็มีโอกาสเลิกกันสูง (อันนี้สำหรับผมนะ ของคนอื่นเป็นยังไงไม่รู้เหมือนกัน)

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะใช้คนที่อยู่ไกลเป็นทางผ่านในการกลับมาคบคนใกล้ตัวนะครับ แต่ในมุมมองของผม ถ้ามีแฟนที่มีระยะห่างกันอยู่ในระดับหนึ่ง มันได้ประสบการณ์อะไรมากกว่ามีแฟนอยู่ใกล้ชิดกันมากๆ เพราะได้เรียนรู้เรื่องระยะทางกับความเชื่อใจไปในตัวด้วย ผมอยากจะเรียนรู้ชีวิตการมีแฟน เก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตทั้งหมดจากใครคนนั้น ที่สำคัญก็คือ ถ้าได้คนดีก็ดีไป คบกันได้ยาวนาน เผลอๆ อาจจะไม่เลิกกันก็ได้ แต่ถ้ามีเหตุอะไรให้ต้องเลิกกัน มันก็ตัดใจได้ง่ายกว่าเลิกกับแฟนที่เป็นคนใกล้ตัว เพราะถึงลบอะไรออกไปหมด แต่ยังไงก็ต้องเจอกันทุกวัน จะมองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ

เรื่องประสบการณ์ทางความรัก ผมคิดว่านาทีนี้คงฟังเรื่องเล่าจากคนรอบข้างไม่ขึ้นแล้ว ยังไงแต่ละคนก็ให้คำปรึกษาเราได้แค่บางส่วนเท่านั้น ต้องลองเจอกับตัวเองถึงจะเข้าใจได้ดีที่สุด แต่ด้วยความที่ขาดประสบการณ์เหล่านั้น ผมก็เลยรู้สึก"ไม่กล้า"ที่จะเริ่มต้นกับใครหลายคน เพราะกลัวว่าจะเสียคนรู้จักคนดีๆ ไป เลยเลือกที่จะเก็บเขาไว้เป็นเพื่อนหรือพี่น้อง ส่วนตัวเองก็เลือกที่จะไปหาคนที่ทำให้เรียนรู้สิ่งต่างๆ เกี่ยวกับความรักได้หลายๆ เรื่อง ตั้งแต่คบกันจนถึงเลิกกันไปแล้ว (แต่ถ้าไม่ต้องเลิกกันก็ดี คบกันต่อไปยาวๆ เลย)