ผมควรทำยังไงต่อดีละครับ...

คือเรื่องมีอยู่ว่า...ผมมีแฟนเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ก็นานละครับกว่าจะได้คบกัน คบกันเพราะเพื่อนๆของผมเอง แต่แล้วมันก็มีอยู่คบกันได้ประมานเดือน เขาก็มีทาทีว่าเซงๆเบื่อผม ผมก็บอกเขาว่า แกคงยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ แกเอาเราไปแทนเขา แต่ตอนแรกเขาก็บอกว่าไม่ใช่ แต่สุดท้าย เขาก็ยอมพูดมา หลังจากวันนั้นเป็นวันที่เขาทำร้ายจิตใจผมมากๆ แต่ผมก็ยังรักเขาเหมือนเดิม เวลาผมรักใครรักจิงจังนะครับ หลังจากเขาพูดเล่น สักพักเขาก็มาขอโทษผม แต่ผมก็ให้อภัยเขา ก็คุยกันดีๆมาตลอด หลังจากสองเดือนผ่านไป ผมกับเขาก็มีความสันพัธ์ที่มากกว่าเพื่อนไปมากแล้ว เพราะอยู่ห้องเดียวกันด้วย ผมก็ได้โอบเขาไว้ในอ้อมกอดของผม ผมก็ไม่เคยได้อะไรแบบนี้จากใครมาก่อน กอดของเขามันทำให้ผมมีความสุขมาก รอยยิ้มของเขาทำให้ใจผมร่าเริง แต่คบได้ไปประมาน5เดือน มันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง ผมเป็นคนขี้น้อยใจ งี่เง่าไปหน่อย เอาง่ายๆ คล้ายผู้หญิง แต่ผมแมนพอนะถึงจะะอะไรไปหน่อย555 ถึงจะทะเลาะกันช่วงนั้น ผมก็กลับไปคืนดีกับเขา ช่วงแรกๆ ผมต้องเป็นฝ่ายไปง้อ เอาใจทำทุกอย่าง เมื่อแรกๆคบ ก็ไปไหนกับเขาทุกครั้ง แต่เขาก็ไปกับเพื่อนๆของเขา ซึ่งเป็นผู้หญิงแต่แรกๆผมก็ไม่ได้อะไร พอไปนานๆที ผมก็คุยกับเขาเรื่องเพื่อนเพราะเขาเอาแต่ติดเพื่อนเขา แล้วผมก็คอยตามมาตลอด ผมก็ขอเขาว่าไปกับเรา เพื่อนเราบ้างได้ไหม มันเป็นความน้อยใจ พอคบกันไปนาน ความสัมพันธ์มันมากเกินไปมาก พ่อแม่เขา ก็รู้ว่าเรายังไงกันแต่เขาก็บอกให้เป็นเพื่อนกันซึ่งพ่อแม่เขาครอบครัวเขาก็คงรู้จักผมดี เพราะผมเคยไปไหนกับพ่อแม่เขา เคยกลับกับเขาบ่อยๆ แต่เริ่มหลังๆ เหมือนว่าผมอยู่กับเขามานานพอจะรู้เรื่องนราวอะไรหลายๆอย่างๆ "อันนี้แล้วแต่ผู้คน" ผมก็ดูแลเขา แต่พอผมเห็นเรื่องที่เขาน่าจะไม่ลงลอยก็บอกเขา หรือเรียกกันง่ายๆสั่งเขาว่าต้องทำแบบนี้นะ แต่เขาก็ติดผมมาก หลังจากไม่ได้ไปยุ่งๆกับเพื่อนๆของเขา ผมก็พูดกับเขาว่า ไปกับเพื่อนๆหน่อยไหม ด้วยความรู้ว่ามันเริ่มห่างๆ ผมก็คิด ไหนจะเรื่องเพื่อนๆคนอื่นที่ไม่ชอบเขา ผมก็คอยบอกคอยดูแล เหมือนคำพูดคำสั่งเขาจะเป็นคำด่าสำหรับเขา เหมือนว่าผมไม่รักเขาผมเอาแต่ใจ ซึ่งมันก็ มีความเอาแต่ใจของผมไปบ้างๆ เพราะว่าผมดูแลเขาหลายๆเรื่องแต่เหมือนเขาไม่ค่อยทำหรืออะไรสักอย่าง มันก็มีความเหนื่อยความท้อ ผมก็เลยมีความเอาแต่ใจกับเขาไปบ้างซึ่งใจผม รักเขามาก ผมเป็นโรคเรื่องสมอง แบบเขาพูดอะไรผิดๆ หรืออะไรก็ไม่ดี ผมจะจี๊ดที่สมอง จี๊ดแบบไมเกรนอะ เพราะผมอาจจะใช้ความคิดกับเขามากกว่า ผมเคยบอกเขาว่า ช่วยสนใจเราหน่อยได้ไหม เวลาเราเรียนเวลาเราทำอะไร เพราะผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่เขาเรียนเก่ง ผมก็ขอให้เขาสอนการบ้านติวให้ผม แต่บางครั้งผมอาจจะเล่นไปบ้างแล้วก็ดูเหมือนเขาบอกว่าเหนื่อยเพราะผมเอาแต่เล่น ซึ่งเวลาเขาถามผม ผมก็ตอบเขาช้า ถึงจะเล่นไปหน่อย แต่ผมก็พยายามเรียนรู้ เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีบ้าง เพื่ออนาคตผมด้วยกับเขา แล้วมีอยู่วันหนึ่ง เขาก็ทำให้ผมจี๊ดเอามากๆ แต่เรื่องที่ผมโกรธอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่หนักมาก แต่ผมก็ไม่คุยกับเขา เขามาร้องไห้อ่อนวอนผมก็ไม่ยอมคืนดี แต่ซึ่งจิงๆ ใจผมความรู้สึกผมอยากลงไปกอดเขามาก แต่มันเป็นอะไรไม่รู้ร่างกายไม่ทำตามเลย พอหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่คุยกับเขา สองวันแล้วเย็นวันที่สองเขาก็ส่งข้อความมาหาผมว่า ขอให้โชคิดีนะ เราจะไม่กวนแกอีก นั้นเป็นเพราะว่าเขามีคนคุยใหม่ ทั้งที่เพื่อนบอกอะไรเตือนอะไรเขาไม่เคยฟัง  แล้วอีกสองวันผมก็ไปง้อเขา แต่เวลาเขาทำอะไรผิดผมจะไม่เคยเลยนะไม่ให้อภัยเขา ถึงจะโกดแต่เพราะรัก รักเขามากๆ ก็เมื่อรู้ว่าจะเสียเขาไป ผช. คนที่เขาคุยด้วยก็เพื่อนเพื่อ ชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง ผมก็ขอร้องอ้อนวอนเขา สัญญาว่าจะดูแล แล้วเขาก็กลับคือมา แต่เขาก็ดูเหมือนใจเขาจะไม่เหมือนเดิม เพราะเขาได้มีคนคุยไปแล้วซึ่งผมก็ไม่กล้าทำอะไรมาก เพราะว่าผมกลัวเขาโมโห ซึ่งผมรักเขามากๆ ถึงผมจะอะไรไปหน่อย เพราะรัก มันก็ต้องให้อภัยกัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยุดคุยก็หันมาสนใจผมแทน ก็อีกไม่นาน หลังจากคุยกันอยู่ดีๆ อยู่กันดีๆ พอวันจันมา เขาก็ดูทีท่าเปลี่ยนไป เหมือนเขาบอกว่าเขาไม่รักผมแล้ว แต่เขาดันไปส่องเฟสคนที่เขาเคยคุยด้วย ทั้งที่เพื่อนๆเขาก็เตือน แต่เขาไม่เคยฟังดื้อ ผมก็คอยต้องปัดกวาด สิ่งที่เขาทำไว้ แต่เพื่อนๆหลายๆคนก็บอกว่า เขาทำผิด ให้เลิกๆ ไปเลยจะไม่ได้เจ็บ ผมก็อยากทำแบบนั้น แต่ว่า ผมทำไม่ได้ เพราะว่าถ้ารักกันจิง มันผ่านจุดๆนั้นมากันแล้ว ไหนเราก็สนิทกับพ่อแม่เขาอะไรก็ลงตัวไปหมดแล้ว เพื่อนๆทุกคนก็พยายามช่วย พยายามบอก แต่เขาก็ไม่ฟัง ผมควรทำยังไงดีครับ