#โปรดอย่าเลื่อนผ่าน แชร์ให้ลูกลุงเห็น "พ่อ...ที่ไม่อยู่ในสายตาลูก"

ลุงยกสมบัติที่ลุงพอมีให้ลูกกับเมียหวังให้เค้าเก็บเอาไว้เพื่อจะดูแลลุงแต่ดูสภาพลุงตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับหมาข้างถนนเลยชีวิตของคุณลุงพิการเดินไม่ต้องต้องมานอนตากแดดตากลม ตากฝน นอนทับของอุจจาระ ปัสสาวะไม่เคยได้อาบน้ำ มานานแรมปีลูกสาวแท้ๆที่เรียกว่าลูกกลับเดินผ่านเพียงวางข้าวไว้ให้แล้วเดินจากไปอย่างไม่มีเยื่อใยย้อนกลับไปเมื่อครั้งอดีต ( จากคำบอกเล่าจากคุณลุง )คุณลุงได้ใช้ชีวิตอยู่ในครอบครัวที่แสนอบอุ่นมีภรรยาและลูกสาว 2 คน ในเมื่อคุณลุงเห็นว่าตัวเองอายุมากขึ้นจึงตัดสินใจยกสมบัติที่มีให้กับภรรยาและลูกหวังว่าปั้นปลายชีวิตเค้าจะมาดูแลแต่กลับไม่ใช้อย่างที่คิดภรรยาและลูกหลังจากไปพร้อมสมบัติที่ยกให้ไปกลับทอดทิ้งให้คุณลุงต้องเผชิญชีวิตตามลำพังคุณลุงจึงมาพักอาศัยกลับญาติ แต่ด้วยเหตุผลประการใดไม่ทราบคุณลุงต้องออกมาอยู่ตามข้างถนนจนสุดท้ายมานอนตรงนี้มาหลายปีแต่ด้วยร่างกายที่อายุเยอะทำให้เริ่มเดินไม่ได้เส้นที่ขาตึง ไม่สามารถยืดได้ทั้ง 2 ขาทำให้ปัจจุบันคุณลุงเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ต้องนอนตากแดด ตากฝน แบบนี้มีอยู่วันนึงฝนได้ตกลงมาหนักคุณลุงต้องพยายามคลานข้ามถนนมาอีกฝั่งเพื่อหลบฝน ระหว่างข้ามถนนด้วยความมืดรถที่วิ่งมามองไม่เห็น ชนคุณลุงอย่างแรงทำให้ตอนนั้นคุณลุงบาดเจ็บเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดคนขับรถและพลเมืองดีจึงรีบส่งโรงพยาบาลปัจจุบันคุณลุงยังคงนอนอยู่ที่บนถนน พระราม 3เท่าที่ทราบจากพลเมืองดีเล่าให้ฟังว่าคุณลุงเป็นคนพิจิตรมีลูกสาว 2 คนโดยคนโตทำงานในซอยโดยบางวันลูกสาวคนโตจะเดินเอาข้าวมาวางไว้ให้แล้วโดยจากไปโดยไม่สนใจคิดจะรับพ่อตัวเองไปอยู่ด้วยเลยคุณลุงนอนแบบนี้มานานแรมปีของทับ อุจจาระ ปัสสาวะตากแดด ตากฝน โดยพลเมืองดีก็ช่วยได้ตามกำลังตอนที่เมศเดินทางมาถึงพบสภาพคุณลุงนอนบนกองขยะเน่าเหม็น กลิ่นตลบอบอวนภายในกางเกงมีอุจจาระ ปัสสาวะเต็มกางเกงเส้นผมแข็งทั้งหัว เส้นขาตึง ไม่สามารถที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้นได้ ต้องใช้มือ 2 ข้างคลานไปไหนมาไหนเป็นภาพที่หดหู่ อึดอัด น้ำตามันคลอออกมาเองไม่คิดว่าคนที่เรียกว่าลูกจะทำพ่อตัวเองได้ขนาดนี้เบื้องต้นเมศได้ฝากเงินส่วนตัวไว้ให้พลเมืองดีท่านนึงที่ไว้ใจได้ไว้คอยดูแลซื้อข้าวให้คุณลุง จำนวนหนึ่งและได้อาบน้ำ ตัดผม เปลี่ยนเสื้อผ้าทำความสะอาดที่คุณลุงนอนคุณลุงยังพูดอีกว่า..ผมไม่หวังให้เค้าเอาสิ่งที่ผมให้ไปคืนมาไม่หวังให้เค้ากลับมาดูแลเพราะเค้าอาจมีธุระขอแค่ก่อนลุงตายให้เค้ากลับมาดูใจผมเป็นครั้งสุดท้ายก็ดีใจแล้วเมศไม่มีคำบรรยายใดๆในเคสนี้จริงๆมันอึดอัด หดหู่พูดไม่ถูก คิดอย่างเดียวว่าทำไมคนที่ชื่อว่าลูกกลับทิ้งพ่อบังเกิดเกล้าได้ขนาดนี้พ่อที่เคยจูบฝ่าเท้าของคุณคุณเคยรับรู้ถึงมันไหม คุณทิ้งได้ยังไงขอขอบคุณพลเมืองทุกท่านที่ให้การช่วยเหลือดูแลคุณลุงตามกำลังนะครับ

( เรื่องราวทั้งหมดคุณลุงเป็นผู้เล่าให้ผมฟังและผมได้รับอนุญาตจากคุณลุงให้ถ่ายรูปและนำรายละเอียดพร้อมรูปนำลงสื่อออนไลน์เรียบร้อยแล้วนะครับ )

ถ่ายรูปโดย Kung King

FB:Worranan Sarasalin/จตุรงค์ สาระศาลิน /วรณัน สาระศาลิน