รู้ว่าเค้ามีเจ้าของ แต่ยอมที่จะยืนอยู่ในที่ของเรา

สวัสดีค่ะ ขออนุญาติเล่าเรื่องราว ประสบการณ์ชีวิตและสอบถามเพื่อนๆ ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ มันผิดหรือไม่

เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกับแฟนมาซักระยะหนึ่ง(เราเป็นสาวประเภท2) เราก็ออกมาใช้ชีวิตโสดอยู่คนเดียว มีเพื่อน มีครอบครัวที่คอยอยู่ข้างๆ ตลอดระยะเวลาที่ใช้ชีวิตโสด ก็จะมีผู้ชายมากหน้าหลายตา วนเวียนเข้ามาจีบ แต่เราก็ไม่ได้สนใจเนื่องจากว่า ส่วนใหญ่ที่เข้ามามักจะมาขอมีอะไรด้วยซะส่วนใหญ่(ผู้ชายทุกวันนี้หน้ากลัวมากค่ะคุยกันวันนี้ นัดเจอ อยากเจอ) จนมีอยู่วันนึ่ง มี ผช. มาขอคุยด้วย ซึ่ง ผช. คนนั้นทำงานใกล้ที่พัก(ที่พักใกล้ห้างดังปทุมธานี) แล้วบังเอิญอยู่ตึกเดียวกัน เราก็คุยเนื่องจากว่า เราก็เหงาด้วยส่วนนึ่งและเราก็คิดว่า ผช. คนนั้นหน้าตาดีส่วนหนึ่ง คือเอาง่ายๆ ตรงสเปค คุยไปซักระยะ เรารู้สึกว่า ผช. คนนี้ อบอุ่นมากแล้วก็เทคแคร์ดีมาก เราเลยตัดสินใจขยับความสัมพันธ์ด้วยการหยั่งเชิงว่าจะขอขึ้นไปนั่งคุยด้วยที่ห้อง ซึ่งเค้าก็ยอม เราก็ไปคุยกันไปเจอกัน คุยกันทั้งคืน คืนนั้นเป็นคืนที่เราทั้งง่วงแต่ไม่อยากนอน ทั้งมีความสุข แต่ด้วยความที่เราต้องตื่นเช้ามากเพื่อไปทำงาน เราจึงขอตัวไปพักผ่อน แต่เค้าก็บอกว่า สามารถนอนกับเค้าได้นะ(ห้องเค้าจะมีโซฟาเบด) เราเลยตกลงกันว่า เราจะนอนแยกกัน คือสรุปคืนนั้นเราต้องนอนห้อง ผช. นะคะ เวลาก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ เช้าเราเลยแยกย้าย กลับไปยังห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปทำงานต่อ เรื่องราวก็ดำเนินการต่อมา(ซึ่งขณะนั้นเรากำลังหลงชอบ ผช.คนนี้ไปเรื่อยๆ) จนเรามาเอ๊ะใจเพิ่งนึกเอ๊ะใจได้ว่า ทำไมคนหล่อๆ โปรไฟล์ดีๆ ต้องมาจีบกะเทย เราเลยยิงคำถามตรงๆกับเค้าไปเลยว่า เธอไม่มีแฟนหรอ เราก็ได้รับคำตอบกลับมาว่า มีครับ เรามือไม้สั่น ในใจถามตัวเองว่า แล้วที่เราคุยกันหมายความว่ายังไง แล้วแฟนเธอไปไหนก่อนหน้านี้ทำไมเธอไม่พูดถึงเค้าเลย พอเรารู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว เราก็พยายามทำใจลดสถานะในใจลงมา บอกเลยว่าทำใจยากมาก เพราะเนื่องจาก ผช. คนนี้ก็ยังเทคแคร์เราเหมือนเดิมที่เคยทำมาจนเราอดคิดไม่ได้ว่าเราอยากเป็นแฟน ผช. คนนี้จังเลย ตลอดเวลาที่คุยกันหลังจากนี้ คือไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน พยายามจะรักษา ผช. คนนี้ไว้กับตัวเองไม่ว่า สถานะใดก็แล้วแต่ ช่วงเย็นเราก็คุยกันตามปกติ เค้าก็จะหายไปบ้างบางช่วงซึ่งเรารู้เลยว่าเค้ากำลังคุยกับแฟนของเค้าอยู่ เราก็รอ รอว่าเค้าจะกลับมาคุยกับเราต่อ(เป็นความรู้สึกมีความสุขที่เจ็บปวดมาก) และเหมือนเวลาจากพรากเราออกจากกันเรื่อยๆ เราพยายามทักทายและคุยกับเค้าตลอด แต่เค้าก็จะหายเงียบไปนานพอสมควร หนึ่งวันจะตอบกลับมาบ้าง บางวันก็หายเงียบไปเลย เลยไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงปล่อยเค้าไปกับสายลมให้เหลือไว้เพียงความทรงจำดีๆ หรือว่ายังส่งข้อความคุยกับเค้าไปแบบนี้เรื่อยๆ ซึ่งการส่งข้อความแต่วันจะเช็คตลอดเวลาว่าง ว่าเค้าอ่านข้อความเราหรือยัง เค้ามีข้อความตอบกลับมาบ้างไหม? เป็นความรู้สึกที่รอ รอ รอแบบไม่อยากรอ เรารู้ว่าเค้ามีแฟนแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะเราหลงชอบเค้ามากเราต้องอยู่ในสถานะแบบนี้ตลอดไปไหม?ถ้าเพื่อนๆตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ จะทำอย่างไร?