รู้สึก..ยังไง? เมื่อแฟนเฉยชาเหมือนหุ่นยนต์

สวัสดีค่ะ เป็นลูกสาวค่ะ ที่บ้านหัวโบราณนิดๆ แต่ไม่ห้ามมีแฟน ขอแค่ดูแลตัวเองได้แต่ลึกๆเหมือนแม่จะยังเป็นห่วงเรามากๆอยู่ดี

ต้องเล่าก่อนว่า เราเป็นเด็กขยันเรียนเอามากๆแต่เล็ก..ประถมนี้เกรด4ทุกเทอม แต่ไม่ได้เครียดน้าค่ะ ก็เชิงว่าอ่านเสมอต้นเสมอปลายพอมาม.ต้นก็ยังท๊อป3 ท๊อป5ตลอดน้า ซึ่งก็มีหนุ่มมาจีบค่ะ เยอะไหม??ก็หลายอยู่

เราก็ไม่ได้อยากมีน้า คนที่จีบเรา ก็จีบไม่ติดน่ะสิ๊ 55555 เรื่องปกติที่จะปฏิเสธคนที่เข้ามาบ่อยๆอย่างสุดโต่งไม่เคยสนใจเรื่องมีแฟน แหะๆ นี้เรื่องจริงเลย

แต่....พอมันจะมามันก็มา เราก็เล่นๆอะไรของเราไป ก็รู้จักเด็กผู้ชายสูง ตัวขาวๆนิสัยเรียบร้อยก็ดูขรึมๆ ยิ่งรู้จักยิ่งเหมือนเด็กผู้หญิงมากกว่าซึ่งก็น่ารักดี ค่อนข้างเป็นสุภาพบุรุษนิสัยเด่นๆก็คือ เงียบๆยิ้มอย่างเดียวเขาเป็นคนกวนๆน่ะ แต่ก็นิ่งๆ นิ่งเอามากๆเลยทำให้อยากรู้จัก ..พอเราเจอกันบ่อยๆก็สนิทกันพอเราบอกว่าให้มาหาหน่อย เขาก็รีบมาทันที ..เราก็ไม่ทำไรอ่ะ แกล้งเล่นซ่อนหา อาณาเขตคือทั้งโรงเรียน555555555555สักพัก ๆ2-3เดือนละก็เลยลองคบกันดูข้อสังเกตที่พบก็คือ เลี้ยงตลอด คือไม่ได้ขอ ก็จะเลี้ยง-ให้ได้... ค่ารถค่าของกิ๊ฟช๊อปชอบซื้อของน่ารักๆมาฝาก ตอนนั้นเขาไปมาเก๊ากับพ่อและพี่ชาย ก็ซื้อกิ๊บติดผม(สวยมากจริงๆ)สร้อยคอเล็กๆเป็นทองK(ของแท้)กับสร้อยคริสตัลมาให้ ทำให้เราไม่คิดว่าคนที่ดูเฉยชาจะมีsenseในการเลือกของขนาดนี้ว่างๆเวลาแวะมาหาก็ซื้อchocolateมาให้เป็นกล่องเลย น่ารักมากเป็นรูปทะเลๆแต่ละชิ้นก็รูปร่างหน้าตาไม่เหมือนกัน พี่เรายังมาแย่งกินอยู่เลย เยอะมากๆ

ตอนได้นี้โคดงง เราไม่ได้หวังไม่ได้ขออ่ะ แบบ..........ตอนนั้นถามว่าชอบไหมก็ดีน่ะ แฟนซื้ออะไรมาให้ตลอด มันก็หวานๆดี แต่ลึกๆเราก็ไมได้อยากได้อะไรเยอะแยะขนาดนี้น่ะ(หัวเราะ)ก็คิดสะว่าเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งแล้วกัน

ทีนี้..เวลาผ่านไปเกือบปี ด้วยความที่เขาเป็นคนพูดน้อย ก็เป็นหน้าที่เราที่ต้องพูดคนเดียวอยู่นานๆเข้าเราก็ไม่ร็จะพูด ไม่รู้จะเล่าอะไร จนเราต้องไล่ให้เขาไปอ่านหนังสือพวก วิธีจีบสาวเขาก็ไม่สนใจ เขาชอบตอบแหย่ๆ ว่าา... "ก็จีบมาได้แล้วไงคนนึง"บอกกี่หน ก็ตอบอย่างนี้ตลอด จนเอาเป็นว่าเราเซ็งมากๆ

เรื่องสุภาพเขาก็สุภาพจริง ไม่เคยว่าเรา ไม่เคยเรื่องเยอะใส่ ไม่เคยขัดใจ เขาไม่ชอบอะไร เขาก็พูดดีตลอดเสียแต่ว่า ...เขาไม่ช่วยให้วันๆนึงมันมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้เลย

เราอธิบายว่ารักก็เหมือนขนมปังน่ะ ต้องการความสดใหม่ช่วงทำชิ้นใหม่ให้เราหน่อย เราต้องการความสวีท ความหวานเขาก็ตอบมาหวาน .."นี้หวานไม่พอหรอ"

คุยมือถือกันเกือบช.ม. เราพูดเล่าอยู่คนเดียวจนตอนหลังแค่ครึ่งช.ม. เราก็หมดเรื่องจะเล่าเเล้ว...เราบอกว่าอยากฟังเขาเล่าบ้าง เขาบอกเขาไม่รู้จะเล่าอะไร ชอบฟังมากกว่า

สุดทายก็ไม่พ้นความเบื่อหน่าย

มันไม่สนุก วันๆเราก็อ่านหนังสือ ทำการบ้านตั้งใจเรียน พอคุยกับแฟน แฟนดันเหมือนหุ่นยนต์

เราเลยตัดสินใจว่าถ้ายังเป็นอย่างนี้ มันเหมือนเราไม่มีแฟน แถมคบๆกันก็ไม่ค่อยเจอกันเดือนนึงไม่เกิน3ครั้งเห็นจะได้

เราไม่รู้ว่ามันคือแฟนหรือว่าเพื่อนกันเพราะมันดูไม่ค่อยมีอะไรพิเศษมากมาย สำหรับของที่เขาให้ เราก็ขอบคุณมากแต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการเราต้องการคนที่อยู่ด้วยกันทุกวันเเล้วมันมีความสุข...

นั้นแหละคำตอบ

เราก็เลยตัดสินใจบอกเลิกเขา สุดท้ายเราก็มารู้สึกผิดเองอ่ะ

แต่เราไม่เคยว่าเขาด้วยคำไม่ดีเลยน่ะ ไม่แม้แต่จะเอ่ยคำว่า "เบื่อ(เขา)"บอกเเต่ว่ารู้สึกหน่ายๆ เเบบเบื่อๆเซ็งๆ ไม่รู้เป็นอะไร

สุดท้ายพอบอกเลิก เราดันมารู้สึกผิดเองสะอย่างนั้น ...หึๆก็จริงๆเเล้วมันไม่ใช่ข้อหาร้ายเเรง

แต่มันไม่ได้เติมเต็ม หรือมีอะไรเพิ่มเติม เราไม่รู้ว่าจะมีกันไปเพื่ออะไร

เพราะพอคุยเรื่องอนาคต ชีวิต อยากเรียนอะไร เขาก็ไม่ค่อยคุยกับเรา บอกแค่ว่า"ไม่รู้"

ใช่ เขาพูดคำว่าไม่รู้บ่อยมาก นับร้อยนับพันคำพอถามอะไรก็จะตอบว่า "ไม่รู้" งงมากว่าเพราะอะไร