ถวายสังฆทาน ให้ได้บุญใหญ่อย่างแท้จริงต้องรู้จัก?ปล่อยวาง

ถวายสังฆทาน ทางพระพุทธศาสนาไม่ได้หมายถึงถังสีเหลือง สีส้มเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการถวายที่ดินให้วัด การสร้างศาลา กุฏิ และการทำความดีในรูปแบบอื่นๆ ที่มีอีกมากมาย เพราะฉะนั้นแล้วจะว่าไปการทำบุญก็ล้วนแล้วแต่อยู่รอบตัวเรา ไม่ได้ห่างไกลตัวเราออกไปเลย วันนี้แม่หมอ แห่ง เราเลยอยากมาแนะนำการทำบุญ ถวายสังฆทาน ให้ได้บุญอย่างที่จริงมาฝากกันค่ะ

การให้ทานนั้น เป็นการฝึกจิต ขัดเกลาใจให้ละความตระหนี่ ถี่เหนียว ให้ละความโลภ ความหวงแหน ดังนั้นเมื่อเรามีกำลังใจที่จะให้ผู้อื่น และเกิดความปิติเบิกบานที่ได้ให้ไปแล้ว ก็ควรจะปล่อยวางในอารมณ์นั้นๆ หรือเรียกว่าสละอารมร์นั้นออกไป ก็เรียกว่าการสละอีกหนึ่งขั้น เพราะการให้ทานอย่างที่กล่าวไปแล้วว่า มิใช่การให้วัตถุสิ่งของเพียงอย่างเดียว แต่หมายถึงการสละ

ในเมื่อเราให้ทานแล้ว เราย่อมได้รับบุญ หากแต่เราอย่าไปยึดมั่นถือมั่น หมายถึงให้สละความยึดมั่นถือมั่นในบุญออกไป เพราะหากไม่สละออกไปแล้ว ก็จะเกิดทุกข์ ทุกข์เพราะเห็นว่าบุญนี้เป็นของตน หรือเห็นว่าสิ่งที่ตนได้ให้ไปแล้วก็ยังเป็นของตนเองอยู่ ใครจะมาเหยียบย่ำหรือทำลายไม่ได้ แสดงให้เห็นถึงความหวงแหน ความยังไม่สละอย่างแท้จริง หลายคนที่ได้ทำบุญให้ทานไปแล้ว มักจะยึดติดจนเกินไป เช่น ฉันไปทำบุญมา ศาลานี้ฉันเป็นคนออกเงิน บุญที่เกิดขึ้นต้องเป็นของฉันเท่านั้น ใครจะมาทำลายไม่ได้ เป็นต้น หรือบางคนถวายที่ดินให้กับวัด จิตใจก็ยังหวง คอยสอดส่องอยู่ตลอดว่าใครจะสร้างอะไรบนที่ดินของตนเอง แล้วจะสร้างเหมือนที่ตัวเองคาดหวังไว้หรือไม่ จนกลายเป็นตั้งความหวังจนเกินไป

หากความหวงแหนนั้นยังมีอยู่ในจิตใจตราบจนวินาทีสุดท้าย เมื่อตายไปก็จะได้เกิดเป็นเทวดาระดับล่างๆ เพื่อดูแลทรัพย์สมบัติที่ตนได้ให้ไว้ จริงอยู่ที่คุณจะได้บุญใหญ่ เป็นการ ถวายสังฆทาน อีกอย่างหนึ่ง แต่จิตใจของคุณไม่ได้สละ หรือปล่อยวาง จึงไม่สามารถจะเป็นเทวดาระดับสูงกว่านั้นได้ แม้แต่โบราณสถานต่างๆ ซึ่งเป็นสมบัติของชาติ ที่เราได้ดูแลเพราะทำตามหน้าที่ แต่ก็ยึดถือจนเกินไป ไม่สามารถปล่อยวางได้จนเกิดเป็นทุกข์ ดังนั้นแล้ว หากทำบุญก็ควรปล่อยวาง ไม่ควรยึดติดว่าเป็นของตัวเอง

" เพราะไม่ว่าบุญหรือบาป ย่อมไม่ใช่ทางสายกลาง ยังเป็นทางสุดโต่งอยู่ ยังไม่ใช่ทางหลุดพ้น

เพราะได้ชื่อว่าบุญ แม้จะเป็นฝ่ายดีก็จริง แต่ยังทำให้สรรพสัตว์ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ดี "